Instrumentarium analizy filmowej: Podstawowe instrumentarium analizy filmowej

nieobowiązkowe

Filmoznawstwo i kultura mediów

- zapoznanie z podstawową bazą terminologiczną dotyczącą inscenizacji filmowej w zakresie kadru i ujęcia

- omówienie podstawowych mechanizmów inscenizacji filmowej

- kształtowanie kompetencji analitycznych, wykorzystujących bazę terminologiczną oraz znajomość mechanizmów inscenizacji filmowej

- wdrożenie do korzystania z różnych źródeł naukowych i konfrontowania ich między sobą

- wyrabianie umiejętności pracy w grupie oraz formułowania i prezentowania własnych opinii i przekonań na forum grupy

Nie dotyczy.

Nie dotyczy.

Biblioteka Uniwersytecka UAM w Poznaniu, inne biblioteki poznańskie, biblioteki cyfrowe.

Część wykładowa, prowadzenie konwersacji, prezentacja materiałów audiowizualnych, ewaluacja wiedzy pozyskanej po zapoznaniu się z podanymi pozycjami bibliograficznymi, praca w grupach.

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem 30 h

Praca własna studenta 15 h

Praca własna studenta:

- czytanie wskazanej literatury

- przygotowanie do zajęć

- przygotowanie do kolokwium zaliczeniowego

SUMA GODZIN 45 h

SUMARYCZNA LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA MODUŁU (PRZEDMIOTU) 5

Zajęcia mają na celu przedstawić na poziomie podstawowym całą paletę zagadnień związanych z szeroko rozumianą inscenizacją filmową w zakresie karu i ujęcia. Omawiana zatem będzie fotografia filmowa, kreacja przestrzeni przed kamerą, montaż. Podstawowa terminologia z tej dziedziny uzyskuje podczas zajęć swoją dogłębną ilustrację w postaci konkretnych fragmentów filmowych i ich wspólnego, szczegółowego omówienia. Pojawiają się także elementy wprowadzające do analizy filmowej.

Daniel Arijon Gramatyka języka filmowego, tłum. Feliks Forbert-Kaniewski, Warszawa 2008

David Bordwell, Kristin Thompson, Film art. Sztuka filmowa. Wprowadzenie, Warszawa 2010.

Jacques Aumont, Michel Marie, Analiza filmu, tłum. Maria Zawadzka, Warszawa 2011.

Marek Hendrykowski, Słownik terminów filmowych, Poznań 1994.

Steven Katz Reżyseria Filmowa: Ujęcie po ujęciu, tłum. Marcin Szczerbiec, Warszawa 2007

Witold Szymczyk, Inscenizacja filmowa. Podręcznik reżyserii, część 1 i 2, Łódź 2015.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

zdefiniować podstawowe pojęcia z dziedziny inscenizacji filmowej w zakresie kadru i ujęcia

identyfikować różne aspekty inscenizacji dzieła filmowego i powiązania między nimi

korzystać z bazy terminologicznej budowanej podczas zajęć

przeprowadzić w oparciu o zdobytą wiedzę podstawową analizę inscenizacji dowolnego filmu lub jego fragmentu

skonstruować w języku polskim i w konkretnej sytuacji komunikacyjnej typową wypowiedź pisemną lub multimedialną oraz przygotować i zaprezentować wystąpienie ustne dotyczące inscenizacji filmowej w zakresie kadru i ujęcia

formułować ogólne wnioski dotyczące tematyki poszczególnych zajęć.

identyfikować, gromadzić i wykorzystywać materiały potrzebne do przygotowania do zajęć oraz do przygotowania pracy zaliczeniowej

pracować w zespole, wykonując zadania określone przez prowadzącego

Możliwe dwie nieobecności.

Aktywność na zajęciach.

Kolokwium pisemne w trakcie zajęć.

Zaliczenie ustne: analiza wybranej sceny i odtworzenie wiedzy teoretycznej z zajęć.

Na ocenę niedostateczną: Student nie umie zaprezentować podstawowej wiedzy z dziedziny inscenizacji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach i nie potrafi dokonać na poziomie podstawowym analizy fragmentu filmowego.

Na ocenę dostateczną: Student poprawnie prezentuje wiedzę z dziedziny inscenizacji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach i dokonuje analizy fragmentu filmowego na poziomie podstawowym.

Na ocenę dobrą: Student prezentuje dogłębną wiedzę z dziedziny inscenizacji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach, potrafi na jej podstawie zweryfikować i zinterpretować pojedyncze problemy oraz porównać konkretne zjawiska z zakresu estetyki kina oraz dokonuje analizy fragmentu filmowego na dobrym poziomie.

Na ocenę bardzo dobrą: Student prezentuje dogłębną wiedzę z dziedziny inscenizacji filmowej w przedstawianych podczas zajęć aspektach, potrafi na jej podstawie zweryfikować i zinterpretować pojedyncze problemy oraz porównać konkretne zjawiska z zakresu inscenizacji filmowej. Wprowadza też do swojej wypowiedzi elementy samodzielnej refleksji, wynikającej z wyczerpującej analizy materiału audiowizualnego, bądź rozpatrywania poszczególnych zagadnień w wymiarze teoretycznym.

W sytuacji, gdy ocena waha się między dostateczną a dobrą, prowadzący może postawić ocenę dostateczną plus.

W sytuacji, gdy ocena waha się między dobrą a bardzo dobrą, prowadzący może postawić ocenę dobrą plus.

Nie dotyczy.