Psychologia różnic indywidualnych

obowiązkowe

psychologia

jednolite magisterskie

• Zdobycie przez studentów wiedzy na temat podstawowych pojęć i teorii opisujących i wyjaśniających zjawisko różnic indywidualnych w

zakresie temperamentu, inteligencji i stylów poznawczych.

• Zapoznanie studentów z podstawowymi metodami pomiaru różnic indywidualnych w ww. obszarach oraz sposobami interpretacji

wyników tych pomiarów.

II rok

Brak.

http://putko.home.amu.edu.pl/

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień.

Wykład konwersatoryjny.

Dyskusja.

Praca z tekstem.

Metoda ćwiczeniowa.

Praca w grupach.

10

Zajęcia dotyczą zjawiska różnic indywidualnych w zachowaniach i charakterystykach psychologicznych człowieka. Przedstawiane są

podstawowe pojęcia i teorie wyjaśniające istnienie różnic indywidualnych w zakresie temperamentu, inteligencji i stylów poznawczych.

Studenci poznają również podstawowe metody pomiaru różnic indywidualnych w ww. obszarach oraz sposoby interpretacji wyników tych

pomiarów.

Głównym celem wykładu jest dostarczenie studentom wiedzy na temat podstawowych pojęć i teorii wyjaśniających istnienie różnic

indywidualnych w funkcjonowaniu i zachowaniu człowieka. Przedstawiane są następujące zagadnienia:

1. podstawowe kategorie opisu różnic indywidualnych;

2. genetyczne i środowiskowe determinanty różnic indywidualnych;

3. klasyczne i współczesne koncepcje temperamentu;

4. teorie inteligencji (czynnikowe, poznawcze, integracyjne);

5. biologiczne korelaty inteligencji.

Głównym celem konwersatorium jest zapoznanie studentów z wybranymi zagadnieniami w badaniach nad strukturą i funkcjonalnym

znaczeniem temperamentu, stylów poznawczych oraz inteligencji. Konwersatorium ma również rozwijać umiejętność analizowania

zachowań pod kątem ich interindywidualnej zmienności, a także pogłębiać wiedzę na temat czynników warunkujących tę zmienność.

Obowiązkowa:

Strelau, J. (2014). Różnice indywidualne. Historia – determinanty – zastosowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. s. 40-46, 47-57, 68-69, 73-93, 96-97, 98-105, 113-114, 119-123, 128-137, 154-156, 157-165, 171-178, 192-198, 199-230, 232-249, 250-253, 267-268, 307-310, 315-320, 329-344, 345-368, 472-490, 508-549.

Cyniak-Cieciura, M., Zawadzki, B., Strelau, J. (2016). Formalna Charakterystyka Zachowania – Kwestionariusz Temperamentu: Wersja Zrewidowana. Podręcznik. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP. s. 4-22, 62-66.

Uzupełniająca:

Nęcka, E. (2003). Inteligencja. Geneza, struktura, funkcje. Gdańsk: GWP. s. 13-148.

Oniszczenko, W. (2005). Genetyczne podstawy ludzkich zachowań. Przegląd badań w populacji polskiej. Gdańsk: GWP.

Plomin, R., DeFries, J.C., McClearn, G.E., McGuffin, P. (2001). Genetyka zachowania. Warszawa: Wyd. Nauk. PWN. s. 24-37, 47-58, 90-111, 178-201, 320-342.

Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia EU student/ka:

1. potrafi ujmować analizowane zjawiska z uwzględnieniem ich międzyosobniczej zmienności oraz w wielorakim uwarunkowaniu;

2. posiada wiedzę na temat genetycznych i środowiskowych determinant różnic indywidualnych;

3. potrafi integrować wiedzę o czynnikach temperamentalnych i poznawczych (inteligencja, style poznawcze) w całościowy obraz funkcjonowania

człowieka;

4. potrafi korzystać ze zdobytej wiedzy przy definiowaniu i rozwiązywaniu realnych problemów życiowych własnych i tych ludzi, z którymi spotka

się w swojej przyszłej pracy zawodowej;

5. posługuje się refleksyjnie i krytycznie koncepcjami o różnym rodowodzie teoretycznym;

6. posiada wiedzę na temat metod pomiaru różnic indywidualnych w zakresie temperamentu, inteligencji i stylów poznawczych.

Egzamin pisemny.

Kolokwium pisemne.

Test.

Prezentacja multimedialna.

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń i konwersatoriów jest obecność na co najmniej 80% zajęć.

bardzo dobry (bdb; 5,0): 91-100% maks. liczby pkt.

dobry plus (+db; 4,5): 81-90%

dobry (db; 4,0): 71-80%

dostateczny plus (+dst; 3,5): 61-70%

dostateczny (dst; 3,0): 55-60%

niedostateczny (ndst; 2,0): 0-54%