Praktyczna nauka języka francuskiego - tłumaczenie

obowiązkowe

filologia romańska

II stopień

1/ kształtowanie i doskonalenie umiejętności translacyjnych

2/ uświadomienie złożoności procesu tłumaczenia i problemów związanych z nieprzystawalnością systemów (m.in. terminologia przekładoznawcza w mówieniu o tłumaczeniu, obalenie mitu słownika)

3/ ukazanie praktycznych rozwiązań translatorskich na przykładach konkretnych tekstów prasowych

4/ wyrobienie u studentów umiejętności korzystania z narzędzi pomocnych w pracy tłumacza (słowniki mono- i dwujęzyczne, Internet, encyklopedie, słowniki interpunkcyjne i ortograficzne, słownik nazw własnych, etc.)

5/ refleksja i dyskusja nad zjawiskami zachodzącymi w procesie przekładu

6/ wyrobienie u studentów wrażliwości na różnice między językami i kulturami

7/ rozwinięcie umiejętności pracy w grupie

8/ nabycie umiejętności oceny własnych możliwości oraz krytycznego spojrzenia na własne dokonania translatorskie; rozpoznawanie błędów tłumaczeniowych

9/ stworzenie podstaw do dalszej, samodzielnej pracy

Teorie przekładu w praktyce translatorskiej.

Przedmiot obejmuje następujące zagadnienia: uwypuklenie kwestii współzależności między słownikiem a tłumaczeniem tekstów oraz różnicy między znaczeniem leksykalnym a kontekstowym wyrazu; ćwiczenia słownikowe; korzystanie z narzędzi pomocnych w pracy tłumacza; ćwiczenia leksykalne

nazwanie podstawowych parametrów uczestniczących w kształtowaniu tekstu wyjściowego; problematykę związaną z przekładem elementów kulturowych (m. in. nazw własnych)

charakterystyka i rozpoznawanie różnych typów błędów translatorskich; ćwiczenia leksykalno-składniowe oraz ćwiczenia gramatyczne, rozróżnianie i stosowanie technik tłumaczeniowych, zastosowanie zasad dot. odmiany imion i nazwisk pochodzenia obcego, zasady stosowania interpunkcji w języku polskim i francuskim, tłumaczenie tekstów prasowych o różnorodnej tematyce.

1.Dąmbska-Prokop, U. (red.), 2000, Mała encyklopedia przekładoznawstwa, Częstochowa.

2.Lederer, M., 1994, La traduction aujourd’hui. Le modèle interprétatif. Paryż: Hachette.

3.Lipiński, K., 2000, Vademecum tłumacza, Kraków : Wydawnictwo Idea.

4.Pisarska, A. i Tomaszkiewicz, T., 1996, Współczesne tendencje przekładoznawcze, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

5.Skibińska, E., 2001, Inaczej mówiąc… tłumaczenie z francuskiego na polski, Wrocław: Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne.

6.Tomaszkiewicz, T., 2006, Odpowiednie dać rzeczy słowo…, czyli jak tłumaczyć z francuskiego na nasze i odwrotnie, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:

1/ kształtuje i doskonali umiejętności translatorskie

2/ rozumie i ma świadomość różnic między językami i kulturami

3/ rozumie, na czym polega złożoność procesu tłumaczenia i nazywa podstawowe parametry uczestniczące w kształtowaniu sensu tekstu wyjściowego

4/ charakteryzuje i rozpoznaje różne typy błędów translatorskich

5/ współpracuje z innym studentami, tworząc, dyskutując i porównując swoje przekłady

6/ stosuje terminologię przekładoznawczą w omawianiu tłumaczeń

7/ podejmuje samodzielne decyzje translatorskie i dobiera odpowiednie w danym kontekście rozwiązania translatorskie

8/ rozumie współzależność między tłumaczeniem sensu zawartego w tekście a szukaniem odpowiedników słów w słowniku dwujęzycznym, jednojęzycznym i innych źródłach

9/ ocenia i poddaje krytyce własne dokonania translatorskie

10/ wykorzystuje nauczone treści w dalszej, samodzielnej pracy

11/ korzysta z narzędzi pomocnych w pracy tłumacza

- przekład trzech wybranych przez prowadzącego tekstów oceniany na 20 punktów;

- dyskusja argumentacyjna na temat zastosowanych technik przekładu;

-pozytywne zaliczenie testu końcowego (ocena powyżej 60%)

nie dotyczy