Adult education

Andragogika jest nauką stosunkowo młodą, której ranga wzrasta w dynamicznym tempie. Uczenie się przez całe życie stało się nie tylko ideą, ale coraz częstszą praktyką ludzi dorosłych. W 2002 roku, w Rezolucji Rady Unii Europejskiej zdefiniowano uczenie się przez całe życie, jako uczenie się, które obejmuje okres od fazy przedszkolnej do późnej starości włącznie. Równocześnie określono trzy obszary edukacji: formalny, pozaformalny i nieformalny.

Od roku 2010 został wpisany na listę zawodów - Andragog. Jego rola została zdefiniowana następująco:

andragog opisuje, bada, organizuje,  realizuje, koordynuje, inspiruje aktywność edukacyjną człowieka dorosłego podejmowaną w systemie edukacji ustawicznej - ogólnokształcącej i zawodowej: formalnej, pozaformalnej i nieformalnej  w różnych środowiskach (społecznościach lokalnych, środowisku pracy, grupach nieformalnych); realizuje cele polityki edukacyjnej państwa w zakresie rozwoju kapitału ludzkiego i społecznego.

Zajęcia z andragogiki, zarówno wykład jak i konwersatoria, mają wprowadzić studentów w podstawową wiedzę dotyczącą samej nauki, jaką jest andragogika, obszarów jej badań, zmian paradygmatów badawczych oraz etapów jej rozwoju. Przejście od fazy empirycznej, przez normatywną do teoretycznej, zostaje pokazane wraz ze zróżnicowaniem metodologii badań ilościowych i jakościowych w andragogice.

Równie ważnym obszarem rozważań i ćwiczeń na zajęciach są kompetencje i umiejętności andragoga, który pełni wiele ról: trenera, edukatora, instruktora, tutora, facylitatora itp.. Poznanie dydaktyk: technologicznej, humanistycznej i krytycznej to kolejne zadanie realizowane podczas zajęć z andragogiki.

Podmiotem oddziaływań andragoga jest osoba dorosła ucząca się. Jej specyfikę uczenia się poznają studenci podczas wykładów, jak również w trakcie analizy wybranych miejsc i przestrzeni uczenia się dorosłych, dopasowania w nich metodyki zajęć do konkretnych podmiotów tych procesów.

Osoba ucząca się, jej możliwości i bariery w edukacji, poddawane są dyskusji z uwzględnieniem wiedzy z obszaru psychologii rozwojowej człowieka dorosłego. Zrozumienie zadań rozwojowych, kryzysów, możliwości i ograniczeń różnych etapów życia ludzi dorosłych pozwala podejmować działania w sposób świadomy i uwzględniający poznane zjawiska.

Znajomość wybranych teorii uczenia się oraz aktywności edukacyjnej bądź jej braku są kolejnym krokiem do zrozumienia specyfiki procesów uczenia się dorosłych.

Dopełnieniem wiedzy, umiejętności i świadomości dotyczących procesów uczenia się jest zapoznanie studentów w historią oświaty dorosłych na świecie i w Polsce (najważniejszych zdarzeń), których rola miała istotny wpływ na rozwój edukacji i nauki jaką jest andragogika.

Alina Matlakiewicz, Hanna Solarczyk-Szwec, Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń 2009.

Knowles M., S., Holton III, E., F., Swanson R., A., Edukacja Dorosłych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009.

Malewski M., Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wrocław 2010.

Solarczyk-Ambrozik E.,(red.), Całożyciowe uczenie się jako wyzwanie dla teorii i praktyki edukacyjnej, Wydawnictwo PWN 2013.

Mikołajczyk K., Jak uczą się dorośli, czyli co powinien wiedzieć trener o specyfice kształcenia uczestników szkolenia, e-mentor 2011/2

Matlakiewicz A., Solarczyk-Szwec H., Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Toruń 2009. Brzezińska A. I., (red.), Psychologiczne portrety człowieka. Praktyczna psychologia rozwojowa, GWP Gdańsk 2005.

Aleksander T., Andragogika. Podręcznik akademicki,

Radom-Kraków 2009.

Studentka/Student:

zna i charakteryzuje andragogikę jako naukę, jej znaczenie oraz współczesne problemy i wyzwania

zna różne instytucje edukacji oraz wybrane miejsca i przestrzenie uczenia się dorosłych

zna kompetencji andragoga i jest świadomy ich roli w profesjonalnym przygotowaniu do pracy z dorosłymi, w różnym wieku, jak również konieczności ciągłej ich aktualizacji

zna i rozumie różnice pracy edukacyjnej z dorosłymi w modelach: formalnym, nieformalnym i pozaformalnym

zna wybrane teorie aktywności edukacyjnej oraz teorie uczenia się dorosłych

charakteryzuje możliwości i zadania rozwojowe człowieka dorosłego w różnych fazach jego życia

potrafi charakteryzować i interpretować wybór form i metod uczenia (się) dorosłych w zróżnicowanych miejscach edukacji, dostosowanych do różnych grup dorosłych

potrafi pracować w zespole i stawiać sobie kolejne wyzwania zawodowe i osobiste

- Egzamin końcowy

- Praca zaliczeniowa w grupie

- Aktywność na zajęciach

- Indywidualne zadania