Cultural Performances

W ramach zajęć przedstawione zostaną pojęcia służące do badań różnych typów widowisk kulturowych (cultural performances), funkcjonujących w kontekstach polskim, europejskim i światowym. Studentki i studenci uczyć się będą posługiwania narzędziami stosowanymi w badaniach widowisk kulturowych na gruncie antropologii widowisk i performatyki. Opiszą, zanalizują i zinterpretują wybrane przez siebie współczesne widowisko kulturowe.

Zajęcia poświęcone są przybliżeniu współczesnych sposobów pojmowania różnego typu praktyk widowiskowych oraz zapoznaniu studentek i studentów z kategoriami opisowymi i interpretacyjnymi stosowanymi przez antropologię widowisk i performatykę w badaniach widowisk kulturowych (cultural performances). Głównym zadaniem konwersatorium jest pogłębienie rozumienia przemian dokonujących się we współczesnej kulturze, zdominowanej przez kod wizualny. Na zajęciach poruszane są zagadnienia dotyczące społeczno-kulturowych uwarunkowań widowiskowości i performatywności oraz konstruowania i potwierdzania tożsamości za pomocą widowisk. Antropologiczny wymiar zajęć wyraża się w skupieniu na somatyczności jako podstawowej kategorii poznawczej. Oprócz dyskusji poświęconych omawianym zagadnieniom, studentki i studenci przygotowują pod opieką prowadzącego referaty ilustrowane dotyczące współczesnych praktyk widowiskowych i wiążących się z nimi kwestii teoretycznych, a także piszą pracę analityczno-interpretacyjną poświęconą wybranemu przez siebie widowisku współczesnemu.

Zalecana literatura:

Literatura obowiązkowa:

Diana Taylor, Performans, tłum. Mateusz Borowski, Małgorzata Sugiera, Kraków 2018.

Naomi Klein, Nie to za mało. Jak stawić opór polityce szoku i stworzyć świat, jakiego nam trzeba, przeł. Marek Jedliński, Warszawa 2018.

Performatyka. Terytoria, pod red. Ewy Bal i Dariusza Kosińskiego, Kraków 2017.

Dariusz Kosiński, Performatyka w(y)prowadzenia, Kraków 2016.

Literatura uzupełniająca:

Marvin Carlson, Performans, przeł. Edyta Kubikowska, red. nauk. wyd. pol. Tomasz Kubikowski, Warszawa 2015. (Wyd. I – 2007).

Dobrochna Ratajczakowa, Galeria gatunków widowiskowych, teatralnych i dramatycznych, Poznań 2015.

Performance Studies. Sources and Perspectives / Performatyka: źródła i perspektywy, pod red. Juliusza Tyszki, Poznań 2014.

Performans, performatywność, performer. Próby definicji i analizy krytyczne, pod red. Ewy Bal i Wandy Świątkowskiej, Kraków 2013.

Jacek Wachowski, Performans, Gdańsk 2011.

Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów, wyd. 2, oprac. Agata Chałupnik, Wojciech Dudzik, Mateusz Kanabrodzki, Leszek Kolankiewicz, wstęp i red. Leszek Kolankiewicz, Warszawa 2010. (Wyd. I – 2005).

Rytuał. Dramat. Święto. Spektakl. Wstęp do teorii widowiska kulturowego, pod red. Johna J. MacAloona, przeł. Katarzyna Przyłuska-Urbanowicz, Warszawa 2010.

Richard Schechner, Performatyka: wstęp, przeł. Tomasz Kubikowski, red. przekł. Marcin Rochowski, Wrocław 2006.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się osoba studiująca potrafi:

- definiować i rozpoznawać typy widowisk kulturowych,

- posługiwać się aparatem pojęciowym stosowanym w badaniach widowisk kulturowych,

- samodzielnie opisywać, analizować i interpretować widowiska kulturowe, korzystając z narzędzi antropologii widowisk i performatyki.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość głównych kierunków refleksji nad widowiskami kulturowymi, umiejętność formułowania samodzielnych i pogłębionych opinii.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami.

dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsze umiejętności, niższa zdolność krytycznego porównania poszczególnych koncepcji, ograniczony sposób formułowania oryginalnych konkluzji.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach nad widowiskami kulturowymi, zadowalająca umiejętność krytycznego porównania poszczególnych form.

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach nad widowiskami kulturowymi.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość głównych kierunków w badaniach nad widowiskami kulturowymi.

Obecność na zajęciach i ocena:

a) obecność na zajęciach jest obowiązkowa,

b) nie dopuszcza się nieobecności nieusprawiedliwionych,

c) w przypadku nieusprawiedliwionego opuszczenia zajęć student/ka zobowiązany/a jest do zaliczenia materiału, który omawiany był na tych właśnie zajęciach, na konsultacjach.

Ocenie podlega:

a) postawa studentki/studenta w trakcie zajęć (tzn. punktualność, przygotowanie na zajęcia, aktywność, gotowość do podjęcia współpracy oraz do udziału w dyskusjach),

b) poziom referatu prezentującego wybraną partię materiału,

c) poziom wypowiedzi w ramach zaliczenia ustnego przeprowadzanego na zakończenie pierwszego semestru zajęć,

d) poziom pracy zaliczeniowej poświęconej jednej ze współczesnych form widowiskowych i przedstawianej na zakończenie zajęć.

W pierwszym semestrze studentki i studenci zobowiązani są do przygotowania referatu i do zaliczenia materiału w formie ustnej. W drugim podstawę zaliczenia (oprócz obecności i udziału w dyskusjach) stanowi praca zaliczeniowa poświęcona jednej ze współczesnych form widowiskowych.

Nie dotyczy