Historia filozofii współczesnej

Historia najważniejszych kierunków rozwoju filozofii współczesnej po Heglu

E. Coreth, P. Ehlen, J. Schmidt, Filozofia XIX wieku, Kęty 2006; E. Coreth, P. Ehlen, G. Haeffner, F. Ricken, Filozofia XX wieku, Kęty 2004; A. Einstein, Pisma filozoficzne, Warszawa 2001; G. Frege, Pisma semantyczne, Warszawa 2014; M. Heidegger, Kant a problem metafizyki, Warszawa 1989; E. Husserl, Idea fenomenologii. Pięć wykładów, Warszawa 1990; S. Kierkegaard, Bojaźń i drżenie, Warszawa 1969; L. Kołakowski, Filozofia pozytywistyczna. (Od Hume’a do Koła Wiedeńskiego), Warszawa 1966; G. Lukács, Historia i świadomość klasowa. Studia o marksistowskiej dialektyce, Warszawa 1988; J.-F. Lyotard, Kondycja ponowoczesna. Raport o stanie wiedzy, Warszawa 1997; F. Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra, Gdynia [1991]; K.R. Popper, Logika odkrycia naukowego, Warszawa 2002; A. Wawrzynowicz, Dialektyka negatywna Theodora W. Adorna jako racjonalna konieczność zerwania z rozumem pozytywnie ustanowionym, w: P. Orlik (red.), Rozdroża i ścieżki wrażliwości, Poznań 2000, s. 39–51; L. Wittgenstein, Tractatus logico-philosophicus, Warszawa 2004.