Zarządzanie instytucją kultury - spec. interdyscyplinarne projekty kuratorskie

Wiedza o teatrze

I stopień

Omówienie polityki kulturalnej w Polsce, w tym aktualnych wydarzeń

Orientacja w strukturach instytucji kultury i organizacji trzeciego sektora

Poszukiwanie rozwiązań systemowych dla zarządzania w kulturze

I rok

Wykładowca informuje na zajęciach o dostępności materiałów, często są one przesyłane studentom drogą e-mailową.

Wykład, dyskusja, lektura (w tym lektura prasy)

2

W ramach kursu studenci będą mieli szansę zapoznać się z najistotniejszymi kwestiami związanymi z zagadnieniami polityki kulturalnej, zarządzaniem w kulturze oraz finansowaniem teatrów w Polsce.

Przedsięwzięcia artystyczne nie dzieją się w próżni, są silnie naznaczone administracyjnym kontekstem, przestrzenią zarządczą, w której są realizowane. Teatr jako zjawisko tak estetyczne, jak i społeczne nieustannie infekowane jest zmianami, jakie niosą za sobą wszystkie sfery życia: gospodarka, polityka, technologia. Jedynie otwartość i wnikliwa obserwacja tego zjawiska gwarantują skuteczne zarządzanie instytucją kultury. W ramach kursu studenci będą mieli szansę zapoznać się z najistotniejszymi kwestiami związanymi z zagadnieniami polityki kulturalnej, zarządzaniem w kulturze oraz finansowaniem teatrów w Polsce.

Finansowanie kultury i zarządzanie instytucjami kultury, red. J. Hausner, 2009, http://www.kongreskultury.pl/library/File/RoSK%20finansowanie/finansowanie_kultury_wer.pelna.pdf, dostęp: 10.12.2015.

Klaić D., Gra w nowych dekoracjach. Teatr publiczny pomiędzy rynkiem a demokracją, przeł.: E. Kubikowska, Warszawa-Lublin: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Konfrontacje Teatralne / Centrum Kultury w Lublinie, 2014.

Monopol teatru repertuarowego. Rozmawiają: Jerzy Hausner, Krzysztof Mieszkowski, Agata Siwiak, Bartosz Szydłowski, Gazeta Teatralna „Didaskalia” 2012, nr 111.

Niziołek G., Dwa tysiąclecia prawie i ani jednego boga!, Gazeta Teatralna „Didaskalia” 2010, nr 99.

Nowak M., My, czyli nowy teatr publiczny, Dialog 2016, nr 6.

Piknik Golgota polska. Sztuka – religia – demokracja, red. A. Adamiecka-Sitek, I. Kurz, Warszawa: Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2015.

Purchla J., Dziedzictwo kulturowe w Polsce: system prawny, finansowanie i zarządzanie w: Kultura a rozwój, red. J. Hausner, A. Karwińska, J. Purchla, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2013, s.195-215.

http://www.nck.obserwatoriumkultury.pl/podrecznik.pdf, dostęp: 14.01.2016.

Szlendak T., Aktywność kulturalna, w: Kultura miejska w Polsce z perspektywy interdyscyplinarnych badań jakościowych, red. M. Baltaziuk, A. Wieczorek, Warszawa: Narodowe Centrum Kultury, 2010, s.112-143.

Teatr ogromny (dodatek specjalny na 250-lecie teatru publicznego „Tygodnika Powszechnego”), red. P. Mucharski, „Tygodnik Powszechny” 2015, nr 47. https://www.tygodnikpowszechny.pl/teatrogromny, dostęp: 3.09.2016.

Ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20120000406,dostęp: 10.12.2015.

Wodziński P., Teatr postdemokratyczny, Dialog 2013, nr 10.

Zadara M., Nie wiemy, co gramy – ku definicji teatru publicznego, 2015, http://www.250teatr.pl/teksty,421,nie_wiemy_co_gramy_-_ku_definicji_teatru_publicznego.html, dostęp: 3.09.2016.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

- przeanalizować alternatywne modele polityki kulturalnej i sposoby ich wdrażania w Polsce i zagranicą;

- zająć stanowisko na temat możliwości reformy zarządzania kulturą w Polsce;

- zdefiniować podstawowe zagadnienia z zakresu zarządzania w kulturze

argumentować swoje stanowisko na temat szeroko pojętej kultury i jej powiązań z polityką i ekonomią;

- szukać informacji dotyczących współczesnych konfliktów i debat związanych z polityką kulturalną w Polsce i dokonać ich krytycznej analizy.

Kryteria oceniania:

- przygotowanie do zajęć: przygotowanie prasówki, przeczytanie lektury – weryfikacje w trakcie zajęć, ocena poziomu przygotowania;

- aktywność w trakcie zajęć - ocena częstotliwości i merytorycznej wartości wypowiedzi studentów;

- poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury – pisemne zaliczenie;

- frekwencja na zajęciach.

Skala ocen:

5,0 – bardzo dobre przygotowanie do zajęć; wysoka aktywność w trakcie zajęć; wysoki poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury; brak nieusprawiedliwionych nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).

4,5 – jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami.

4,0 – możliwy szerszy zakres niedociągnięć i jedna nieusprawiedliwiona nieobecność (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).

3,5 – zadowalające przygotowanie do zajęć i aktywność w trakcie zajęć; dostateczny poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).

3,0 – słabe przygotowanie do zajęć i aktywność w trakcie zajęć; dostateczny poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).

2,0 – bardzo słabe przygotowanie do zajęć i aktywność w trakcie zajęć; niski poziom wiedzy z zakresu polityki kulturalnej i zarządzania instytucjami kultury; dwie nieusprawiedliwione nieobecności (nie licząc jednej dopuszczalnej nieobecności).

Celem praktyk jest konfrontacja wiedzy zdobytej w warunkach laboratoryjnych z realną praktyką organizowania projektów performatywnych. Studenci samodzielnie wybierają instytucję (samorządową, państwową bądź sektora niezależnego) oraz obszar realizacji projektu, w który chcą się wdrażać (programowy/badawczy bądź organizacyjny/marketingowy). Praktyki można odbyć w teatrach, fundacjach i stowarzyszeniach działających w sektorze kultury, centrach sztuki, instytucjach organizujących festiwale lub w ramach przygotowanego przez studentów w ramach specjalizacji Festiwalu NOWA SIŁA KURATORSKA.