Muzyka i film

obowiązkowe

filmoznawstwo i kultura mediów

I stopień

Cele modułu kształcenia:

- zapoznanie studentów ze sposobami funkcjonowania muzyki w filmie i podstawową terminologią muzyczno-filmową w celu rozszerzenia filmoznawczego warsztatu analityczno-interpretacyjnego,

- przedstawienie wybranych etapów rozwoju muzyki filmowej, ze szczególnym uwzględnieniem momentu dominacji formacji hollywoodzkiej lat 30. i 40 i jej rozpadu.

III rok

nie

nie

Poznańskie biblioteki naukowe: Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej, BU, BR, PTPN

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień, wykład problemowy, metoda analizy przypadków, demonstracje dźwiękowe i/lub video.

2

Treści programowe dla przedmiotu:

- ukazanie specyfiki muzyki filmowej jako muzyki funkcjonalnej poprzez analizę przykładów,

- omówienie reprezentatywnych zjawisk z zakresu historii muzyki filmowej,

- przedstawienie różnych sposobów opisu muzyki filmowej,

- wielostronne omówienie roli muzyki w filmie fabularnym.

Opis treści kształcenia:

- o specyfice muzyki filmowej jako muzyki funkcjonalnej,

- w kręgu klasycznej praktyki hollywoodzkiej (język muzyczny, konwencje muzyczko-filmowe, kompozytorzy, funkcje muzyki filmowej),

- muzyka filmowa w latach 50.-70. - wybrane zjawiska i tendencje,

- indywidualne koncepcje muzyki filmowej,

- muzyka cytowana w filmie fabularnym,

- wybrane konwencje muzyczko-filmowe kina europejskiego,

- monoraficzne ujęcie twórczości wybranych reżyserów z perspektywy muzycznej,

- duety kompozytorsko-reżyserskie,

- muzyka w filmie animowanym,

- film i muzyka minimalistyczna,

- muzyka współczesna w filmie fabularnym,

- muzyka w filmie abstrakcyjnym,

- konwencje muzyczne okresu kina niemego,

- muzyka i gatunki filmowe,

- piosenka w filmie - historia i praktyka.

Zalecana literatura:

Bordwell David, Thompson K., Sztuka filmowa. Wprowadzenie, przeł. B. Rosińska, Warszawa 2010, s. 296–341.

Brown Royal S., Overtones and Undertones. Reading Film Music, London 1994.

Gorbman, Claudia, Unheard Melodies" Narrative Film Music, London 1987.

Helman Alicja, Rola muzyki w filmie, Warszawa 1964.

Ingarden Roman, Kilka uwag o sztuce filmowej, w: idem, Studia z estetyki, t. 2, Warszawa 1966, S. 311-329.

Kloppenburg, Josef, Die dramaturgische Funktion der Musik in den Filmen Alfred Hitchcocks, Muenchen 1986.

Kozłowski Krzysztof, Stanley Kubrick. Filmowa polifonia sztuk, Warszawa 2013.

„Kwartalnik Filmowy” 2004, nr 44 (Dźwięk, muzyka, słowo w filmie).

Lissa Zofia, Estetyka muzyki filmowej, Kraków 1964.

Lissa Zofia, Wybór pism estetycznych, wprowadzenie, wybór i oprac. Z. Skowron, Kraków 2008, s. 238–306.

Michels Ulrich, Atlas muzyki, przeł. P. Maculewicz, Warszawa 2003, t. 1-2.

Motte-Haber, Helga de la, Filmmusik. Eine systematische Beschreibung, Muenchen-Wien 1980.

Piotrowska Anna G., O muzyce i filmie. Wprowadzenie do muzykologii filmowej, Kraków 2014.

Prendergast, Roy M., Film music: a neglected art, New York - London 1992 (2 Ed.).

Schmidt, Hans-Christian, Musik aktuell. Analysen, Beispiele, Kommentare, Kassel 1982.

Sowińska Iwona, Dźwięki i obrazy. O słuchaniu filmów, Katowice 2001.

Sowińska Iwona, Chopin idzie do kina, Kraków 2013.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- ma podstawową wiedzę o powiązaniach filmoznawstwa z nauką o muzyce,

- zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji filmu fabularnego z uwzględnieniem jego warstwy audialnej,

- posiada wiedzę na temat związków filmu i muzyki,

- posiada podstawowe umiejętności badawcze, obejmujące formułowanie i analizę problemów badawczych oraz dobór metod i narzędzi badawczych, pozwalających na rozwiązywanie problemów w zakresie relacji filmowo-muzycznych,

- umie samodzielnie zdobywać wiedzę i rozwijać umiejętności badawcze, kierując się wskazówkami opiekuna naukowego,

- potrafi posługiwać się podstawowymi pojęciami i terminami w zakresie filmoznawstwa i nauki o muzyce filmowej oraz wykorzystuje je w typowych zadaniach badawczych,

- potrafi rozpoznać różne tradycje muzyki filmowej oraz przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację filmów do nich sięgających – z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia znaczeń dzieł filmowych, ich oddziaływania społecznego oraz miejsca w procesie historyczno-kulturowym,

- potrafi przygotować i zaprezentować wystąpienie ustne i /lub multimedialne dotyczące wykorzystania muzyki w filmie fabularnym,

- uczestniczy w życiu kulturalnym poprzez zaznajomienie się z dostępnymi źródłami (radio, telewizja, prasa, Internet) poświęconymi muzyce filmowej,

- potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego zadania z zakresu relacji muzyczno-filmowych,

- ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie i realizuje potrzebę ustawicznego uczenia się.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): student potrafi samodzielnie, bezbłędnie i kompletnie objaśnić problemy poruszane w trakcie wykładu, posługując się właściwą terminologią i odwołując do literatury przedmiotowej, a ponadto rozwijając indywidualny sposób argumentowania. Zdobytą wiedzę potrafi wykorzystać do samodzielnego przygotowania wystąpienia ustnego z ilustracją muzyczno-filmową.

dobry plus (+db; 4,5): student potrafi samodzielnie objaśnić problemy poruszane w trakcie wykładu, posługując się właściwą terminologią i odwołując do literatury przedmiotowej, przy czym drobne uchybienia merytoryczne nie wpływają na kompletność jego wypowiedzi. Zdobytą wiedzę potrafi wykorzystać do samodzielnego przygotowania wystąpienia ustnego z ilustracją muzyczno-filmową.

dobry (db; 4,0): student potrafi spójnie objaśnić problemy poruszane w trakcie wykładu, posługując się właściwą terminologią i odwołując do literatury przedmiotowej, korzystając przy tym w niewielkim stopniu ze wskazówek egzaminującego. Zdobytą wiedzę potrafi wykorzystać do samodzielnego przygotowania wystąpienia ustnego z ilustracją muzyczno-filmową.

dostateczny plus (+dst; 3,5): student potrafi częściowo i z pomocą egzaminującego objaśnić problemy poruszane w trakcie wykładu; przywołuje literaturę przedmiotową, ale ma w tym zakresie widoczne braki. Zdobytą wiedzę potrafi wykorzystać do samodzielnego przygotowania wystąpienia ustnego z ilustracją muzyczno-filmową.

dostateczny (dst; 3,0): student potrafi częściowo i z dużą pomocą egzaminującego objaśnić problemy poruszane w trakcie wykładu; przywołuje literaturę przedmiotową, ale ma w tym zakresie widoczne braki. Zdobytą wiedzę potrafi wykorzystać do samodzielnego przygotowania wystąpienia ustnego z ilustracją muzyczno-filmową.

niedostateczny (ndst; 2,0): student nie potrafi objaśnić problemów poruszanych w trakcie wykładu oraz nie zna literatury przedmiotowej. Zdobytej wiedzy nie potrafi wykorzystać do samodzielnego przygotowania wystąpienia ustnego z ilustracją muzyczno-filmową.