Seminarium przedmiotowe I

obowiązkowe

II stopień

Prowadzący zajęcia ma na celu pogłębienie kompetencji uczestników modułu w zakresie obranej specjalizacji, w korelacji do równolegle realizowanych (w ramach oddzielnego modułu) projektów prac magisterskich, ale również w odniesieniu do przyszłych kwalifikacji zawodowych. Celem jest więc rozwijanie warsztatu umiejętności metodologicznych w danej dziedzinie. Chodzi o pogłębione kompetencje pozyskiwania wiedzy filologicznej (literaturoznawczej). Przykładami tych kompetencji są: poszukiwanie odpowiednich źródeł, pozyskiwanie informacji w ramach kwerendy bibliotecznej, kwerendy internetowej. Prowadzący zajęcia może też zaproponować tematykę wybiegającą ponad ścisłą specjalizację, mając na uwadze kompetencję w zakresie interpretacji tekstów i zjawisk kultury, mediów a także kodów kulturowych, które to są istotne dla każdej specjalizacji filologicznej. Dodatkowym celem jest kształtowanie samodzielności studenta w realizacji projektów zajęciowych, począwszy od refleksji nad planowanym działaniem, po konkretne czynności, które obejmują szeroko pojętą umiejętność organizacji (praca w małym zespole lub w większych grupach projektowych, poruszanie się w przestrzeni instytucjonalnej, organizowanie przestrzeni zajęciowej do prezentacji indywidualnych projektów) itp.

I rok

Wiedza filologiczna w zakresie literaturoznawstwa

biblioteka UAM, pozostałe informacje w gestii prowadzącego zajęcia

Wybrane aspekty literaturoznawcze i kulturoznawcze; uwarunkowania kulturowe jako kontekst opisu procesów komunikacji językowej, literackiej i/lub procesów przyswajania języka; literatura i media a procesy komunikacji językowej i/lub procesy przyswajania języka; kategorie intermedialności i interkulturowości jako klucz do opisu współczesnych procesów rozwoju języka, zjawisk życia literackiego i/lub metod nauczania języka

podawana przez wykładowcę prowadzącego konwersatorium

Przykłady: Pierre Bayard, Jak rozmawiać o książkach, których się nie czytało, przeł. M. Kowalska, Warszawa 2008; Erich Auerbach, Mimesis. Rzeczywistość przedstawiona w literaturze Zachodu, przeł. Z. Żabicki, Warszawa 2006; Jonathan Culler, Teoria literatury, przeł. M. Bassaj, Warszawa 1998; Umberto Eco, Sześć przechadzek po lesie fikcji, przeł. J. Jarniewicz, Kraków 2007; Vladimir Nabokov, Wykłady o literaturze, przeł. Z. Batko, Warszawa 2000; Hubert Dreyfus, Sean Dorrance Kelly, All Things Shining. Reading the Western Classics to Find Meaning in a Secular Age, New York 2011; Harold Bloom, Lęk przed wpływem, przeł. A. Bielik-Robson, M. Szuster, Kraków 2002; Peter von Matt, Intryga. Teoria i praktyka podstępu w literaturze, przeł. I. Sellmer, A. Żychliński, Warszawa 2009. Ponadto indywidualnie dobrana przez wykładowcę literatura prymarna, każdorazowo udostępniana studentom

student potrafi pozyskiwać informację naukową istotną w perspektywie specjalizacyjnej; posiada umiejętność formułowania krytycznych opinii o trendach w kulturze i cywilizacji, dokonywać ewaluacji stylów językowych i sposobów komunikacji społecznej, potrafi dokonywać trafnych doborów metodologicznych, trafnej oceny podejść, szkół badawczych, również w odniesieniu do realizowanych samodzielnie projektów zajęciowych; potrafi organizować pracę i współpracować w małych zespołach przy realizacji projektów, dokonywać ewaluacji wyników, prezentować wyniki na forum grupy zajęciowej w sposób umożliwiający sproblematyzowanie i pogłębioną dyskusję; wykazuje aktywność w życiu kulturalnym skupiając szczególną uwagę na wydarzeniach istotnych dla poznawania kultury krajów obcojęzycznych (film, teatr, życie literackie itp.; postrzega zaawansowane opanowanie języka docelowego, a w dalszej perspektywie wykonywanie zawodu, również jako refleksję nad różnicami pomiędzy kulturą języka ojczystego i obcego

Znajomość merytoryczna zagadnienia, poprawność formalna i językowa; suwerenność w prezentacji poglądów, poprawność merytoryczna; umiejętność prowadzenia grupy, organizacji pracy, wykorzystania mediów; aktywność; kolokwia; zaliczenie pisemne lub ustne (do wyboru prowadzącego)