Zajęcia specjalizacyjne (traduktologia 1)

Po zakończeniu zajęć student zna terminologię z zakresu przekładoznawstwa, ze szczególnym uwzględnieniem teorii i podejść, stanowiących temat zajęć i potrafi posługiwać się nią. Student potrafi dokonać analizy porównawczej tekstu oryginalnego i jego przekładu i zająć krytyczne stanowisko wobec tłumaczeń już istniejących, tzn. umie rozpoznać techniki tłumaczenia i scharakteryzować strategię zastosowaną przez innych tłumaczy, potrafi nakreślić relację między zastosowaną techniką tłumaczenia a możliwym odbiorem ze strony czytelnika tekstu docelowego. Student jest w stanie dokonać przekładu tekstu zakorzenionego w kulturze wyjściowej, wybierając odpowiednią strategię tłumaczenia i techniki, aby rozwiązać poszczególne problemy natury traduktologicznej. Student posiada umiejętność tworzenia przypisu tłumacza i wie, jakie techniki tłumaczenia pozwalają unikać zbędnych przypisów. Student potrafi odmieniać imiona i nazwiska francuskie przez przypadki, ocenić, które błędy tekstu wyjściowego może "poprawić", a które musi "przetłumaczyć" i zachowac neutralność jako tłumacz w przypadku tekstów naznaczonych ideologicznie.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:

1/ rozumie i stosuje terminologię związaną ze strategiami i technikami tłumaczenia

2/ rozumie rolę, jaką pełni cahier des charges / translation brief w procesie przekładu

3/ umie dobrać techniki tłumaczenia do typu tekstu, celu i do odbiorcy przekładu

4/ rozpoznaje rodzaje związków intertekstualnych i zna sposoby ich tłumaczenia

5/ umie rozwiązywać w praktyce problemy tłumaczeniowe

6/ wie, jakie techniki tłumaczenia stosuje się, przekładając teksty naukowe, artystyczne, specjalistyczne, parodystyczne, humorystyczne, etc.

7/ dostrzega różnicę między błędem językowym a błędem tłumaczeniowym

8/ potrafi odnieść się krytycznie do istniejących przekładów i określić zastosowane w nich strategie i techniki tłumaczenia

Adamowicz-Grzyb G. (2013), Tłumaczenia filmowe w praktyce, Warszawa: FORTIMA. Tłumaczenia – Edukacja – Media.

Borowczyk P. (2004), « Procédés des traducteurs audiovisuels face aux réalités socioculturelles sur l'exemple de la télévision Arte », [in :] Lis J. & Tomaszkiewicz T. (red.), Echanges : créer, interpréter, traduire, enseigner, Łask: Oficyna Wydawnicza LEKSEM, p. 263-268.

------ (2007), « Transferts culturels à la télévision Arte », Studia Romanica Posnaniensia, XXXIV, p. 17-32.

------ (2007), « Les différentes relations entre le verbal et le visuel sur l'exemple des journaux télévisés », Studia Romanica Posnaniensia, XXXV, p. 145-162.

------ (2008), « Les techniques adaptatrices utilisées par les traducteurs audiovisuels dans les versions doublées (française, polonaise et allemande) du film américain Shrek », [in :] Lis J. & Tomaszkiewicz T. (red.), Francophonie et interculturalité, Łask : Oficyna Wydawnicza LEKSEM, p. 13-22.

------ (2009), « De l'équivalence à l'adaptation », Studia Romanica Posnaniensia, XXXVI, p. 33-54.

Dąmbska-Prokop U. (éd.) (2000), Mała encyklopedia przekładoznawstwa. Częstochowa : Educator.

Grzenia J. (2003), Słownik nazw własnych. Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN.

Hejwowski K. (2004), Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu, Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kasperska I. & A. Żuchelkowska (2011), Przekład jako produkt i kontekst jego odbioru. Chapitre « Przekład w mediach a percepcja społeczna ». Poznań : Wydawnictwo « Rys ».

Paprocka N. (2005), Erreurs en traduction pragmatique du français en polonais : identifier, évaluer, prévenir, Łask : Oficyna Wydawnicza LEKSEM.

Pisarska A. & T. Tomaszkiewicz (1996), Współczesne tendencje przekładoznawcze, Poznań : Wydawnictwo Naukowe UAM.

Santamaría Ciordia L. (2012), Almodóvar po polsku. La imagen de Almodóvar en Polonia y sus consecuencias sobre la traducción de su cine, Łask : Oficyna Wydawnicza LEKSEM.

Tomaszkiewicz T. (1993), Les opérations qui sous-tendent le processus de sous-titrage des films, Poznań : Wydawnictwo Naukowe UAM.

-------------- (2004), Terminologia tłumaczenia, Poznań : Wydawnictwo Naukowe UAM.

-------------- (2006), Przekład audiowizualny, Warszawa : Wydawnictwo Naukowe PWN.

1. Podstawowa terminologia dyscypliny.

2. Typy tłumaczenia audiowizualnego (wersja lektorska, napisy, dubbing, audiodeskrypcja, wersja dla niesłyszących i niedosłyszących) i ich cechy charakterystyczne.

3. Techniki tłumaczenia.

4. Znaczenie elementów wizualnych.

5. Rodzaje produkcji audiowizualnych i metody transferu.

6. Adaptacja.

7. Błąd tłumaczeniowy i błąd językowy.