Historia języka rosyjskiego

obowiązkowe

filologia rosyjska z lingwistyką stosowaną

I stopień

zapoznanie z przedmiotem i zadaniami gramatyki historycznej

zapoznanie z korpusem staroruskich zabytków piśmienniczych

przekazanie wiedzy o dotychczasowym stanie badań historii języka rosyjskiego

przekazanie wiedzy o związkach genetycznych języka rosyjskiego z innymi językami słowiańskimi i indoeuropejskimi

przekazanie wiedzy o odmianach dialektalnych języka rosyjskiego

zapoznanie z alfabetami słowiańskimi w ich odmianie historycznej

przygotowanie do analizy paleograficznej tekstów staroruskich

wyrobienie umiejętności interpretacji staroruskich form gramatycznych

wyrobienie umiejętności czytania i interpretowania tekstów staroruskich

wyrobienie umiejętności przekładu tekstów staroruskich na język polski

utrwalanie umiejętności pisania opracowań naukowych i korzystania ze źródeł bibliograficznych

rozwijanie umiejętności komunikacji i pracy w grupie oraz właściwej postawy i odpowiedzialnego stosunku do zajęć

III rok

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień

Praca z tekstem

Metoda analizy przypadków

Metoda ćwiczeniowa

Przedmiot i zadania gramatyki historycznej języka rosyjskiego.

Charakterystyka staroruskich zabytków piśmienniczych.

Stan badań historii języka rosyjskiego.

Ewolucja języka rosyjskiego.

Język rosyjski a inne języki słowiańskie.

Dialekty języka rosyjskiego.

Ewolucja systemu wokalicznego języka rosyjskiego.

Ewolucja systemu konsonantycznego języka rosyjskiego

Rozwój historyczny kategorii rzeczownika rosyjskiego.

Rozwój historyczny kategorii przymiotnika rosyjskiego.

Rozwój historyczny kategorii czasownika rosyjskiego.

Rozwój historyczny składni.

Ćwiczenia w czytaniu i dokonywaniu kompleksowej analizy gramatycznej tekstów staroruskich.

Ćwiczenia przekładowe nad tekstami staroruskimi.

Praca roczna z zakresu historii języka rosyjskiego.

Černych P.Ja. Istoričeskaja grammatika russkogo jazyka. Moskva 1954.

Galster I. Zarys gramatyki historycznej języka rosyjskiego. Warszawa 1998.

Gorškova K.V., Chaburgaev G. Istoričeskaja grammatika russkogo jazyka. Moskva 1981.

Ivanov V.V. Istoričeskaja grammatika russkogo jazyka. Moskva 1990.

Lehr-Spławiński T., Witkowski W. Wybór tekstów do historii języka rosyjskiego. Warszawa 1981.

Moszyński L. Wstęp do filologii słowiańskiej. Warszawa 2006.

Obnorskij S.P., Barchudarov S.G. Chrestomatija po istorii russkogo jazyka. Čast’ pervaja. Moskva 1952.

Obnorskij S.P., Barchudarov S.G. Chrestomatija po istorii russkogo jazyka. Čast’ vtoraja. Moskva 1948.

Rieger J. Z dziejów języka rosyjskiego. Warszawa 1989.

Rott-Żebrowski T. Gramatyka historyczna języka rosyjskiego z ćwiczeniami. Lublin 1982.

Po zakończeniu przedmiotu i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

zna metodę historyczno-porównawczą rekonstrukcji języków

zna najważniejsze zabytki piśmiennictwa staroruskiego

korzysta ze źródeł bibliograficznych w języku rosyjskim i polskim

czyta teksty staroruskie

prawidłowo interpretuje staroruskie formy gramatyczne

tłumaczy teksty staroruskie na język polski

rozumie i prawidłowo stosuje terminy z zakresu gramatyki historycznej

zna i prawidłowo rozpoznaje cechy dialektalne

zna analogie i odmienności między językiem rosyjskim i pozostałymi językami słowiańskimi

stosuje zdobytą wiedzę podczas przygotowywania prac ustnych i pisemnych

Kryteria oceniania:

- obecność aktywny udział na zajęciach;

- systematyczne przygotowanie do zajęć;

- wykonywanie ustnych i pisemnych prac domowych i kontrolnych;

- zaliczenie śródsemestralnych prac kontrolnych, sprawdzających stopień opanowania materiału z zakresu zajęć oraz poszczególne umiejętności językowe;

- zaliczenie końcowe;

- inne (np. systematyczne zaliczanie ewentualnych nieobecności)

Metody oceniania:

• Metody kształtujące:

bieżąca ocena i ewentualna korekta realizacji zadań wykonywanych w trakcie zajęć oraz w domu.

• Metody podsumowujące:

ostateczna, końcowa ocena wykonania zadań polega na przeprowadzeniu testu zaliczeniowego.

Studenci podlegają ocenie ciągłej podczas wykonywania ćwiczeń w trakcie zajęć. Uzyskują również oceny cząstkowe z prac zaliczeniowych, które są omawiane i podsumowywane na zajęciach.

SKALA OCEN:

• bardzo dobry (bdb; 5,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty;

• dobry plus (+db; 4,5): Osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia obejmujących wszystkie istotne aspekty z pewnymi błędami lub nieścisłościami;

• dobry (db; 4,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych mniej istotnych aspektów;

• dostateczny plus (+dst; 3,5): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych istotnych aspektów lub z istotnymi nieścisłościami;

• dostateczny (dst; 3,0): osiągnięcie przez studenta zakładanych efektów kształcenia z pominięciem niektórych ważnych aspektów lub z poważnymi nieścisłościami;

• niedostateczny (ndst; 2,0): brak osiągnięcia przez studenta zakładanych efektów kształcenia.