Publicystyka i krytyka artystyczna

obowiązkowe

kulturoznawstwo

II stopień

Laboratorium w perspektywie ma dwa zasadnicze cele:

- wykształcenie umiejętności analizowania tekstów krytycznych,

- wykształcenie umiejętności pisania o wybranych praktykach artystycznych (od kompetencji „patrzenia i widzenia” po formułowanie tez, poglądów, błyskotliwych spostrzeżeń i opinii, fachowego opisu, waloryzacji estetycznej i artystycznej, rzeczowej argumentacji).

podana na zajęciach

analizy tekstów, prac, dyskusje, omawianie warsztatu krytyka

3 pkty ects

W tym celu osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia konieczne będą:

- prezentacje różnorodnych form i gatunków publicystyki kulturalnej (w zależności od specyfiki medium);

- zbadanie wzajemnych relacji języka sztuki z językiem krytyki;

- omówienie uwarunkowań, struktury i funkcji tekstu krytycznego w danym kontekście kulturowym/społecznym; opis vs interpretacja

- przedyskutowanie roli krytyka we współczesnej kulturze (rynek sztuki, konteksty instytucjonalne i nieformalne).

W tym celu osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia konieczne będą:

- prezentacje różnorodnych form i gatunków publicystyki kulturalnej (w zależności od specyfiki medium);

- zbadanie wzajemnych relacji języka sztuki z językiem krytyki;

- omówienie uwarunkowań, struktury i funkcji tekstu krytycznego w danym kontekście kulturowym/społecznym; opis vs interpretacja

- przedyskutowanie roli krytyka we współczesnej kulturze (rynek sztuki, konteksty instytucjonalne i nieformalne).

Artysta, kurator, instytucja, odbiorca. Przestrzenie autonomii i modele krytyki - red. Marta Kosińska, Karolina Sikorska, Agata Skórzyńska

Krytyka sztuki - filozofia, praktyka, dydaktyka red. Łukasz Guzek, Gdańsk 2013; pdf on-line: http://pbc.gda.pl/Content/42837/Krytyka%20Sztuki.pdfDzieje krytyki artystycznej, pod red. M. Geron i J. Malinowskiego, Warszawa 2009;

Juszkiewicz P., Od rozkoszy historiozofii do „gry w nic”. Polska krytyka artystyczna czasu odwilży, Poznań 2005

C. Greenberg, Stan krytyki, w: tegoż Obrona modernizmu, tłum. G. Dziamski, M. Śpik-Dziamska, opr. G. Dziamski, Kraków 2006.

U. Eco, Jak pisać wstęp do katalogu, tłum. J. Ugniewska, w: tegoż, Semiologia życia codziennego, Warszawa 1996.

Przestrzeń sztuki: obrazy, słowa, komentarze, red. M. Popczyk, ASP Katowice 2005.

T. Zgółka, O obiektywności krytyki artystycznej, w: Wartość, dzieło, sens, red. J. Kmita, Warszawa 1975.

G. Dickie, Czym jest sztuka? Analiza instytucjonalna, tłum. M. Gołaszewska, w: Estetyka na świecie, red. M. Gołaszewska, Kraków 1985

E. Panofsky, Ikonografia i ikonologia, tłum. K. Kamińska, w: tegoż, Studia z historii sztuki, oprac. J. Białostocki, Warszawa 1971

Sławomir Marzec, Sztuka czyli wszystko. Krajobraz po postmodernizmie. Wydawnictwo KUL, Lublin 2008.

Robert C. Morgan, Artysta i globalizacja, Galeria Miejska w Lodzi, Łódź 2008.

Anda Rottenberg, Przeciąg. Teksty o sztuce polskiej lat 80. opr. Kasia Redzisz, Karol Sienkiewicz, Open Art Project Warszawa 2009

Jerzy Stajuda, O obrazach i innych takich opr. Jola Gola, Maryla Sitkowska, Warszawa 2000

Raster. Macie swoich krytyków. Antologia tekstów red. Jakub Banasiak, Oficyna 40000 malarzy, Warszawa 2009

Dyskursy krytyczne u progu XXI wieku, red. D.Kozicka, T.Cieślak-Sokołowski, Kraków 2007

E.Udalska, Krytyka teatralna: rozważania i analizy, Katowice 2000.

Stuart Morgan, Z notatnika kamerdynera sztuki, Gdańsk 1997

Jakub Banasiak, Rewolucjoniści są zmęczeni. Wybór tekstów 2006-2008”, Otwarta Pracownia, Kraków, 2008

Roland Barthes, Krytyka i prawda [w:] „Współczesna teoria badań literackich za granicą”, t. II, Kraków 1976

Mieczysław Porębski, Krytycy i sztuka, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2004

Anna Raczynski, Sztuka ruchomego obrazu: rozszerzona praktyka dokumentalna w sztuce współczesnej –

on-line: http://www.journal.doc.art.pl/pdf9/anna_raczynski_sztuka_ruchomego_obrazu.pdf

Magazyn Szum http://magazynszum.pl/wp-content/uploads/2015/06/SZUM-20151005-09-48.pdf

Hans Belting, Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, Kraków 2007

wiedza o gatunkach publicystyki kulturalnej, umiejętność analizy tekstów krytycznych i pisania własnych

w odn. do PRK:

Wiedza: absolwent zna i rozumie

- zmiany zachodzące we współczesnym życiu kulturalnym oraz narzędzia terminologiczne i koncepcyjne, niezbędne do rozpoznawania, analizowania i interpretowania nowych praktyk kulturowych

- metody analizy konwencji teatralnych i performatywnych, ujęte w perspektywie interdyscyplinarnej oraz aktualizuje swoją wiedzę o nowe nurty i orientacje badawcze w zakresie badań nad teatrem i performansem

Umiejętności: absolwent potrafi:

- integrować, krytycznie interpretować i twórczo wykorzystywać ujęcia teoretyczne i podejścia badawcze właściwe dla kulturoznawstwa w nietypowych sytuacjach profesjonalnych

- określać znaczenia, oddziaływanie społeczne i miejsce wytworów kultury w procesie historyczno-kulturowym, posługując się odpowiednimi metodami analizy i interpretacji

- pisać i redagować wyspecjalizowane teksty informacyjne, promocyjne i krytyczne w języku polskim i obcym, wykorzystując aktualny stan wiedzy oraz korzystając w nowoczesnych źródeł i zasobów informacji

- wykorzystując zdobytą wiedzę, zwłaszcza z zakresu estetyki, dokonywać samodzielnej i specjalistycznej interpretacji współczesnych wytworów artystycznych oraz wyjaśniać właściwe współczesnej kulturze artystycznej zjawiska i procesy, prezentując wyniki swych dociekań w formie ustnej i pisemnej w języku polskim i obcym

- w sposób pogłębiony analizować prace innych autorów, dokonywać syntez różnych idei i poglądów, dobierać metody i konstruować narzędzia badawcze, opracowywać i prezentować wyniki, pozwalające na rozwiązywanie także nietypowych problemów z zakresu wiedzy o mediach

- stosować wiedzę z zakresu teatrologii i performatyki w jej powiązaniu z innymi nurtami we współczesnej humanistyce do autorskiej analizy, interpretacji oraz krytyki współczesnych praktyk performatywnych

Kompetencje społeczne: absolwent jest gotów do:

- świadomego i aktywnego uczestnictwa w życiu artystycznym, przyczyniając się do utrzymywania elementów tradycji artystycznej oraz proponując rozwiązania alternatywne dla istniejącego ładu artystycznego, jest także przygotowany do pracy w organizacjach i instytucjach związanych ze sztuką

- aktywnego uczestnictwa w debacie publicznej, dotyczącej znaczenia i wpływu przekazów i praktyk medialnych na współczesne życie społeczne i kulturę, formułując własne, krytyczne stanowiska i opinie

- trafnego interpretowania sensów symbolicznych ludzkiej myśli i działań w swojej i obcej grupie społecznej, pogłębiania swojego uczestnictwa w kulturze oraz rozwijania umiejętności komunikacji kulturowej i międzykulturowej

aktywność na zajęciach, minimum dwa teksty własne w ciągu semestru