Krytyka teatralna

obowiązkowe

Wiedza o teatrze

I stopień

Cele modułu kształcenia:

- zapoznanie osób studiujących z najważniejszymi formami dziennikarskimi przydatnymi do pisania o teatrze,

- zapoznanie osób studiujących z najważniejszymi wyzwaniami współczesnej krytyki teatralnej,

- praca nad warsztatem krytycznym – ćwiczenie pisania recenzji teatralnych dla różnych typów mediów.

II rok

Materiały są dostępne w bibliotekach oraz w Internecie.

Wykład problemowy, dyskusja, praca z tekstem, metoda ćwiczeniowa, metoda warsztatowa, metody aktywizujące.

2

Krytyka teatralna

Treści programowe dla przedmiotu:

- kształtowanie się krytyki teatralnej i jej historyczne funkcje,

- najwybitniejsi polscy krytycy teatralni i specyfika ich pisarstwa i działalności; style pisarstwa krytycznoteatralnego,

- współczesna krytyka teatralna – zadania i przejawy; krytyka instytucjonalna,

- gatunki wypowiedzi krytycznych; tworzenie własnych tekstów,

- czasopisma i portale teatralne i teatrologiczne: redakcje, dobór i specyfika materiałów, ukierunkowanie na odbiorcę, rodzaje tekstów,

- recenzja teatralna jako podstawowy gatunek wypowiedzi krytycznej; zbiory recenzji; recenzje w gazetach codziennych i pismach branżowych, - - tworzenie własnych recenzji (z uwzględnieniem różnych mediów i różnych rodzajów widowisk),

- debata okołoteatralna jako przejaw działalności krytycznej (wywiad, spotkanie, dyskusja, panel itd.); organizacja debaty,

Zalecana literatura:

Wybrane zbiory recenzji teatralnych (historycznych) – np. Recenzje teatralne towarzystwa Iksów 1815-1819, oprac. J.Lipiński, Wrocław 1956; Sto przedstawień w opisach polskich autorów, oprac. Z. Raszewski, Wrocław 1993; wybór rec. Karola Irzykowskiego, Boya-Żeleńskiego, Antoniego Słonimskiego, Tadeusza Peipera.

Wybrane teksty krytyczne (współczesne) i zbiory recenzji – m.in. wybór rec. Jana Kotta, Konstantego Puzyny, Andrzeja Wanata, Marty Fik oraz np. Jacka Kopcińskiego, Grzegorza Niziołka, Joanny Walaszek, Małgorzaty Dziewulskiej, Jolanty Kowalskiej.

Polska krytyka teatralna w XIX wieku, pod red. Eleonory Udalskiej, Warszawa 1994.

Krytycy teatralni XX wieku. Postawy i światopoglądy, pod red. Eleonory Udalskiej, Wrocław 1992.

Widowisko-teatr-dramat. Skrypt dla studentów kulturoznawstwa, pod red. E. Wąchockiej, Katowice 2010.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się osoba studiująca potrafi:

- wskazać i omówić działania i twórczość najważniejszych polskich krytyków teatralnych (wybranych dawnych i współczesnych),

- wymienić i omówić najważniejsze polskie czasopisma i portale teatralne oraz sformułować krytyczną refleksję na ich temat,

- zdefiniować cele działalności krytycznej / recenzenckiej,

- sprawnie wyszukać informacje dotyczące danego wydarzenia teatralnego i wykorzystać je do zrealizowania określonego zadania,

- docenić wagę refleksji na tematy etyczne związane z działalnością krytyczną,

- skonstruować wypowiedź krytycznoteatralną (z uwzględnieniem poprawności formalnej i określonego medium), zarówno pisemną, jak i ustną,

- pracować w zespole przy przygotowaniu i realizacji projektu krytycznoteatralnego.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobre opanowanie wiedzy dotyczącej omawianych zagadnień, poparte znajomością spektakli i literatury przedmiotowej oraz zasad pisania recenzji teatralnych, bardzo dobry poziom merytoryczny i językowy zaliczeniowej pracy pisemnej i mniejszych zadań, bardzo dobre umiejętności analityczne prezentowane w pracy semestralnej, bardzo dobra jakość merytoryczna wypowiedzi podczas dyskusji na zajęciach.

dobry plus (db+; 4,5): jak wyżej, ale z możliwymi drobnymi niedociągnięciami i usterkami.

dobry (db; 4,0): dobre opanowanie wiedzy dotyczącej omawianych zagadnień, poparte znajomością spektakli i literatury przedmiotowej oraz zasad pisania recenzji teatralnych, dobry poziom merytoryczny i językowy oraz umiejętności analityczne prezentowane w zaliczeniowej pracy pisemnej i mniejszych zadaniach, dobra jakość merytoryczna wypowiedzi podczas dyskusji na zajęciach (możliwy szerszy zakres niedociągnięć).

dostateczny plus (dst+;3,5): zadowalający poziom opanowania wiedzy i nabycia umiejętności, zadowalający poziom merytoryczny i językowy zaliczeniowej pracy pisemnej i mniejszych zadań, pojawiające się sporadyczne, ale istotne błędy wynikające ze słabszej znajomości spektakli, literatury przedmiotowej oraz zasad pisania recenzji i innych tekstów z obszaru krytyki teatralnej.

dostateczny (dst; 3,0): jak wyżej, przy czym istotne błędy wynikające ze słabej znajomości spektakli, literatury przedmiotowej i zasad pisania recenzji oraz problemy ze stworzeniem poprawnej merytorycznie i językowo pracy semestralnej pojawiają się w większej liczbie.

niedostateczny (ndst; 2,0): niewystarczający poziom wiedzy i umiejętności, brak merytorycznych głosów w dyskusji na zajęciach, zasadnicze błędy merytoryczne i językowe w pracy semestralnej, niewystarczająca znajomość lektur i spektakli.