Przekład dokumentów policyjnych

obowiązkowe

Studia Podyplomowe Kształcenia Tłumaczy Języka Rosyjskiego

Przygotowanie studentów do praktycznego zastosowania narzędzi tłumaczeniowych w pracy tłumacza oraz zapoznanie z teorią tłumaczenia.

Zapoznanie ze specyfiką tłumaczenia tekstów pisanych.

Wpojenie indywidualnego podejścia do tekstu z zachowaniem stylistyki oraz wymogów formalnych.

Zapoznanie się z podstawowymi pojęciami z różnych dziedzin, umożliwiającymi rozumienie specyfiki tłumaczonych tekstów specjalistycznych.

Poznanie zasad korekty stylistycznej i gramatycznej wybranych tekstów. Wyczulenie studentów na błędy tłumaczeniowe.

Zapoznanie z pojęciem ekwiwalencji przekładowej.

Przyswojenie wiedzy na temat możliwości korzystania z korpusów językowych, baz danych i źródeł leksykograficznych, w szczególności źródeł elektronicznych do pozyskiwania najnowszej informacji o terminach specjalistycznych.

Wypracowanie umiejętności oceny jakości tłumaczenia w kontekście zjawiska interferencji językowej.

Praca translacyjna na tego typu zajęciach będzie opierała się na zapoznaniu słuchaczy ze specyfiką tworzenia dokumentów policyjnych związanych z postępowaniem karno-procesowym. W skład tego typu dokumentów wejdą wszelkiego rodzaju protokoły, np. przesłuchań, zawiadomień o przestępstwie, różnego rodzaju postanowień itd. Istotną rolą będzie zapoznanie słuchaczy z przebiegiem postępowania karnego, aby udoskonalić nie tylko kompetencje językowe przy tłumaczeniu tego typu tekstów, ale i ogólną znajomość procedur występujących w tej dziedzinie prawa. Słuchacze będą zdobywać wiedzę na podstawie praktycznego tłumaczenia dokumentów policyjnych, a także na podstawie symulacji przesłuchań, w czasie których słuchacz będzie zmuszony w praktyce zastosować swoje umiejętności tłumaczeniowe, tłumacząc, np. konsekutywnie.

1. Pieńkoś J., Przekład i tłumacz we współczesnym świecie. Aspekty lingwistyczne i pozalingwistyczne, Warszawa 1993.

2. Pieńkoś J., Podstawy juryslingwistyki: język w prawie – prawo w języku, Warszawa 1999.

3. Kierzkowska D., Kodeks tłumacza sądowego, Warszawa 1991.

4. Liszewski J., Peczeniuk A., Wzory pism procesowych w postępowaniu przygotowawczym, Szczytno 1993.

5. Милославский И.Г., Краткая практическая грамматика русского языка, Москва 1987.

6. Акишина А.А., Формановская Н.И., Русский речевой этикет, Москва 1978.

7. Васильев Г.Н., Ешманский М.И., Климова Е.И., Сборник образцов уголовно-процессуальных документов, Минск 1997.

8. Słowniki jedno- i dwujęzyczne: polsko-rosyjskie i rosyjsko-polskie, słowniki ogólne oraz specjalistyczne.

Po ukończeniu przedmiotu słuchacz:

Posiada wysokie kompetencje językowe.

Rozumie na czym polega proces przekładu i jaka jest w nim rola tłumacza.

Sprawnie wyraża treść tekstu w języku, na który ma być tłumaczony.

Orientuje się w skomplikowanej specyfice dokumentu policyjnego.

Posiada dużą odporność na stres, szybko kojarzy fakty, posiada podzielność uwagi, a w tłumaczeniu pisemnym dba o szczegóły. Jest spostrzegawczy i samokrytyczny.

Poprawnie redaguje tekst i przeprowadza korektę tekstu. Krytycznie posługuje się specjalistycznymi słownikami, a także tworzy glosariusze zawierające odpowiednią terminologię.

Posiada zdolność efektywnego poszukiwania i weryfikowania informacji występujących w tłumaczonym tekście. Posiada (chociaż w ograniczonym zakresie) umiejętność szybkiego pisania bezwzrokowego.

Stosuje tłumaczenie a vista jako formę pośrednią między tłumaczeniem pisemnym i ustnym.

Potrafi czytać tekst w jednym języku i na bieżąco tworzy jego tłumaczenie ustne.

Potrafi dekodować znaczenia tekstu źródłowego oraz kodować te znaczenia w tekście docelowym.

Przestrzega zasady „wierności” i „Autentyczności” tłumaczenia.

Potrafi poradzić sobie z problemami w tekście źródłowym (protokołach przesłuchania podejrzanego lub świadka).

Kryteria oceniania:

- obecność aktywny udział na zajęciach;

- systematyczne przygotowanie do zajęć;

- wykonywanie ustnych prac domowych i kontrolnych;

- zaliczenie śródsemestralnych prac kontrolnych, sprawdzających stopień opanowania materiału z zakresu zajęć oraz poszczególne umiejętności językowe;

- kolokwium zaliczeniowe.

Metody oceniania:

• Metody kształtujące:

bieżąca ocena i ewentualna korekta realizacji zadań wykonywanych w trakcie ćwiczeń oraz w domu.

• Metody podsumowujące:

ostateczna, końcowa ocena wykonania zadań polega na przeprowadzeniu kolokwium zaliczeniowego w formie pisemnej.

Skala ocen:

• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;

• dobry plus (+db; 4,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;

• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;

• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;

• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;

• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.