Sztuka życia. Pomiędzy moralnością a estetyzacją egzystencji

Sztuka życia pierwotnie oznaczała prowadzenie dobrego życia, a więc wypełnianie powinności względem pewnego ideału. Ponowoczesność oferuje ogromną ilość sposobów egzystencji, które dotyczą jej estetyzacji, w mniejszym stopniu zaś związane są z realizacją wartości moralnych. Czy tak jednak jest na pewno? Czy może estetyzacja egzystencji nie przeszkadza w realizowaniu wartości moralnych? Czy sztuka życia w ponowoczesności jest czymś przestarzałym? Na czym polega estetyzacja egzystencji, czy jest ona świadomą kreacją, czy biernym naśladownictwem? Na zajęciach spróbujemy odpowiedzieć na te pytania, odwołując się zarówno do klasycznych tekstów dotyczących sztuki dobrego życia (Epiktet, św. Augustyn, Rabelais), nowożytnych (Kierkegaard) jak do ponowoczesnych (Foucault, Sloterdijk, Bauman). Kluczowym będzie także odniesienie się do stanu myśli współczesnej nad sztuką i estetyką – postaramy się w ten sposób odnaleźć podstawy, z których czerpie rynek i popkultura, oferując różne sposoby estetyzacji egzystencji.