Praktyczna nauka języka francuskiego - tłumaczenie

obowiązkowe

filologia romańska

II stopień

1/ kształtowanie i doskonalenie umiejętności translacyjnych

2/ uświadomienie złożoności procesu tłumaczenia i problemów związanych z nieprzystawalnością systemów (m.in. terminologia przekładoznawcza w mówieniu o tłumaczeniu, obalenie mitu słownika)

3/ ukazanie praktycznych rozwiązań translatorskich na przykładach konkretnych tekstów prasowych

4/ wyrobienie u studentów umiejętności korzystania z narzędzi pomocnych w pracy tłumacza (słowniki mono- i dwujęzyczne, Internet, encyklopedie, słowniki interpunkcyjne i ortograficzne, słownik nazw własnych, etc.)

5/ refleksja i dyskusja nad zjawiskami zachodzącymi w procesie przekładu

6/ wyrobienie u studentów wrażliwości na różnice między językami i kulturami

7/ rozwinięcie umiejętności pracy w grupie

8/ nabycie umiejętności oceny własnych możliwości oraz krytycznego spojrzenia na własne dokonania translatorskie; rozpoznawanie błędów tłumaczeniowych

9/ stworzenie podstaw do dalszej, samodzielnej pracy

Teorie przekładu w praktyce translatorskiej.

Przedmiot obejmuje następujące zagadnienia: uwypuklenie kwestii współzależności między słownikiem a tłumaczeniem tekstów oraz różnicy między znaczeniem leksykalnym a kontekstowym wyrazu; ćwiczenia słownikowe; korzystanie z narzędzi pomocnych w pracy tłumacza; ćwiczenia leksykalne

nazwanie podstawowych parametrów uczestniczących w kształtowaniu tekstu wyjściowego; problematykę związaną z przekładem elementów kulturowych (m. in. nazw własnych)

charakterystyka i rozpoznawanie różnych typów błędów translatorskich; ćwiczenia leksykalno-składniowe oraz ćwiczenia gramatyczne, rozróżnianie i stosowanie technik tłumaczeniowych, zastosowanie zasad dot. odmiany imion i nazwisk pochodzenia obcego, zasady stosowania interpunkcji w języku polskim i francuskim, tłumaczenie tekstów prasowych o różnorodnej tematyce.

1.Dąmbska-Prokop, U. (red.), 2000, Mała encyklopedia przekładoznawstwa, Częstochowa.

2.Lederer, M., 1994, La traduction aujourd’hui. Le modèle interprétatif. Paryż: Hachette.

3.Lipiński, K., 2000, Vademecum tłumacza, Kraków : Wydawnictwo Idea.

4.Pisarska, A. i Tomaszkiewicz, T., 1996, Współczesne tendencje przekładoznawcze, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

5.Skibińska, E., 2001, Inaczej mówiąc… tłumaczenie z francuskiego na polski, Wrocław: Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne.

6.Tomaszkiewicz, T., 2006, Odpowiednie dać rzeczy słowo…, czyli jak tłumaczyć z francuskiego na nasze i odwrotnie, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:

1/ kształtuje i doskonali umiejętności translatorskie

2/ rozumie i ma świadomość różnic między językami i kulturami

3/ rozumie, na czym polega złożoność procesu tłumaczenia i nazywa podstawowe parametry uczestniczące w kształtowaniu sensu tekstu wyjściowego

4/ charakteryzuje i rozpoznaje różne typy błędów translatorskich

5/ współpracuje z innym studentami, tworząc, dyskutując i porównując swoje przekłady

6/ stosuje terminologię przekładoznawczą w omawianiu tłumaczeń

7/ podejmuje samodzielne decyzje translatorskie i dobiera odpowiednie w danym kontekście rozwiązania translatorskie

8/ rozumie współzależność między tłumaczeniem sensu zawartego w tekście a szukaniem odpowiedników słów w słowniku dwujęzycznym, jednojęzycznym i innych źródłach

9/ ocenia i poddaje krytyce własne dokonania translatorskie

10/ wykorzystuje nauczone treści w dalszej, samodzielnej pracy

11/ korzysta z narzędzi pomocnych w pracy tłumacza

- przekład trzech wybranych przez prowadzącego tekstów oceniany na 20 punktów;

- dyskusja argumentacyjna na temat zastosowanych technik przekładu;

-pozytywne zaliczenie testu końcowego (ocena powyżej 60%)

nie dotyczy

obowiązkowe

30

Zajęcia obejmują tłumaczenie tekstów o różnorodnej tematyce i mają na celu podnoszenie kompetencji w języku A i B. Ponadto celem zajęć jest ćwiczenie kompetencji tłumaczeniowej i lektury krytycznej tekstów wyjściowych i przekładów autorstwa innych tłumaczy.

METODOLOGIA

Studenci zawsze tłumaczą teksty samodzielnie. Poszczególne rozwiązania są dyskutowane na forum grupy, oceniane pod względem adekwatności tłumaczenia, trafności rozwiązań, kreatywności, poprawności językowej i akceptowalności.

EWALUACJA

Studenci wykonają dwa zadania domowe, które zostaną ocenione wg następujących kryteriów:

Od 20 punktów, które na wstępie przyznane zostają każdemu tłumaczeniu, odejmuje się punkty za następujące błędy:

• 0,5 za literówkę, błąd interpunkcyjny, ortograficzny i drobny błąd gramatyczny

• 1 za błąd stylistyczny i pominięcie

• 2 punkty za błąd zmieniający sens lub wprowadzający sens przeciwny oraz za błąd rzeczowy (liczba, data, nazwa, autor, itd.).

Za ciekawe rozwiązania na poziomie jednostek tłumaczenia lub na poziomie tekstu można zdobyć 2-5 punktów.

Każda osoba zostanie oceniona pod względem aktywności na zajęciach w skali 0-20 punktów. Po każdych zajęciach należy zgłosić się do prowadzącej po zasłużony bonus w formie plusa.

Ocena z zajęć jest średnią wyników uzyskanych za dwa zadania domowe i aktywność.

OBECNOŚĆ NA ZAJĘCIACH

Studenci mogą być nieobecni na zajęciach dwa razy w semestrze. Nieobecności nie będą podstawą do usprawiedliwienia braku aktywności na zajęciach.

Dybiec-Gajer J., 2013, Zmierzyć przekład? Kraków: Universitas.

Grzenia J., 2003, Słownik nazw własnych. Warszawa: WN PWN.

Jadacka H., 2006, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia. Warszawa: WN PWN.

Język a komunikacja – seria Towarzystwa „Tertium”

Kasperska, I. & A. Żuchelkowska (red.), 2011, Przekład jako produkt i kontekst jego odbioru. Poznań: Wydawnictwo „Rys”.

------------ (red.), 2013, Przekład jako akt komunikacji międzykulturowej. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Markowski A., 2006, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne. Warszawa: WN PWN.

Między oryginałem a przekładem – seria pod red. m.in. J. Koniecznej-Twardzikowowej i M. Filipowicz- Rudek, Kraków: Księgarnia Akademicka lub Universitas.

Paprocka N., 2005, Erreurs en traduction pragmatique du français en polonais: identifier, évaluer, prévenir, Łask: Oficyna Wydawnicza LEKSEM.

Przekład – seria pod red. m.in. P. Fasta. Katowice: „Śląsk”.

Rocznik Przekładoznawczy

Studia Romanica Posnaniensia

Tomaszkiewicz T. (red.), 2006, Odpowiednie dać rzeczy słowo… czyli jak tłumaczyć z francuskiego na nasze i odwrotnie. Poznań: WN UAM.

obowiązkowe

30

Zajęcia obejmują tłumaczenie tekstów o różnorodnej tematyce i mają na celu podnoszenie kompetencji w języku A i B. Ponadto celem zajęć jest ćwiczenie kompetencji tłumaczeniowej i lektury krytycznej tekstów wyjściowych i przekładów autorstwa innych tłumaczy.

METODOLOGIA

Studenci zawsze tłumaczą teksty samodzielnie. Poszczególne rozwiązania są dyskutowane na forum grupy, oceniane pod względem adekwatności tłumaczenia, trafności rozwiązań, kreatywności, poprawności językowej i akceptowalności.

EWALUACJA

Studenci wykonają dwa zadania domowe, które zostaną ocenione wg następujących kryteriów:

Od 20 punktów, które na wstępie przyznane zostają każdemu tłumaczeniu, odejmuje się punkty za następujące błędy:

• 0,5 za literówkę, błąd interpunkcyjny, ortograficzny i drobny błąd gramatyczny

• 1 za błąd stylistyczny i pominięcie

• 2 punkty za błąd zmieniający sens lub wprowadzający sens przeciwny oraz za błąd rzeczowy (liczba, data, nazwa, autor, itd.).

Za ciekawe rozwiązania na poziomie jednostek tłumaczenia lub na poziomie tekstu można zdobyć 2-5 punktów.

Każda osoba zostanie oceniona pod względem aktywności na zajęciach w skali 0-20 punktów. Po każdych zajęciach należy zgłosić się do prowadzącej po zasłużony bonus w formie plusa.

Ocena z zajęć jest średnią wyników uzyskanych za dwa zadania domowe i aktywność.

OBECNOŚĆ NA ZAJĘCIACH

Studenci mogą być nieobecni na zajęciach dwa razy w semestrze. Nieobecności nie będą podstawą do usprawiedliwienia braku aktywności na zajęciach.

Dybiec-Gajer J., 2013, Zmierzyć przekład? Kraków: Universitas.

Grzenia J., 2003, Słownik nazw własnych. Warszawa: WN PWN.

Jadacka H., 2006, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia. Warszawa: WN PWN.

Język a komunikacja – seria Towarzystwa „Tertium”

Kasperska, I. & A. Żuchelkowska (red.), 2011, Przekład jako produkt i kontekst jego odbioru. Poznań: Wydawnictwo „Rys”.

------------ (red.), 2013, Przekład jako akt komunikacji międzykulturowej. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

Markowski A., 2006, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne. Warszawa: WN PWN.

Między oryginałem a przekładem – seria pod red. m.in. J. Koniecznej-Twardzikowowej i M. Filipowicz- Rudek, Kraków: Księgarnia Akademicka lub Universitas.

Paprocka N., 2005, Erreurs en traduction pragmatique du français en polonais: identifier, évaluer, prévenir, Łask: Oficyna Wydawnicza LEKSEM.

Przekład – seria pod red. m.in. P. Fasta. Katowice: „Śląsk”.

Rocznik Przekładoznawczy

Studia Romanica Posnaniensia

Tomaszkiewicz T. (red.), 2006, Odpowiednie dać rzeczy słowo… czyli jak tłumaczyć z francuskiego na nasze i odwrotnie. Poznań: WN UAM.