Przekład konsekutywny

obowiązkowe

filologia rosyjska

II stopień

Zapoznanie się z ogólną problematyką tłumaczenia ustnego: tłumaczenie konsekutywne

Wyrobienie umiejętności analizy stylistycznej i składniowej komunikatu wejściowego przemówienia, tworzenia planu przemówienia, streszczenia, mapy myśli

Wyrobienie umiejętności sporządzania notatek oraz odtwarzania przemówień z notatek

Wyrobienie umiejętności stosowania i tworzenia symboli notacji

Wyrobienie umiejętności transformacji tekstu w ramach kryteriów: wertykalizm i hierarchiczność, elementy równorzędne, przesuwanie elementów

Zapoznanie z technikami i normami tłumaczenia konsekutywnego, adekwatnymi do określonych typów tekstów i sytuacji translacyjnych

Utrwalanie umiejętności korzystania z opracowań naukowych i źródeł bibliograficznych

Rozwijanie umiejętności komunikacji i pracy w grupie oraz właściwej postawy i odpowiedzialnego stosunku do zajęć

I rok

Tłumaczenie konsekutywne jako rodzaj tłumaczenia ustnego

Rozumienie ze słuchu, aktywne słuchanie, analiza: skupienie na jednym strumieniu informacji, wychwytywanie kluczowych słów i najważniejszych spójników, rozbiór analityczny oficjalnych przemówień (segmentacja strukturalna), praca nad zachowaniem chronometrażu tłumaczenia (timing)

Przełączanie się z języka A na język B oraz z B na A.

System notacji: wyróżnienie centralnych punktów zapisu, składnia notacji. Akapitowo-frazowe tłumaczenie

Zasady transformacji tekstu; zasada stylistycznego podobieństwa tekstu

Wertykalizm i hierarchia komunikatu wejściowego; grupa podmiotu i orzeczenia; relacje przyczynowo-skutkowe; konstrukcje modalne komunikatu wejściowego; elementy równorzędne,

Klasyfikacja symboli w systemie notacji

Radzenie sobie ze stresem: ćwiczenia w improwizacji, zmianie rejestrów, zmianie treści wypowiedzi, wykorzystywaniu jednego typu metafory i in.

Przeformułowywanie: parafrazowanie, streszczanie, redukcja, antycypacja, werbalizacja emocji, ekwiwalencja, stylizacja i in

Techniki doskonalenia pamięci (w ramach 3 min.)

Umiejętność publicznych wystąpień: symulacja konferencji, wywiadu (na podstawie tekstów oficjalnych wystąpień, informacji prasowych, audycji radiowych, programów telewizyjnych i in.)

1. Gillies A., Tłumaczenie ustne, Kraków, 2001

2. Rozan J-F., Notatki w tłumaczeniu konsekutywnym, Kraków, 2002

3. Tryuk M., Przekład ustny środowiskowy, PWN, Warszawa, 2006

4. Tryuk M., Przekład ustny i konferencyjny, PWN, Warszawa, 2007

5. Tryuk M., Teoria i dydaktyka przekładu konferencyjnego, PWN, Warszawa, 2006

6. Jopek – Bosiacka A., Przekład prawny i sądowy, PWN, Warszawa, 2007

7. Bednarczyk A., W poszukiwaniu dominanty translatorskiej, PWN, Warszawa, 2008

8. Sztuka przekładu - interpretacje, pod red. P. Fasta i A. Świeściak, Katowice, 2006

9. Миньяр – Белоручев Р.К., Последовательный перевод, Москва, 1969

10. Альманах переводчика, под ред. Гаспарова М.Л., Москва, 2001

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

Wskazuje podstawowe zagadnienia tłumaczenia konsekutywnego

Definiuje podstawowe pojęcia z zakresu techniki tłumaczenia konsekutywnego

Charakteryzuje główne techniki notacji stosowane w tłumaczeniu konsekutywnym

Zna najważniejsze zagadnienia związane z problematyką notacji w języku rosyjskim i polskim; umie stosować podstawowe systemy notacji

Umie dokonywać ustnej korekty i autokorekty dokonanego tłumaczenia; zna zasady zachowania (savoir - vivre tłumacza) w sytuacji komunikacyjnej

Opisuje zasady użycia symboli notacyjnych

Potrafi pracować w grupie, przyjmując w niej różne role, oraz efektywnie komunikować się w języku polskim i rosyjskim

Korzysta ze źródeł bibliograficznych w języku polskim i rosyjskim

Zna metody zwalczania stresu podczas wystąpień publicznych

Opracowuje prezentację tłumaczenia konsekutywnego przygotowanego wcześniej tekstu przemówienia ustnego; przedstawia własny warsztat tłumaczenia konsekutywnego

Kryteria oceniania:

- obecność aktywny udział na zajęciach;

- systematyczne przygotowanie do zajęć;

- wykonywanie ustnych prac domowych i kontrolnych;

- zaliczenie śródsemestralnych prac kontrolnych, sprawdzających stopień opanowania materiału z zakresu zajęć oraz poszczególne umiejętności językowe;

- zaliczenie końcowe.

Metody oceniania:

• Metody kształtujące:

bieżąca ocena i ewentualna korekta realizacji zadań wykonywanych w trakcie ćwiczeń oraz w domu

• Metody podsumowujące:

ostateczna, końcowa ocena wykonania zadań polega na przeprowadzeniu zaliczenia podsumowującego w formie ustnej.

Skala ocen:

• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;

• dobry plus (+db; 4,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;

• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;

• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;

• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;

• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.