Glottodydaktyka

filologia skandynawska

I stopień

6.Formalizm amerykański i pojęcia języka poetyckiego, uważnej lektury i błędu intencji;7.Semiotyka w ujęciu Rolanda Barthes’a (teoria mitu) i Umberto Eco (intencjonalność autora, dzieła i czytelnika);8.Związki literaturoznawstwa z językoznawstwem (Ferdinand de Saussure);9.Poststrukturalizm jako wyraz kryzysu strukturalizmu;10.Nurt badań feministycznych w literaturoznawstwie: feminizm pierwszej, drugiej i trzeciej fali.Przedmiot do wyboru 2 -(glottodydaktyka i akwizycja języka, ćwiczenia 30 h)A.Glottodydaktyka(mgr Piotr Jankowiak)Celem zajęć jest zapoznanie studentów z ważniejszymi zagadnieniami, dotyczącymi nauczania i uczenia się języków obcych w celu krytycznego spojrzenia na własne doświadczenia w tym zakresie, a więc krytycznej oceny zarówno prowadzenia lekcji języków obcych przez nauczycieli w szkole podstawowej i średniej, jak również własnych metod uczenia się języków obcych oraz ich efektów, a także (samo-)krytycznej oceny przyczyn popełnianych błędów w toku uczenia się i ich wpływu na osiągane efekty.

Przyswajanie języka obcego w sposób naturalny a uczenie się w warunkach instytucjonalnych (m.in. teorie akwizycji językowej).

Czynniki wpływające na przyswajanie i naukę języków (czynniki natury biologicznej, interferencja, motywacja, postawy, samoocena,

podejmowanie ryzyka).

Konwencjonalne i niekonwencjonalne metody nauczania języków obcych oraz indywidualne czynniki warunkujące sukces lub niepowodzenie w

procesie uczenia się z uwzględnieniem strategii i technik uczenia się.

Kompetencja komunikacyjna i strategie komunikacyjne (typologia, przykłady).

H. Komorowska, Metodyka nauczania języków obcych, W-wa 2001.;

E. Dąbrowska, W. Kubiński (red.), Akwizycja języka w świetle językoznawstwa kognitywnego,

Universitas, Kraków 2003.;

J. Arabski, O przyswajaniu języka drugiego (obcego), WSiP, W-wa 1985.;

Lightbown, P., & Spada, N. How languages are learned (4th ed., Oxford handbooks for language

teachers). Oxford: Oxford University Press 2013.

G. Heyd, Deutsch lehren, Diesterweg, Frankfurt/M. 1991.;

H. Komorowska, Testy w nauczaniu j. obcych, W-wa 1984.

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student:

Ma podstawową wiedzę i potrafi wypowiadać się pisemnie i ustnie na temat procesu przyswajania języków w sposób

naturalny i uczenia się w warunkach instytucjonalnych

Potrafi analizować i krytycznie oceniać informacje z różnych źródeł dotyczące omawianych tematów

Potrafi wypowiadać się na wybrane tematy z dziedziny wiedzy o nauczaniu języków obcych

Potrafi pracować w grupie przy wykonywaniu projektów

Ma pogłębioną wiedzę na temat różnorodności kulturowej i światopoglądowej

Rozumie potrzebę uczenia się języków przez całe życie, jest gotów do krytycznej oceny swojej wiedzy dotyczącej przyswajania języków oraz jej wykorzystania na dalszych etapach studiów filologicznych oraz w życiu zawodowym

bardzo dobry (bdb; 5,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane, z ewentualnymi pojedynczymi nieścisłościami, które nie mają znaczenia dla osiągnięcia

poszczególnych efektów

dobry plus (+db; 4,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z nielicznymi błędami

dobry (db; 4,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z szeregiem błędów i/lub pojedynczych braków

dostateczny plus (+dst; 3,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z istotnymi błędami i/lub brakami

dostateczny (dst; 3,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z dużymi błędami lub brakami (poziom minimalnie wymagany, akceptowany przez nauczyciela akademickiego)

niedostateczny (ndst; 2,0): zakładane efekty uczenia się nie zostały uzyskane