Przekład użytkowy: język norweski

Prezentacja specyfiki poszczególnych rejestrów języka norweskiego oraz języka polskiego na przykładzie tekstów

Praca z tekstami dotyczącymi wybranych kręgów tematycznych: poszerzanie i utrwalanie aktywnego specjalistycznego zasobu słownictwa języka norweskiego w kontekście ich polskich ekwiwalentów

Analiza różnych rodzajów tekstów specjalistycznych pod względem struktur i konstrukcji gramatycznych, typowych dla omawianych zakresów tematycznych oraz ich odpowiedników w języku polskim

Ćwiczenia w tłumaczeniu specjalistycznych tekstów na j. norweski/polski

Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu teorii tłumaczenia oraz formalno-prawnymi aspektami tłumaczeń przysięgłych

Apeland, Aino-Elina (red.). 1991. Tolk i Norge : samfunnskunnskap. Oslo : Friundervisningen, 1991

Dzierżanowska, Halina. 1988. Przekład tekstów nieliterackich. Warszawa

Hejwowski, K. 2006. Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu. Warszawa: PWN

Kodeks zawodowy tłumacza przysięgłego. 2018. Polskie Towarzystwo Tłumaczy Przysięgłych i Specjalistycznych Tepis. Warszawa.

Kubacki, Artur D. 2012. Tłumaczenie poświadczone. Status, kształcenie, warsztat i odpowiedzialność tlumacza przysięgłego. Wydawnictwo Wolters Kluwer. Warszawa

Lipiński, Krzysztof. 2000. Vademecum tłumacza. Kraków

Mulholland, W. 2003. Håndbok for oversettere, translatører og tolker. Oslo: Cappelen Akademisk Forlag

Newmark, P. 1988. A Textbook of Translation. New York: Prentice Hall.

Pieńkos, Jerzy. 1993. Przekład i tłumacz we współczesnym świecie. Warszawa

Pisarska, Alicja & Tomaszkiewicz, Teresa. 1996. Współczesne tendencje przekładoznawcze. Poznań

Tomaszkiewicz, Teresa. 2006. Terminologia tłumaczenia, Poznań

Wolański, Adam. 2003. Edycja tekstów, Warszawa

Po zakończeniu zajęć i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student:

Zzna i rozumie specyfikę poszczególnych rejestrów języka norweskiego, głównie w specjalistycznych tekstach z zakresu prawa i ekonomii, medycyny, języka prasowego oraz wybranych zagadnień technicznych

Posiada aktywny podstawowy zasób słownictwa fachowego w języku norweskim z zakresu prawa i ekonomii, medycyny, języka prasowego oraz wybranych zagadnień technicznych

Posiada szczegółową wiedzę na temat typowych konstrukcji w języku norweskim, typowych dla tekstów specjalistycznych, i potrafi je poprawnie – pisemnie i ustnie – stosować oraz przetłumaczyć na język polski

Czyta i rozumie teksty różnego typu w języku norweskim/polskim, w tym teksty specjalistyczne z zakresu prawa i ekonomii, medycyny, języka prasowego oraz wybranych zagadnień technicznych oraz jest w stanie dokonać ich tłumaczenia na język polski/norweski

Zna i rozumie podstawowe pojęcia z dziedziny teorii tłumaczenia i jest świadom specyfiki pracy tłumacza tekstów użytkowych

Potrafi samodzielnie wyszukiwać terminologię niezbędną w procesie tłumaczenia tekstów specjalistycznych

5,0 – sumienna praca podczas zajęć / bardzo dobry stopień wiedzy na temat specyfiki pracy tłumacza / bardzo dobra znajomość słownictwa specjalistycznego w języku norweskim i polskim/ bardzo dobra umiejętność tłumaczenia tekstów użytkowych i rozwiązywania problemów translatorskich

4,5 – jak wyżej, z niewielkimi niedociągnięciami

4,0 – dobra praca podczas zajęć / dobry stopień wiedzy na temat specyfiki pracy tłumacza / dobra znajomość słownictwa specjalistycznego w języku norweskim i polskim/ dobra umiejętność tłumaczenia tekstów użytkowych i rozwiązywania problemów translatorskich

3,5 – zadowalająca praca podczas zajęć / zadowalający stopień wiedzy na temat specyfiki pracy tłumacza / zadowalająca znajomość słownictwa specjalistycznego w języku norweskim i polskim/ zadowalająca umiejętność tłumaczenia tekstów użytkowych i rozwiązywania problemów translatorskich

3,0 – praca podczas ćwiczeń budzi pewne zastrzeżenie / dostateczny stopień wiedzy na temat specyfiki pracy tłumacza / dostateczna znajomość słownictwa specjalistycznego w języku norweskim i polskim/ dostateczna umiejętność tłumaczenia tekstów użytkowych i pewna nieudolność w rozwiązywaniu problemów translatorskich

2,0 – niezadowalająca praca podczas ćwiczeń / niedostateczny stopień wiedzy na temat specyfiki pracy tłumacza / niedostateczna znajomość słownictwa specjalistycznego w języku norweskim i polskim/ niedostateczna umiejętność tłumaczenia tekstów użytkowych i wyraźna nieudolność w rozwiązywaniu problemów translatorskich