Podstawy medioznawstwa

obowiązkowe

filmoznawstwo i kultura mediów

1. Cele modułu kształcenia:

1.1. Zapoznanie studentów z podstawami komunikacji pośredniej i najważniejszymi definicjami mediów (nominalne, operacyjne, realne).

1.2. Zarys głównych działów nauki o mediach i przykładowe omówienie konkretnych mediów z punktu widzenia funkcyjnej teorii i historii mediów.

1.3. Budowanie u studentów świadomości społecznego oddziaływania mediów.

Nie dotyczy.

Brak wymagań wstępnych.

Program zajęć i materiały będą przesyłane na studentom pocztą elektroniczną; reszta materiałów dostępna w bibliotekach.

Wykład, dialog.

1. Lektura indywidualna.

2. Powtórzenie wiadomości z wykładu

3. Przygotowanie się do zaliczenia

Zapoznanie z medioznawstwem jako dyscypliną łączącą literaturę i film z innymi sztukami; uzasadnienie tezy, że nie istnieje sztuka bez mediów i że film jest zarówno jednym, jak i drugim; ukazanie medialnej historyczności sztuki i żywotności oraz mutacji odmian tego samego medium.

1) Omówienie różnicy między komunikacją pośrednią (medialną) a bezpośrednią. Rodzaje definicji mediów (ujęcie historyczne i funkcyjne).

2) Omówienie różnych dziedzin wiedzy o mediach (teoria mediów, historia mediów, kultura mediów, estetyka mediów, etc.).

3) Przedstawienie relacji wiedzy o mediach do kulturoznawstwa (medioznawstwo jako metanauka).

4) Omówienie estetyki mediów jako dyscypliny wiodącej dla refleksji medioznawczej.

5) Ukazanie mediów sztuk plastycznych z perspektywy historycznej; analiza reprezentatywnych przykładów, poczynając od Grecji, a kończąc na sztuce współczesnej.

1) Benjamin Walter, Dzieło sztuki w dobie reprodukcji technicznej, przeł. J. Sikorski, w: Anioł historii. Eseje, szkice, fragmenty, wybór i opracowanie H. Orłowski, Poznań 1996, s. 201-239 („Poznańska Biblioteka Niemiecka”, t. 2).

2) Berthold Margot, Historia teatru, przeł. D. Żmij-Zielińska, Warszawa 1980.

3) Burke Peter, Briggs Asa, Społeczna historia mediów: od Gutenberga do Internetu, przeł. J. Jedliński, Warszawa 2010.

4) Burke Peter, Fabrykacja Ludwika XIV, przeł. R. Pucek, M. Szczubiałka, Warszawa 2011.

5) Burke Peter, Kultura ludowa we wczesnonowożytnej Europie, przeł. R. Pucek, M. Szczubiałka, Warszawa 2009.

6) Elias Norbert, O procesie cywilizacji. Analizy socjo- i psychogenetyczne, przeł. T. Zabłudowski i K. Markiewicz, Warszawa 2011.

7) Faulstich Werner, Die Geschichte der Medien, t. 1–6, 1997–2012.

8) Horkheimer Max, Adorno Theodor Wiesengrund, Dialektyka oświecenia. Fragmenty filozoficzne, przeł. M. Łukasiewicz, przejrzał i posł. opatrzył M.J. Siemek, Warszawa 1994.

9) Jonas Hans, Zmiana i trwałość. O podstawach rozumienia przeszłości, przeł. P. Domański, Warszawa 1993.

10) Kozłowski Krzysztof, Co to jest medium?, „Images. International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication” 2011, vol. VIII: (Over)Using the Holocaust. Part I: Contexts, edited. by K. Mąka-Malatyńska i M. Kaźmierczak, nr 15-16, s. 203-209.

11) Kozłowski Krzysztof, Media średniowiecza: błazen, w: Ko-mediana. Prace ofiarowane Profesor Dobrochnie Ratajczakowej, pod red. E. Guderian-Czaplińskiej i K. Kurka, Poznań 2013, 315-324.

12) Luhmann Niklas, Semantyka miłości. O kodowaniu intymności, przeł. J. Łoziński, Warszawa 2003.

13) Ong Walter Jackson, Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii, przeł., oprac. i wstępem opatrzył J. Japola, Warszawa 2011.

1) Student ma szczegółową wiedzę o szkołach badawczych z zakresu filmoznawstwa i medioznastwa.

2) Ma pogłębioną wiedzę na temat rodzimej i światowej kultury filmowej, literackiej i medialnej, ze szczególnym uwzględnieniem uwarunkowań społecznych, politycznych i ekonomicznych.

3) Posiada podstawową wiedzę na temat nowych orientacji literaturoznawczych, ze szczególnym uwzględnieniem refleksji filmo- i medioznawczej.

4) Zna problemy i terminy z zakresu teorii i historii mediów oraz medialnej estetyki filmu.

5) Potrafi właściwie ocenić swoje możliwości intelektualne, zna stan swojej wiedzy i umiejętności oraz realizuje potrzebę uczenia się.

Egzamin ustny.

Kryteria oceny:

a) niedostateczny

Student nie potrafi zaprezentować podstawowej wiedzy z podstaw medioznawstwa;

b) dostateczny/ dostateczny plus

Student dysponuje uporządkowaną wiedzą podstawową z podstaw medioznawstwa;

c) dobry/ dobry plus

Student dysponuje uporządkowaną wiedzą z podstaw medioznawstwa: potrafi umiejscowić medioznawstwo w obszarze refleksji kulturoznawczej, poprawnie charakteryzuje omówioną na wykładzie historię i teorię mediów i odwołuje się w swych wypowiedziach do odpowiednich tekstów naukowych;

d) bardzo dobry

Student operuje uporządkowaną i szczegółową wiedzą z podstaw medioznawstwa: potrafi krytycznie spojrzeć na istniejące nominalne teorie mediów, problematyzuje związki zachodzące pomiędzy mediami a kulturą i społeczeństwem, zna i trafnie wykorzystuje literaturę naukową oraz swobodnie korzysta z wiedzy medioznawczej we własnej refleksji nad zjawiskami kultury.

Nie dotyczy.