Sztuka i literatura krytyczna - spec. kuratorstwo literatury

obowiązkowe

filologia polska

II stopień

Cele modułu kształcenia:

- pozyskanie wiedzy na temat literatury i sztuki krytycznej,

- nabycie umiejętności analizy i interpretacji literatury i sztuki krytycznej,

- kształtowanie umiejętności dostrzegania i interpretowania związków literatury i sztuki krytycznej z rzeczywistością społeczno-kulturową,

- pozyskanie umiejętności sytuowania literatury i sztuki krytycznej na tle tradycyjnej estetyki,

- kształcenie umiejętności opisywania, analizowania, interpretowania relacji: artysta – dzieło sztuki – odbiorca.

I rok

Materiały dostępne w bibliotece Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej oraz materiały dostarczone przez prowadzącą.

Wykład, dyskusja, rekonstrukcja tez wybranych tekstów naukowych, analiza i interpretacja tekstów i dzieł sztuki, prezentacja.

2

Ćwiczenia poświęcone najważniejszym tendencjom, istotnym twórcom i dziełom polskiej sztuki krytycznej, usytuowaniu polskiej sztuki (z uwzględnieniem literatury) w późnej nowoczesności oraz umieszczeniu jej dzieł na tle współczesnych nurtów krytycznych. W trakcie zajęć studenci zapoznają się z XX- i XXI-wiecznymi odmianami sztuki krytycznej i ich usytuowaniu na tle tradycji (awangarda i neoawangarda). Studenci poznają wybrane dylematy najnowszej sztuki polskiej i umieszczają je w perspektywie politycznych i społecznych problemów transformacji.

Treści programowe dla przedmiotu:

1. Sztuka i literatura krytyczna – ich definiowanie, zakres znaczeniowy, dominujące tematy.

2. Sztuka i literatura krytyczna jako przekroczenie tradycyjnej estetyki.

3. Odbiór sztuki/literatury krytycznej – kompetencje odbiorcy.

4. Rozmaite uwarunkowania odbioru sztuki i literatury krytycznej:

- demograficzne i pokoleniowe,

- polityczne i społeczne,

- obyczajowe, moralne i religijne.

5. Tabu, szok i skandal w sztuce/literaturze krytycznej.

6. Sztuka i literatura krytyczna jako obszary estetycznego ryzyka.

Zalecana literatura:

20-lecie: teatr polski po 1989, red. D. Jarząbek, M. Kościelniak, G. Niziołek, Korporacja Ha!art, Kraków 2010.

Bakke M., Bio-transfiguracje. Sztuka i estetyka posthumanizmu, Poznań 2012.

Butler J., Uwikłani w płeć. Feminizm i polityka tożsamości, tłum. K. Krasuska, wstęp O. Tokarczuk, Warszawa 2008.

Ciało i tekst. Feminizm w literaturoznawstwie - antologia szkiców, red. A. Nasiłowska, Warszawa 2009.

Jakubowska A., Na marginesach lustra. Ciało kobiece w pracach polskich artystek, Kraków 2002.

Kluszczyński R.W., Artyści pod pręgierz, krytycy sztuki od kliniki psychiatrycznej czyli najnowsze dyskusje wokół sztuki krytycznej w Polsce, „Exit” 1999, nr 4 (40).

Kostyrko T., Pojęcie dzieła sztuki a sztuka współczesna, „Estetyka i Krytyka” 2003, nr 5,

Kowalczyk I., Ciało i władza: polska sztuka krytyczna lat 90., Warszawa 2002.

Zydorowicz J., Artystyczny wirus. Polska sztuka krytyczna wobec przemian kultury po 1989 roku, Warszawa 2005.

Żmijewski A., Drżące ciała. Rozmowy z artystami, Bytom-Kraków 2007.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:

- sytuować literaturę i sztukę krytyczną wobec tradycji estetycznej,

- dostrzec rolę i znaczenie literatury i sztuki krytycznej w kształtowaniu porządku kulturowo-społecznego,

- omówić na wybranych przykładach wzajemne relacje literatury i sztuki krytycznej z rzeczywistością społeczno-kulturową,

- sytuować literaturę i sztukę krytyczną wobec wartości i norm kulturowych, uprzedzeń i stereotypów,

- omówić podstawowe zagadnienia recepcji sztuki i literatury krytycznej,

- analizować i twórczo interpretować literaturę i sztukę krytyczną.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): student posiada obszerną wiedzę na temat sztuki i literatury krytycznej; biegle posługuje się podstawową terminologią; swobodnie stosuje nabytą wiedzę w praktyce interpretacyjnej, sprawnie analizuje i interpretuje tekst literacki oraz dzieło sztuki, w razie potrzeby uruchamiając kontekst interdyscyplinarny, wartościując oraz odwołując się do literatury przedmiotu.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami (zwłaszcza w praktycznym zastosowaniu warsztatu badawczego).

dobry (db; 4,0): student posiada znaczną wiedzę na temat sztuki i literatury krytycznej; dobrze posługuje się podstawową terminologią; dość sprawnie stosuje nabytą wiedzę w praktyce interpretacyjnej, analizuje, interpretuje tekst literacki oraz dzieło sztuki, w razie potrzeby uruchamiając kontekst interdyscyplinarny, podejmując próby wartościowania oraz odwołując się do literatury przedmiotu.

dostateczny plus (+dst; 3,5): student posiada zadowalającą wiedzę na temat sztuki i literatury krytycznej; ze zrozumieniem posługuje się podstawową terminologią; podejmuje zazwyczaj udane próby zastosowania nabytej wiedzy w praktyce interpretacyjnej, stawia hipotezy interpretacyjne; poprawnie analizuje, interpretuje tekst literacki oraz dzieło sztuki, choć nie zawsze uruchamia istotne konteksty.

dostateczny (dst; 3,0): student posiada podstawową wiedzę na temat sztuki i literatury krytycznej; na ogół poprawnie posługuje się podstawową terminologią; podejmuje po części udane próby zastosowania nabytej wiedzy w praktyce interpretacyjnej, próbuje stawiać hipotezy interpretacyjne; zazwyczaj poprawnie analizuje, interpretuje tekst literacki oraz dzieło sztuki, choć nie zawsze uruchamia istotne konteksty; rzadko podejmuje próby wartościowania; zazwyczaj poprawnie – choć w umiarkowanym zakresie – odwołuje się do literatury przedmiotu; podejmuje lekturę tekstów teoretycznych i zazwyczaj rozumie większość głównych tez.

niedostateczny (ndst; 2,0): student posiada bardzo ograniczoną wiedzę na temat sztuki i literatury krytycznej; nie potrafi poprawnie posługiwać się podstawową terminologią; nie umie zastosować nabytej wiedzy w praktyce interpretacyjnej, podejmuje nieudane próby analizy i interpretacji i wartościowania; nie potrafi zrekonstruować głównych tez tekstów teoretycznych, omawianych na zajęciach.

Kryteria oceniania:

- obecność i aktywność na zajęciach.

- wartość merytoryczna wypowiedzi prezentowanych na zajęciach.

- praca (lub prace) o charakterze interpretacyjnym.

- poziom wiedzy i umiejętności zaprezentowane na kolokwium zaliczeniowym.

- brak