Komunikacja międzykulturowa dla translatorów - specjalizacja translatorska

obowiązkowe

studia slawistyczne

II stopień

Cele modułu kształcenia:

a) interpersonalne: zdobycie umiejętności skutecznego komunikowania się i umiejętności docenienia różnorodności kulturowej i wielokulturowej.

b) instrumentalne: zdobycie wiedzy ogólnej z zakresu komunikacji społecznej i kulturowej.

c) systemowe: wykształcenie umiejętności rozumienia /lub choćby otwarcia się na/ innych kultur i zwyczajów, pragnienie sukcesu w skutecznym komunikowaniu i dążenie do niego.

II rok

Kurs jest przeznaczony dla studentów drugiego roku studiów magisterskich na kierunku filologia.

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień, wykład konwersatoryjny, wykład problemowy, dyskusja, praca z tekstem, metoda analizy przypadków, metoda ćwiczeniowa, metoda warsztatowa, demonstracje dźwiękowe i/lub video, metody aktywizujące, praca w grupach.

4

Zajęcia mają na celu wytworzyć postawę otwartości, ciekawości i zrozumienia wielokulturowości współczesnego świata, zjawisk z zakresu kultury o charakterze globalnym i lokalnym (ze szczególnym uwzględnieniem krajów słowiańskich), a przez to umożliwić świadome uczestnictwo w kulturowo zróżnicowanych formach i sposobach komunikowania się w kontaktach interpersonalych związanych z różnego rodzaju tłumaczeniami.

Treści programowe dla przedmiotu:

- teoretyczne podstawy komunikacji społecznej – komunikowanie jako proces, definicje, cechy, elementy składowe,

- teoretyczne podstawy komunikacji społecznej – poziomy, sposoby, formy i typy komunikowania,

- wybrane modele komunikacyjne i systemy komunikowania społecznego: organizacyjny, polityczny, publiczny, masowy,

- bariery i zakłócenia w komunikowaniu,

- komunikacja międzykulturowa – definicja, rodzaje, kultura jako źródło barier w komunikacji międzykulturowej: niechęć kulturowa, rola stereotypu, dystans komunikowania,

- manipulacja w społeczeństwie informacyjnym – komunikowanie poprzez reklamę,

- etyczne aspekty komunikacji – etyka w komunikowaniu medialnym.

Zalecana literatura:

Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 1999.

Knapp M. L., Hall J. A., Komunikacja niewerbalna w interakcjach międzyludzkich, Wrocław 2009.

Golka M., Bariery w komunikowaniu i społeczeństwo (dez)informacyjne, Warszawa 2008.

Mikułowski-Pomorski J., Jak narody porozumiewają się między sobą w komunikacji międzykulturowej i komunikowaniu medialnym, Kraków 2006.

Reynolds S., Valentine D., Komunikacja międzykulturowa, Warszawa 2009.

Gołembski D., Stosunki kulturalne na Bałkanach, Warszawa 2001.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:

- wskazać podstawowe definicje i sposoby rozumienia terminu ‘komunikowanie’ oraz rozumie ich źródła i zastosowania,

- rozróżniać i rozpoznawać poszczególne systemy komunikowania społecznego oraz modele komunikacyjne,

- wybierać właściwe kody komunikacyjne i rozwijać umiejętność komunikowania się,

- podjąć dyskusję nad najistotniejszymi zagadnieniami, obecnymi w refleksji nad komunikowaniem,

- wyjaśnić przyczyny trudności w komunikowaniu, w tym zwłaszcza komunikowaniu międzykulturowym,

- ocenić etyczne podstawy komunikowania.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): znakomita wiedza (95–100%).

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza (90–95%).

dobry (db; 4,0): dobra wiedza (80–90%).

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca wiedza, ale ze znacznymi niedociągnięciami (70–80%).

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca wiedza, ale z licznymi błędami (60–70%).

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wiedza (poniżej 60%).