Poetyka z elementami analizy i interpretacji

Kurs wprowadza w arkana poetyki pojmowanej jako teoria dzieła literackiego; przedstawia różne aspekty rozumienia samego pojęcia "poetyka" (takie jak: poetyka opisowa i historyczna, immanentna i sformułowana etc.); główne zadania poetyki na tle badań literackich; podstawowe zagadnienia związane z wersyfikacją (prozodia, czyli m.in. rym oraz rytm, systemy wersyfikacyjne, strofika etc.); stylistyka wraz z retoryką (np. tropy i figury retoryczne); wybrane problemy z zakresu kompozycji (np. czas i przestrzeń w dziele literackim); rodzaje i gatunki literackie oraz ich odmiany.

Chrząstowska B., Wysłouch S., Poetyka stosowana, Warszawa 2000.

Ćwiczenia z poetyki, red. A. Gajewska, T. Mizerkiewicz, Warszawa 2006.

Głowiński M., Okopień-Sławińska A., Sławiński J., Zarys teorii literatury, Warszawa 1991.

Kulawik A., Poetyka. Wstęp do teorii dzieła literackiego, Kraków 1990.

Kompozycja i genologia, red. A. Gajewska, Poznań 2010.

Mayenowa M. R., Poetyka teoretyczna: zagadnienia języka, Wrocław 2000.

Miodońska-Brookes E., Kulawik A., Tatara M., Zarys poetyki. Warszawa 1980.

Poetyka. Zarys encyklopedyczny red. M. R. Mayenowa, L. Pszczołowska, Wrocław 1957–1979.

Pszczołowska L., Wiersz-styl-poetyka. Studia wybrane. Kraków 2002.

Słownik terminów literackich, red. J. Sławiński, Wrocław 2002.

Ziomek J., Retoryka opisowa, Wrocław 2000.

Szczegółową listę lektur podaje prowadzący zajęcia.

- obecność i aktywność na zajęciach

- wartość merytoryczna wypowiedzi prezentowanych na zajęciach

- praca (lub prace) o charakterze interpretacyjnym

- poziom wiedzy i umiejętności zaprezentowane na egzaminie

5 – student posiada obszerną wiedzę z zakresu wersyfikacji, stylistyki, kompozycji i genologii; biegle posługuje się podstawową terminologią z zakresu poetyki; swobodnie stosuje nabytą wiedzę w praktyce interpretacyjnej, sprawnie analizuje, interpretuje tekst literacki, w razie potrzeby uruchamiając kontekst interdyscyplinarny, wartościując oraz odwołując się do literatury przedmiotu; potrafi czytać ze zrozumieniem teksty teoretycznoliterackie

4,5 – jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami (zwłaszcza w praktycznym zastosowaniu warsztatu badawczego)

4 - student posiada znaczną wiedzę z zakresu wersyfikacji, stylistyki, kompozycji i genologii; dobrze posługuje się podstawową terminologią z zakresu poetyki; dość sprawnie stosuje nabytą wiedzę w praktyce interpretacyjnej, analizuje, interpretuje tekst literacki, w razie potrzeby uruchamiając kontekst interdyscyplinarny, podejmując próby wartościowania oraz odwołując się do literatury przedmiotu; podejmuje lekturę tekstów teoretycznoliterackich i rozumie ich główne tezy

3,5 - student posiada zadowalającą wiedzę z zakresu wersyfikacji, stylistyki, kompozycji i genologii; ze zrozumieniem posługuje się podstawową terminologią z zakresu poetyki; podejmuje zazwyczaj udane próby zastosowania nabytej wiedzy w praktyce interpretacyjnej, stawia hipotezy interpretacyjne; poprawnie analizuje, interpretuje tekst literacki, choć nie zawsze uruchamia istotne konteksty; niekiedy podejmuje próby wartościowania; zazwyczaj poprawnie odwołuje się do literatury przedmiotu; podejmuje lekturę tekstów teoretycznoliterackich i zazwyczaj rozumie ich główne tezy

3 - student posiada podstawową wiedzę z zakresu wersyfikacji, stylistyki, kompozycji i genologii; na ogół poprawnie posługuje się podstawową terminologią z zakresu poetyki; podejmuje po części udane próby zastosowania nabytej wiedzy w praktyce interpretacyjnej, próbuje stawiać hipotezy interpretacyjne; zazwyczaj poprawnie analizuje, interpretuje tekst literacki, choć nie zawsze uruchamia istotne konteksty; rzadko podejmuje próby wartościowania; zazwyczaj poprawnie – choć w umiarkowanym zakresie – odwołuje się do literatury przedmiotu; podejmuje lekturę tekstów teoretycznoliterackich i zazwyczaj rozumie większość głównych tez

2 - student posiada niewystarczającą wiedzę z zakresu wersyfikacji, stylistyki, kompozycji i genologii; nie potrafi poprawnie posługiwać się podstawową terminologią z zakresu poetyki; nie umie zastosować nabytej wiedzy w praktyce interpretacyjnej, podejmuje nieudane próby analizy i interpretacji i wartościowania; nie potrafi zrekonstruować głównych tez tekstów teoretycznoliterackich, omawianych na zajęciach