Kino ostatniej dekady [03-KOD-11FKMDL] Semestr zimowy 2019/2020
Ćwiczenia, grupa nr 2
Moodle ID: 333148_2

Bolter D., Grusin R., Remediation: Understanding New Media, Masssachusetts 2000.

Delbridge M., Motion Capture in Performance: An Introduction, London 2015.

Filiciak M., Media, wersja beta. Film i telewizja w czasach gier komputerowych i internetu, Łódź 2013.

Gwóźdź A., Obok filmu, między mediami, w: Pogranicza audiowizualności: parateksty kina, telewizji i nowych mediów, A. Gwóźdź (red.), Kraków 2010.

Gwóźdź A., P. Zawojski (red.), Wiek ekranów: przestrzenie kultury widzenia, Kraków 2002.

Higgins D., Intermedia, „The Something Else Newsletter” vol. 1, number 1, luty 1966.

Hopfinger M., Literatura i media. Po 1989 roku, Warszawa 2010.

Khorana S. (red.), Crossover Cinema: Cross-Cultural Film from Production to Reception, New York 2013.

Kosińska K., Kwiatkowska P. (red.), Nowa kinofilia: przestrzenie i afekty, Warszawa 2018.

Kubiński P., Gry wideo. Zarys poetyki, Kraków 2016.

Kurz I., „I got you tube”. Kino a serwis YouTube.com – odmiany kinofilii, w: Pogranicza audiowizualności: parateksty kina, telewizji i nowych mediów, A. Gwóźdź (red.), Kraków 2010.

Nieracka A., Wokół kategorii filmowego remake’u, „Kwartalnik Filmowy”, issue 85, 2014.

Platt R., Kino: poznaj sekrety kina – jego historię, rozwój i efekty specjalne, tłum. K. Klejn, Warszawa 1997.

Rüdiger H., Krämer L., Remakes and Remaking: Concepts – Media – Practices, Bielefeld 2015.

Ryan M.-L., Narrative as Virtual Reality: Immersion and Interactivity in Electronic Media, Cambridge 2000.

Sperb J., Flickers of Film: Nostalgia in the Time of Digital Cinema, London 2016.

Stasieńko J., Ciało biologiczne vs. ciało ekranowe – dynamika napięć w kinie efektów specjalnych, „Kwartalnik Filmowy”, issue 99, 2017.

1. Nowa kinofilia: kino w epoce YouTube’a i mediów strumieniowych

2. Ekran w ekranie, czyli o sposobach prezentowania przestrzeni cyfrowej w kinie

3. Film interaktywny. Z zagadnień immersji w kinie

4. Filmowe adaptacje gier wideo – cechy gatunkowe

5. Z zagadnień zależności między filmem i grami wideo. Ewolucja poetyk filmowych na podstawie point of view

6. Wykorzystanie poetyk filmu w grach wideo. Przypadek interactive dramas

7. Kino w dobie komputerowych efektów specjalnych – ujęcie krytyczne, przyczynek do dyskusji

8. Aktorstwo digitalne – nowe formy aktorstwa filmowego

9. Filmy sferyczne - przyszłość kina czy chwilowa moda?

10. Zagadnienie nostalgii w kinie ostatniej dekady na przykładzie grofilskiej animacji Ralph Demolka

11. Dekonstrukcja konwencji gatunkowych w kinie ostatniej dekady. Przypadek horroru

12. Między światotworzeniem i światoodtwarzaniem. Poetyka remake’ów, rebootów i crossoverów

wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień; konwersatorium; dyskusja; praca z tekstem; metoda analizy przypadków; metoda ćwiczeniowa; demonstracje dźwiękowe i wideo; metody aktywizujące ("burza mózgów")

Forma zaliczenia: kolokwium pisemne

bardzo dobry (bdb; 5,0): student prezentuje dogłębną wiedzę na temat kina ostatniej dekady w kontekście zależności, w które film wchodzi z mediami interaktywnymi oraz sposobów wykorzystania cyfrowych efektów specjalnych, potrafi biegle posługiwać się terminologią z zakresu filmoznawstwa (a zwłaszcza poetyki filmu), medioznawstwa oraz groznawstwa i pomysłowo analizować współczesne filmy odwołujące się do różnych mediów, tworzy poprawne językowo i konstrukcyjnie wypowiedzi. Potrafi streścić oraz krytycznie odnosić się do tekstów analizowanych na zajęciach.

dobry plus (+db; 4,5): student prezentuje dogłębną wiedzę na temat kina ostatniej dekady w kontekście zależności, w które film wchodzi z mediami interaktywnymi oraz sposobów wykorzystania cyfrowych efektów specjalnych, potrafi biegle posługiwać się terminologią z zakresu filmoznawstwa i medioznawstwa, potrafi odtworzyć najważniejsze tezy tekstów analizowanych na zajęciach oraz krytycznie się do nich odnosi, poprzez podawanie własnych przykładów.

dobry (db; 4,0): student potrafi sprawnie realizować działania analityczne w odniesieniu do nieheterogenicznego kina współczesnego (w kontekście jego związków w z nowymi mediami), biegle stosuje terminologię z zakresu filmoznawstwa, groznawstwa i medioznawstwa, potrafi odtworzyć najważniejsze tezy tekstów analizowanych na zajęciach.

dostateczny plus (+dst; 3,5): student realizuje działania analityczne w odniesieniu do nieheterogenicznego kina współczesnego (w kontekście jego związków w z nowymi mediami) w sposób poprawny, potrafi stosować terminologię z zakresu filmoznawstwa, medioznawstwa i groznawstwa na poziomie podstawowym, potrafi odnosić się do pojedynczych tekstów, analizowanych na zajęciach.

dostateczny (dst; 3,0): student realizuje działania analityczne w odniesieniu do nieheterogenicznego kina współczesnego (w kontekście jego związków w z nowymi mediami) w sposób poprawny, potrafi stosować terminologię z zakresu filmoznawstwa, medioznawstwa i groznawstwa na poziomie podstawowym.

niedostateczny (ndst; 2,0): student nie potrafi kompleksowo analizować kina ostatniej dekady w odniesieniu do problematyki podejmowanej na zajęciach oraz nie potrafi stosować terminologii z filmoznawstwa, groznawstwa i medioznawsta, jak również odnosić się do analizowanych tekstów.

Zajęcia z "Kina ostatniej dekady" (grupa 2) dotyczą zagadnień intermedialności; służą ukazaniu studentom, jak zmieniają się (transformują i ewoluują) poetyki filmu w obliczu ekspansji nowych mediów (internetu, gier wideo, środków cyfrowej ekspresji).