Praktyczna nauka języka angielskiego (Translation)

obowiązkowe

filologia rosyjska z filologią angielską

filologia ukraińska z filologią angielską

I stopień

1. Przekazanie ogólnej i praktycznej wiedzy na temat tłumaczenia pisemnego z języka polskiego na język angielski

2. Przekazanie ogólnej i praktycznej wiedzy na temat tłumaczenia ustnego z języka polskiego na język angielski

3. Rozwinięcie umiejętności tłumaczenia pisemnego z języka polskiego na język angielski

4. Wyrobienie umiejętności tłumaczenia ustnego z języka polskiego na język angielski

5. Przyswojenie nowego i rozwinięcie istniejącego słownictwa języka angielskiego w różnych rejestrach poprzez ćwiczenia tłumaczeniowe pisemne i ustne

6. Rozwinięcie umiejętności komunikacji w języku angielskim

III rok

Zdany na co najmniej 60% egzamin z Praktycznej Nauki Języka Angielskiego (równoważny z poziomem 2BA na Wydziale Anglistyki).

strony www. WA PNJA / WA Moodle (zakładki dla filologii rosyjskiej z filologią angielską)

http://wa.amu.edu.pl/pnja/3BA_ruseng

http://elearning.wa.amu.edu.pl/moodle/course/view.php?id=17 (chronione hasłem)

Język turystyki

Język naukowy

Język środków masowego przekazu

Język specjalistyczny - sport

Język specjalistyczny - bankowy

Język wystąpień publicznych

Język dowcipów

Język instrukcji

Język opowiadań

Język opisów

Douglas-Kozłowska, Ch. 1998. Difficult words in Polish-English translation. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Korzeniowska, A., P. Kuhiwczak. 1994. Successful Polish-English translation. Tricks of the trade. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Lipiński, K. 2000. Vademecum tłumacza. Kraków: Wydawnictwo Idea.

Macpherson, R. 1996. English for writers and translators. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Samuelsson-Brown, G. 1998. A practical guide for translators. Clevdon: Multilingual Matters Ltd.

Jones, R. 1998. Conference interpreting explained. Manchester: St. Jerome Publishing.

Thomas, N., R. Towell (eds). 1985. Interpreting as a language teaching technique. London: Centre for Information on Language Teaching and Research

Neofilolog, Nr 14. Numer specjalny: Przekład ustny. Poznań: Polskie Towarzystwo Neofilologiczne.

Ulotki, broszury, nagrania, materiały autentyczne przygotowywane przez nauczyciela.

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:

przywołuje i rozpoznaje główne zasady stosowane podczas tłumaczenia pisemnego z języka polskiego na język angielski

przywołuje i rozpoznaje główne zasady stosowane podczas tłumaczenia ustnego z języka polskiego na język angielski

zna zasady tłumaczenia pisemnego

zna zasady tłumaczenia ustnego z języka polskiego na język angielski

tłumaczy teksty napisane w języku polskim należące do różnych rejestrów na język angielski

tłumaczy ustnie (tryb dialogowy) wystąpienia wygłaszane w różnych rejestrach w języku polskim na język angielski

stosuje nowo przyswojone słownictwo z różnych rejestrów języka angielskiego ze zrozumieniem

sprawnie komunikuje się w języku angielskim w różnych sytuacjach komunikacyjnych wykorzystując do tego nowo poznane słownictwo przyswojone podczas ćwiczeń tłumaczeniowych z języka polskiego na język angielski

Egzamin z praktycznej znajomości języka angielskiego po dwóch semestrach nauki, składający się z części pisemnej - esej i test gramatyczno-leksykalny oraz części ustnej - rozmowa z komisją egzaminacyjną na zadany temat. Studenci odpowiadają na pytania, które zostały im wcześniej przedstawione przez prowadzących zajęcia. Egzamin ustny PNJA na III roku sprawdza następujące sprawności językowe: wymowę (dystynktywne brytyjskie lub amerykańskie cechy), poprawność gramatyczna wypowiedzi ustnej, słownictwo, logiczność i płynność wypowiedzi. Studenci muszą uzyskać co najmniej 60% z każdego komponentu aby pomyślnie zdać egzamin PNJA.

Ocena z zajęć tłumaczeniowych stanowi średnią ocen za testy semestralne oraz testy ze słówek z poszczególnych dziedzin (sport, bankowość, turystyka). Brane są również pod uwagę prace domowe oraz praca studenta na zajęciach (uczestnictwo w dyskusji, prezentacje z danej dziedziny), jak również obecność na zajęciach.

Skala ocen:

• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;

• dobry plus (+db; 4,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;

• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;

• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;

• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;

• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.