Teoria komunikowania masowego 14-DPN2OTKO11
Wykład (WYK) Rok akademicki 2015/2016

wiedza:

ma pogłębioną wiedzę o roli mediów i komunikowania masowego w funkcjonowaniu grupy społecznej, państwa i wspólnoty międzynarodowej oraz o ich historycznej ewolucji

ma pogłębioną wiedzę o uwarunkowaniach zmian w komunikowaniu społecznym oraz zna rządzące tymi zmianami prawidłowości

ma rozszerzoną wiedzę o różnych rodzajach struktur i instytucji społecznych oraz pogłębioną w odniesieniu do organizacji i instytucji funkcjonujących w systemie komunikowania społecznego

umiejętności:

potrafi właściwie analizować przyczyny i przebieg procesów i zjawisk zachodzących w komunikacji masowej, formułować własne opinie na ten temat oraz stawiać proste hipotezy badawcze oraz je weryfikować

posiada umiejętność rozumienia i analizowania procesów społecznych, rozszerzoną o umiejętność pogłębionej teoretycznie oceny tych zjawisk z zastosowaniem metod badawczych właściwych dla nauk o mediach

kompetencje społeczne:

rozumie znaczenie procedur ewaluacyjnych w organizacji lub instytucji funkcjonującej w systemie komunikowania społecznego, pozostającej w zainteresowaniu studiowanej specjalności

rozumie potrzebę poszerzania i aktualizowania wiedzy, umiejętności oraz kompetencji przez całe życie oraz jest przekonany do konieczności uczenia się innych osób

1. definicje komunikowania masowego

2. główne epoki w teorii komunikowania masowego:

3. cztery typy teorii mediów: normatywne, nauk społecznych, operacjonalne, zdroworozsądkowe; teorie socjocentryczne i mediocentryczne

4. teorie normatywne

5. teorie nauk społecznych: postpozytywistyczna, hermeneutyczna, krytyczna; teoria normatywna

6. społeczeństwo masowe i kultura masowa:

7. teoria ograniczonych efektów mediów

8. krytyczne i kulturowe teorie komunikowania masowego

9. publiczność w komunikowaniu masowym

10. nowe media w komunikowaniu masowym