Seminarium przedmiotowe z zakresu językoznawstwa

Apresjan, J. 2000. Semantyka leksykalna. Wrocław

Bandle, Oskar (red.) (2005). The Nordic languages [Elektronisk resurs] an international handbook of the history of the North Germanic languages. Vol. 1 i 2. Berlin: Mouton de Gruyter

Bockgård, Gustav & Nilsson, Jenny (red.) (2011). Interaktionell dialektologi. Uppsala: Institutet för språk och folkminnen

Grzegorczykowa, R. 2001. Wprowadzenie do semantyki językoznawczej. Warszawa

Jahr, Ernst Håkon (1990) (red.). Den store dialektboka,

Jarvad, P. 1995. Nye ord - hvorfor og hvordan? København

Malmgren S.-G. 1994. Svensk lexikologi. Ord, ordbildning, ordböcker och orddatabaser. Lund: Studentlitteratur.

Mæhlum, Brit og Røyneland, Unn (2012). Det norske dialektlandskapet, Cappelen Damm Akademisk.

Platzack, Christer (1998). Svenskans inre grammatik: det minimalistiska programmet : en introduktion till modern generativ grammatik. Lund: Studentlitteratur

Sandøy, Helge (1997). Norsk dialektkunnskap, 2. utg., 1987. Oslo: Novus forlag.

Skjekkeland, Martin (1997). Dei norske dialektane, Tradisjonelle særdrag i jamføring med

skriftmåla. Høyskoleforlaget.

Skjekkeland, Martin (2005). Dialektar i Noreg. Tradisjon og fornying. Cappelen Damm

Høyskoleforlaget.

Skjekkeland, Martin (2010). Dialektlandet. Portal forlag.

Sundgren, Eva (red.) (2013). Sociolingvistik. 2., [uppdaterade] uppl. Stockholm: Liber

Szubert, A. 2006. Lingvistisk klassifisering af låneord. I: Danske Studier, 5-22

Widmark, Gun (2001). Det språk som blev vårt: ursprung och utveckling i svenskan : urtid, runtid, riddartid. Uppsala: Gustav Adolfs akad.

bardzo dobry (bdb; 5,0):

Student ma znakomitą orientację w tematyce wykładu, zna miejsce omawianego obszaru badawczego w dyscyplinie językoznawstwo oraz jego powiązanie z innymi dyscyplinami. Potrafi prowadzić dyskusję posługując się poprawną terminologią danego obszaru, jest świadom potrzeby uzupełniania wiedzy i posługuje się właściwymi dla tego celu narzędziami.

dobry plus (+db; 4,5): Student ma bardzo dobrą orientację w tematyce wykładu, zna miejsce omawianego obszaru badawczego w dyscyplinie językoznawstwo oraz jego powiązanie z innymi dyscyplinami. Potrafi prowadzić dyskusję posługując się poprawną terminologią danego obszaru, jest świadom potrzeby uzupełniania wiedzy i posługuje się właściwymi dla tego celu narzędziami.

dobry (db; 4,0): Student ma dobrą orientację w tematyce wykładu, zna miejsce omawianego obszaru badawczego w dyscyplinie językoznawstwo. Potrafi prowadzić dyskusję posługując się zasadniczo poprawną terminologią danego obszaru, jest świadom potrzeby uzupełniania wiedzy i zna niektóre służące temu narzędzia.

dostateczny plus (+dst; 3,5): Student ma pewną orientację w tematyce wykładu, zna miejsce omawianego obszaru badawczego w dyscyplinie językoznawstwo. Potrafi prowadzić dyskusję posługując się terminologią potoczną, jest świadom potrzeby uzupełniania wiedzy.

dostateczny (dst; 3,0): Student ma pewną orientację w tematyce wykładu. Potrafi prowadzić dyskusję posługując się terminologią potoczną.

niedostateczny (ndst; 2,0): Student nie ma orientacji w tematyce wykładu, nie potrafi też wskazać powiązań między przedstawianym obszarem a innymi pokrewnymi dyscyplinami. Nie zna właściwej terminologii ani narzędzi służących do podnoszenia własnych kompetencji w omawianym

obszarzelne i społeczne