Special pedagogy

Pedagogika specjalna jako teoria i praktyka. Podstawowe pojęcia pedagogiki specjalnej (uszkodzenie, modele niepełnosprawności, stopnie niepełnosprawności, upośledzenie, rehabilitacja, rewalidacja, integracja, inkluzja, empowerment).Charakterystyka instytucji zajmujących się rehabilitacją osób z niepełnosprawnością. Pozytywne i negatywne cechy otwartego i zamkniętego systemu rehabilitacji.Nurt normalizacyjny w obszarze edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością.

Percepcja niepełnosprawności z perspektywy: a) osoby nią dotkniętej, b) członków rodziny osoby z niepełnosprawnością (rodziców, rodzeństwa), c) społeczeństwa. Praktyki marginalizacyjne i dyskryminacyjne osób z niepełnosprawnością w życiu społecznym.

Przedmiot współczesnej teorii i praktyki pedagogiki specjalnej; systematyka, działy i dziedziny pedagogiki specjalnej, kierunki badań naukowych.

Teoria i praktyka opieki, terapii, edukacji i rehabilitacji osób

z niepełnosprawnością podstawowe etapy i ogniwa, metody i zasady.

Problemy adaptacji i edukacji osób z niepełnosprawnością w społeczeństwie - mity i fakty, możliwości, integracja i normalizacja.

Rodzice wobec niepełnosprawności dziecka.

Oddziaływanie pedagogiczne i rehabilitacyjne jako proces interpersonalny. Metody opieki, pomocy, terapii, indywidualnego kształcenia i wychowania oraz zatrudniania osób niepełnosprawnych.

Świat ludziom niepełnosprawnym - zagadnienia międzynarodowej i europejskiej polityki społecznej i edukacyjnej. Dokumnety krajowe i międzynardowe statuujące prawa osób z niepełnosprawnościami (Konwencja Praw Osób z Niepełnosprawnościami). Dis/ability sudies w pedagogice specjlanej - przejawy, egzemplifkiacja.

Barnes, C., Mercer, G. (2008). Niepełnosprawność. Warszawa: Sic!

Chrzanowska I. (2018) . Pedagogika specjalna. Od tradycji do współczesności. Wyd. Impuls, Kraków;

Dykcik (red.) (2001), Pedagogika specjalna, Poznań: Wyd.: UAM,

Obuchowska (red.) (2005), Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, Warszawa: WSiP.

Smith, D. (2008). Pedagogika specjalna (tom 1 i 2). Warszawa: wyd. PWN.

Wlazło, M. (2016). Krytyczne studia nad niepełnosprawnością sprzymierzeniec czy wróg pedagogiki specjalnej. Problemy Edukacji, Rehabilitacji i Socjalizacji Osób Niepełnosprawnych Tom 23 (2/2016);

Zdrodowska, M. (2016). Między aktywizmem a akademią. Krytyczne studia na niepełnosprawnością. http://rcin.org.pl/

Student uzyskuje podstawową wiedzę na temat: a) pedagogiki specjalnej jako teorii i praktyki oraz jej aparatu pojęciowego, b) instytucji rehabilitacyjnych i specyfiki ich funkcjonowania, c) problemów etycznych pojawiających się w procesie rehabilitacji, d) stosunku społeczeństwa do osoby z niepełnosprawnością.

Student rozumie: a) istotę procesu rehabilitacji, który jest realizowany w ramach otwartego i zamkniętego systemu rehabilitacji, c) istotę procesu godzenia się osoby z jej niepełnosprawnością, d) istotę godzenia się rodziców z niepełnosprawnością dziecka.

Student potrafi: a) zaprojektować eliminację negatywnych cech otwartego i zamkniętego systemu rehabilitacji, b) przewidzieć problemy mogące pojawić się w rozwoju dziecka z niepełnosprawnością i skonstruować program ich zapobiegania, c) skonstruować program wspierania osoby z niepełnosprawnością w trakcie przebiegu procesu godzenia się z niepełnosprawnością z perspektywy pracownika socjalnego, d) skonstruować program wspierania rodziny osoby z niepełnosprawnością z perspektywy pedagoga specjalnego, e) wyróżnić praktyki dyskryminacyjne osób z niepełnosprawnością w życiu społecznym i zawodowym oraz strategie ich przeciwdziałania.

- egzamin pisemny;

Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:

5 – znakomita wiedza

4.5 – bardzo dobra wiedza

4.0 – dobra wiedza

3.5 – zadowalająca wiedza, ale ze znacznymi niedociągnięciami

3.0 – zadowalająca wiedza, ale z licznymi błędami

2.0 – niezadowalająca wiedza

nie dotyczy