Historia języka niemieckiego

obowiązkowe

filologia, filologia germańska z j. niemieckim od poziomu A1

I stopień

Przekazanie wiedzy o rozwoju języka niemieckiego od początków do współczesnego etapu, w tym o przyczynach i mechanizmach zmian językowych. Kształtowanie historycznego podejścia do fenomenu języka zarówno z strukturalnego, jak i kulturowo-społecznego punku widzenia. Kształtowanie umiejętności w zakresie czytania, tłumaczenia i analizy filologicznej tekstów z wcześniejszych epok rozwoju języka niemieckiego

II rok

Znajomość języka niemieckiego na poziomie co najmniej B1+; Znajomość podstaw teorii językoznawstwa

Wykład konwersatoryjny

Dyskusja

Praca z tekstem

Periodyzacja historii języka niemieckiego od epoki indoeuropejskiej do współczesnego etapu jego rozwoju. Cechy szczególne każdego z etapów rozwoju języka niemieckiego, w tym w porównaniu z innymi językami germańskimi i indoeuropejskimi.

Fonologia, morfologia, składnia, słownictwo języka niemieckiego w aspekcie diachronicznym.

Współdziałanie czynników systemu a normy języka, szczególnie w procesie powstania i rozwoju języka standardowego.

Strukturalna, funkcjonalna oraz socjalna stratyfikacja języka niemieckiego na każdym z etapów jego rozwoju.

Kompleksowa analiza lingwistyczna i filologiczna tekstów staro-, średnio- oraz wczesnonowowysokoniemieckich.

‒ Donhauser, K./ Fischer, A./ Mecklenburg, L. (2007): Moutons Interaktive Einführung in die Historische Linguistik des Deutschen. Berlin/New York.

‒ Dübling, D./ Dammel, A./ Duke, J./ Szczepaniak, R. (2017): Historische Sprachwissenschaft des Deutschen: Eine Einführung in die Prinzipien des Sprachwandels. 5. Auflage. Narr Studienbücher. Tübingen: Gunter Narr Verlag.

‒ Ernst, P. (2012): Deutsche Sprachgeschichte. 2. Auflage. Wien: Facultas Verlags- und Buchhandels AG.

‒ Morciniec, N. (2016): Historia języka niemieckiego. Konin: Wydawnictwo Psychoskok.

‒ Schmidt, W. (2004): Geschichte der deutschen Sprache. Ein Lehrbuch für das germanistische Studium. 9., verbesserte Auflage. Stuttgart: S. Hirzel Verlag.

‒ Vogel, P. M. (2012): Sprachgeschichte. Heidelberg: Universitätsverlag WINTER.

‒ Wolff, G. (2004): Deutsche Sprachgeschichte von den Anfängen bis zur Gegenwart. Tübingen/Basel: A. Francke Verlag.

Student/ka zna podstawową terminologię dotyczącą językoznawstwa historycznego i historyczno-porównawczego.

potrafi określić każdy z periodów rozwoju języka niemieckiego, scharakteryzować język niemiecki w porównaniu z pokrewnymi językami germańskimi i indoeuropejskimi, przedstawić poszczególne elementy struktury języka w aspekcie diachronicznym, interpretować zmiany językowe.

potrafi odpowiednio czerpać oraz we właściwy sposób wykorzystywać zawarte w tekstach historycznych informacje, dotyczące fonologii, morfologii, składni i słownictwa.

ma świadomość historycznej natury języka i zmienności wszystkich jego płaszczyzn. Posiada wiedzę odnośnie przyczyn i mechanizmów zmian językowych i potrafi wytłumaczyć współdziałanie różnych czynników, wpływających na rozwój języka, przede wszystkim konstelację czynników „wewnętrznych” (strukturalnych) i „zewnętrznych” (socjalno-kulturowych).

posiada umiejętność posługiwania się pojęciami i paradygmatami badawczymi z zakresu językoznawstwa historycznego i historyczno-porównawczego, w tym dotyczącymi ogólnych zasad analizy diachronicznej, genealogii języka i teorii zmian językowych.

Sprawdzenie w dyskusji. Sprawdzenie zdobytej wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznej może przebiegać w formie kolokwium pisemnego lub ustnego. Ilość kolokwiów w semestrze ustalana jest przez prowadzącego.

bardzo dobry (bdb; 5,0): znakomita wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

dobry (db; 4,0): dobra wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale ze znacznymi niedociągnięciami

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne, ale z licznymi błędami

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje personalne i społeczne

Skala dotyczy kolokwiów w formie pisemnej:

• do 50% - dst (3,0)

• od 60% - dst+ (3,5)

• od 70% - db (4,0)

• od 80% - db+ (4,5)

• od 90% - bdb (5,0)