Axiological Analysis of a Film Work

Celem zajęć jest opanowanie praktyki aksjologicznej analizy dzieła filmowego. Analizując konkretne filmy (ważne, aby były to filmy uznane za dzieła filmowe) postaramy się przywrócić dyskusję na temat wartości.

Podejmowane tematy:

Kicz w filmie.

Fotografia - film. Estetyka i etyka.

Czas w filmie, film w czasie.

Teoria filmu w zarysie.

Aksjologia dzisiaj.

Analiza aksjologiczna wybranych filmów.

Celem zajęć jest opanowanie praktyki aksjologicznej analizy dzieła filmowego. Coraz bardziej widoczny jest brak interpretacji filmów w perspektywie aksjologicznej (aksjologia jest rozumiana jako dziedzina spinająca etykę z estetyką). Nie brakuje w humanistyce refleksji z zakresu etyki i estetyki, lecz nie łączy jej już Kantowskie pytanie o możliwość przedstawienia wartości. Między twórcami a odbiorcami przedstawień zawierana jest swoista umowa komunikacyjno-społeczna, będąca skutkiem tak zwanej demokratyzacji wszystkich dziedzin kultury i oderwania nowej estetyki od etyki. W kulturze współczesnej popadamy w szczególnego rodzaju mityzację, piękno uwikłane zostaje w kiczowatość i fascynację przekraczaniem kolejnych granic (Broch), egzaltowana mieszczańska wyobraźnia (Barthes, Bourdieu, Giddens) prowadzi do powszechnego zaniku poczucia fikcjonalności obecnego kiedyś w kulturowo doniosłych wielkich przedstawieniach, stanowiących lustro dla społeczności. Czy film może stanowić idiolekt dzieła sztuki, czyli według U. Eco - model doświadczania świata, do którego inni pragną się odnieść, wyznaczający całą strukturę sensów (dlatego nawet brak czy niejasność staje się w idiolekcie dzieła sztuki sensownym wyborem, ma swoje uzasadnienie i wytwarza komunikację między twórcą a odbiorcą). Analizując konkretne filmy (ważne, aby były to filmy uznane za dzieła filmowe) postaramy się przywrócić tę komunikację i dyskusję na temat wartości.

Barthes R., Światło obrazu. Uwagi o fotografii,

Broch H., Kilka uwag o kiczu i inne eseje,

Deleuze G., Kino. 1. Obraz-ruch 2. Obraz-czas,

Didi-Huberman G., Obrazy mimo wszystko,

Didi-Huberman G., Przed obrazem. Pytanie o cele historii sztuki,

Doda-Wyszyńska A., Pułapki przedstawienia. Filozofia przez pryzmat praktyk montażu pojęć,

Eco U., Nieobecna struktura,

Flusser V., Ku filozofii fotografii,

Gołębiewska M., Demontaż atrakcji. O estetyce audiowizualności,

Helman A., O dziele filmowym,

Helman A., Ostaszewski J., Historia myśli filmowej. Podręcznik.

Kant I, Krytyka władzy sądzenia,

Marquard O., Aesthetica i anaesthetica. Rozważania filozoficzne,

McGowan T., Realne spojrzenie. Teoria filmu po Lacanie,

Miczka T., O zmianie zachowań komunikacyjnych. Konsumenci w nowych sytuacjach audiowizualnych,

Saniewski W., Niewinność utracona w kinie,

Słownik pojęć filmowych (m.in. Helman A., Miczka T.)

Žižek S., Lacrimae rerum. Kieślowski, Hitchcock, Lynch.

Student zna i rozumie podstawowe koncepcje nt. filmu jako sztuki i aksjologii oraz podstawową terminologię z tego zakresu, zna i rozumie podstawowe, historyczne i współczesne koncepcje dotyczące filmu i analizy dzieła filmowego.

Student rozpoznaje znaczenie teorii filmu i analizy dzieła filmowego w systemie nauk humanistycznych i społecznych, potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami badawczymi i pojęciami właściwymi dla teorii filmu w sytuacjach profesjonalnych i poddawać aksjologicznej analizie filmowe dzieła sztuki i opisane przez nie zjawiska kulturowe.

Student przyjmuje postawy krytyczne wobec wiedzy, którą przyswaja.

bardzo dobry (bdb; 5,0): student uczestniczy aktywnie w zajęciach, analizuje wybrany film/-y, przygotowuje bardzo dobrze (wyróżniającą się na tle pozostałych) sproblemtyzowaną prezentację projektu stanowiącego komentarz do ćwiczeń,

dobry plus (+db; 4,5): student uczestniczy aktywnie w zajęciach, analizuje wybrany film/-y, przygotowuje bardzo dobrze sproblemtyzowaną prezentację projektu stanowiącego komentarz do ćwiczeń,

dobry (db; 4,0): student znacząco uczestniczy w zajęciach, przygotowuje dobrze sproblemtyzowaną prezentację projektu stanowiącego komentarz do ćwiczeń,

dostateczny plus (+dst; 3,5): student uczestniczy w zajęciach, przygotowuje wystarczająco dobrze sproblemtyzowaną prezentację projektu stanowiącego komentarz do ćwiczeń,

dostateczny (dst; 3,0): niewystarczające uczestnictwo w zajęciach, prezentacja projektu zostaje odnotowana lecz nie stanowi znaczącego komentarza do ćwiczeń,

niedostateczny (ndst; 2,0): niewystarczające uczestnictwo w zajęciach, brak prezentacji projektu.

-