Medialna estetyka filmu fabularnego

obowiązkowe

filmoznawstwo i kultura mediów

II stopień

Cele modułu kształcenia:

1) Zapoznanie studentów z medialną estetyką filmu fabularnego:

– wyjaśnienie głównych pojęć medialnej estetyki filmu fabularnego (realizm, przemoc, technika, towar, mit);

– wyjaśnienie wzajemnych powiązań między nimi i ich relacji do kultury medialnej;

– całościowe ujęcie medialnej teorii filmu fabularnego.

2) Rozwijanie umiejętności wykorzystywania wiedzy z zakresu medialnej estetyki filmu fabularnego do samodzielnej analizy filmów fabularnych.

I rok

Brak wymagań wstępnych.

Biblioteka wydziałowa i Biblioteka Głowna UAM.

Program zajęć. Materiały będą przesyłane studentom pocztą elektroniczną.

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień.

4

Treści programowe dla przedmiotu:

- Specyfika medialnej estetyki filmu fabularnego na tle istniejących teorii filmu.

- Zasadnicze pojęcia medialnej estetyki filmu (realizm, przemoc, technika, towar, mit).

- Realizm filmu fabularnego.

- Przemoc pokazywania a technika filmowa.

- Film jako towar. Adaptacja, produkcja, dystrybucja.

- Film jako mit społeczny. Mityczna rzeczywistość filmu.

Zalecana literatura:

Wykład problemu:

Faulstich, Werner, Estetyka filmu: badania nad filmem science fiction „Wojna światów” (1953/54) Byrona Haskina, przeł. M. Kasprzyk, K. Kozłowski, przedmowa i oprac. K. Kozłowski, Poznań 2017.

Faulstich, Werner; Strobel Ricarda, „Uksiążkowienie” jako problem estetyczno-medialny. „Obcy – ósmy pasażer Nostromo” – studium przypadku, przeł. M. Kasprzyk, przejrzał K. Kozłowski, „Przestrzenie Teorii” 2014, nr 22, s. 231–259.

Pojęcie medium:

Faulstich Werner, Muzyka i medium. Szkic historiograficzny od początków do dzisiaj, przeł. M. Kasprzyk, „Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication” 2009–2010, vol. 7: Dancing Muses, ed. by K. Kozłowski, nr 13–14, s. 15–28.

Kozłowski Krzysztof, Co to jest medium?, „Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication” 2011, vol. 8: (Over)Using the Holocaust. Part I: Contexts, ed. by K. Mąka-Malatyńska and M. Kaźmierczak, nr 15–16, s. 203–209.

Aspekty problemu, perspektywy namysłu:

Abrams, Meyer H., Zwierciadło i lampa. Romantyczna teoria poezji a tradycja krytycznoliteracka, przeł. M.B. Fedewicz, Gdańsk 2003, s. 11–38 („Wstęp: orientacje teoretyczne”).

Auerbach, Erich, Posłowie, w: idem, Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu, przeł. i przedmową opatrzył Z. Żabicki, przedmowa do II wyd. M.P. Markowski, Warszawa [2004], s. 526–529.

Auerbach, Erich, W Hôtel de La Mole, w: idem, Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu, przeł. i przedmową opatrzył Z. Żabicki, przedmowa do II wyd. M.P. Markowski, Warszawa [2004], s. 435–472.

Eco, Umberto, Mit amerykański trzech pokoleń nastawionych antyamerykańsko, przeł. J. Ugniewska, w: idem, O literaturze, przeł. J. Ugniewska, A. Wasilewska, Warszawa 2003, s. 237–251.

Elsaesser, Thomas; Hagener, Malte, Teoria filmu: wprowadzenie przez zmysły, przeł. K. Wojnowski, Kraków 2015, s. 9–23, 25–52.

Falkiewicz, Andrzej, Mit Orestesa, w: idem, Mit Orestesa. Szkice o dramaturgii współczesnej, Poznań 1967, s. 159–192.

Gombrich Ernst Hans, Sztuka i złudzenie. O psychologii przedstawiania obrazowego, przeł. J. Zarański, Warszawa 1981, s. 119–146.

Helman, Alicja, Teoria Siegfrieda Kracauera pięćdziesiąt lat później, w: S. Kracauer, Teoria filmu. Wyzwolenie materialnej rzeczywistości, przeł. W. Wertenstein, wstęp A. Helman, Gdańsk 2008, s. 7–18.

Helman, Alicja, Wprowadzenie, w: I film stworzył kobietę, red. G. Stachówna, Kraków 1999, s. 11–15.

Loiperdinger, Martin, „Przyjazd pociągu” Louisa Lumière’a. Mit założycielski nowego medium, w: KINtop. Antologia wczesnego kina, red. A. Dębski i M. Loiperdinger, Wrocław 2016, cz. 1, s. 75–118.

Lubelski, Tadeusz, Bardot – Moreau: podwójny emblemat Nowej Fali, w: I film stworzył kobietę, red. G. Stachówna, Kraków 1999, s. 49–59.

Sarnowska-Temeriusz, Elżbieta, Przeszłość poetyki. Od Platona do Giambattisty Vica, Warszawa 1995, s. 94–115 („Kategoria poetyckiej mimēsis”).

Siwiński, Ireneusz; Helman, Alicja; współpraca: Demby, Łucja; Kocołowski, Wojciech, Realizm [hasło], w: Słownik pojęć filmowych, red. A. Helman, Wrocław 1998, s. 131–183.

Stachówna, Grażyna, Wstęp, w: I film stworzył kobietę, red. G. Stachówna, Kraków 1999, s. 9–10.

Wysłouch, Seweryna, O malarskości literatury, w: eadem, Literatura i semiotyka, Warszawa 2001, s. 75–94.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- ma pogłębioną wiedzę o specyfice przedmiotowej i metodologicznej medialnej estetyki filmu fabularnego; odnosi tę wiedzę do filmoznawstwa i literaturoznawstwa, które jest w stanie twórczo rozwijać; rozumie terminologię i istotę teorii medialnej estetyki filmu fabularnego;

- ma pogłębioną wiedzę o powiązaniach medialnej estetyki filmu z innymi dziedzinami filmoznawczymi i dyscyplinami naukowymi, głównie literaturoznawstwem, pozwalającą na integrowanie wiedzy z zakresu rozmaitych dyscyplin naukowych;

- zna i rozumie zaawansowane metody analizy, interpretacji, wartościowania i problematyzowania filmu fabularnego w odniesieniu do teorii medialnej, ujmującej film fabularny jako literaturę zapośredniczoną w medium audiowizualnym;

- zna wybrane aspekty teorii filmu wchodzące w zakres medialnej estetyki filmu fabularnego i ma świadomość ich historyczności;

- posiada podstawową wiedzę na temat nowych orientacji literaturoznawczych, ze szczególnym uwzględnieniem refleksji filmo- i medioznawczej; zna problemy i terminy z zakresu medialnej estetyki filmu fabularnego;

- potrafi właściwie ocenić swoje możliwości intelektualne, zna stan swojej wiedzy i umiejętności oraz realizuje potrzebę ustawicznego uczenia się.

Egzamin ustny.

Skala ocen:

1) Bardzo dobry (bdb; 5,0):

Student posiada uporządkowaną i szczegółową wiedzę z zakresu medialnej estetyki filmu fabularnego, potrafi krytycznie scharakteryzować główne pojęcia medium filmu, klarownie przedstawia ich wzajemne powiązania i medialne uwarunkowania widziane w kontekście historycznym i teoretycznym, problematyzuje relacje zachodzące pomiędzy tymi pojęciami a kulturą medialną, zna literaturę naukową oraz korzysta z wiedzy medioznawczej w refleksji nad zjawiskami kulturowymi.

2) Dobry plus (+db; 4,5):

Student posiada uporządkowaną i szczegółową wiedzę z zakresu medialnej estetyki filmu fabularnego, potrafi opisać w kontekście estetycznomedialnym główne pojęcia medium filmu, odróżniać to, co medialne, od tego co artystyczne, rozumie historyczność dzieła filmowego jako historyczność techniki filmowej i orientuje się w literaturze kontekstowej.

3) Dobry (db; 4,0):

Student posiada uporządkowaną wiedzę z zakresu medialnej estetyki filmu fabularnego, potrafi scharakteryzować główne pojęcia medium filmu, przedstawić ich wzajemne powiązania, rozumie historyczność dzieła filmowego, widzi film z perspektywy innych mediów i odwołuje się do ważnych tekstów naukowych.

4) Dostateczny plus (+dst; 3,5:

Student posiada podstawową wiedzę z zakresu medialnej estetyki filmu fabularnego, zna literaturę przedmiotową i orientuje się w podstawowych kategoriach estetyczno-medialnych filmu, potrafi także użyć tej wiedzy do analizy innych przykładów filmowych niż omówione na wykładzie.

5) Dostateczny (dst; 3,0):

Student posiada podstawową wiedzę z zakresu medialnej estetyki filmu fabularnego i zna literaturę przedmiotową.

6) Niedostateczny (ndst; 2,0):

Student nie posiada podstawowej wiedzy z zakresu medialnej estetyki filmu fabularnego i nie zna literatury przedmiotowej.

Nie dotyczy.