Philosophy of the Humanities

1. Nazwa modułu kształcenia: Filozofia humanistyki

2. Kod modułu kształcenia: FIH

3. Rodzaj modułu kształcenia – obowiązkowy

4. Kierunek studiów: kulturoznawstwo

5. Poziom studiów – II stopień

6. Rok studiów (jeśli obowiązuje): 1

7. Semestr – letni

8. Rodzaje zajęć i liczba godzin: 30 h W

9. Liczba punktów ECTS: 5

10. Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy, adres e-mail: Katarzyna Machtyl, dr, machtylk@amu.edu.pl

11. Język wykładowy: polski

I. Wprowadzenie do filozofii humanistyki

1. Wprowadzenie do problematyki; rozpoznanie współczesnego statusu humanistyki

II. Naturalizm metodologiczny

1. Pozytywizm klasyczny - ogólna charakterystyka

2. A. Comte w perspektywie filozofii humanistyki

3. Empiryzm logiczny, pozytywizm logiczny (neopozytywizm) - ogólna charakterystyka

4. R. Carnap i filozofia humanistyki

5. K. Popper i filozofia humanistyki

III. Antynaturalizm metodologiczny

1. Ogólna charakterystyka koncepcji antynaturalistycznych w filozofii humanistyki

2. W. Dilthey i filozofia humanistyki

3. H. Rickert i filozofia humanistyki

4. M. Weber i filozofia humanistyki

IV. Współczesne zagadnienia filozofii humanistyki

1. Hermeneutyka i współczesne orientacje hermeneutyczne: G. Vattimo

2. Dekonstrukcja i humanistyka po dekonstrukcji

3. Współczesne filozofie zorientowane ontycznie: B. Latour

4. Problematyzowanie relacji natura-kultura we współczesnej humanistyce

Wybrana literatura:

M. Markowski, Polityka wrażliwości. Wprowadzenie do humanistyki, Universitas, Kraków 2013 (fragmenty).

B. Latour, Nadzieja Pandory. Eseje o rzeczywistości w studiach nad nauką, tłum. zbiorowe, Wyd. Naukowe UMK, Toruń 2013 (fragmenty).

L. Kołakowski, Filozofia pozytywistyczna: od Hume’a do Koła Wiedeńskiego, PWN 2004 (fragmenty).

R. Carnap, Przezwyciężenie metafizyki przez logiczną analizę języka, w: B. Stanosz (red.), Empiryzm współczesny, Wyd. UW, Warszawa 1991.

R. Carnap, Logika nauki jako składnia, w: idem, Logiczna składnia języka, przeł. B. Stanosz, PWN, Warszawa 1995.

K. Popper, Logika odkrycia naukowego, przeł. U. Niklas, PWN, Warszawa 2002 (fragmenty).

K. Popper, Wiedza obiektywna: ewolucyjna teoria epistemologiczna, przeł. A. Chmielewski, PWN 2012 (fragmenty).

Z. Kuderowicz, Dilthey, Wiedza Powszechna, Warszawa 1987 (fragmenty).

W. Dilthey, Rozumienie i życie, w: Wokół rozumienia. Studia i szkice z hermeneutyki, red. G. Sowiński, PAT, Kraków 1993.

J. Szacki, Historia myśli socjologicznej, PWN, Warszawa 2003 (fragmenty).

H. Rickert, Obiektywność historii kultury w: Neokantyzm, przeł. B. Borowicz-Sierocka i C. Karkowski, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 1984.

P. Dybel, Oblicza hermeneutyki, Universitas, Kraków 2012 (fragmenty).

G. Vattimo, Społeczeństwo przejrzyste, przeł. M. Kamińska, DSWE TWP, Wrocław 2006, (fragmenty).

M. Markowski, Humanistyka po dekonstrukcji, w: French theory w Polsce, E. Domańska, M. Loba (red.).

B. Latour, Nigdy nie byliśmy nowocześni. Studium z antropologii symetrycznej, przeł. M. Gdula, Oficyna Naukowa, Warszawa 2011 (fragmenty).

B. Latour, Splatając na nowo to, co społeczne. Wprowadzenie do teorii aktora-sieci, przeł. A. Derra, K. Arbiszewski, Universitas, Kraków 2010 (fragmenty).

G. Harman, Książę sieci. Baruno Latour i metafizyka, przeł. G. Czemiel, M. Rychter, Biblioteka Kronos, Fundacja Augusta hr. Cieszkowskiego, Warszawa 2016 (fragmenty).

B. Latour, Polityka natury. Nauki wkraczają do demokracji, przeł. A. Czarnecka, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2009 (fragmenty).

absolwent zna i rozumie specyfikę metodologiczną oraz aktualne kierunki w badaniach historyczno-kulturowych (oraz w perspektywie humanistyki jako takiej)

- absowent zna i rozumie aktualne orientacje metodologiczne we współczesnej humanistyce, których osiągnięcia potrafi aplikować do badań nad kulturą

- absolwent potrafi integrować, krytycznie interpretować i twórczo wykorzystywać ujęcia teoretyczne i podejścia badawcze właściwe dla kulturoznawstwa

Egzamin pisemny

Brak