Realioznawstwo fińskie

obowiązkowe

Filologie regionów

I stopień

- wprowadzenie szeregu pojęć charakteryzujących oblicze fińskiej przestrzeni społecznej, w tym terminologii w języku fińskim

- wyrobienie umiejętności rozpoznawania czynników składających się poczucie fińskiej tożsamości narodowej

- zapoznanie z bogactwem przyrody fińskiej, zabytkami, obiektami kultury

- zapoznanie się z fińską terminologią związaną z tą tematyką

- przekazanie wiedzy o stosunkach społeczno-politycznych w Finlandii, strukturach administracyjnych, ustroju państwa, w tym terminologii fińskiej z tym związanej

- kształtowanie umiejętności porządkowania omawianych zjawisk z punktu widzenia ich miejsca i funkcji, analiza językowa i ocena treści tekstów fińskich

- przygotowanie do analizy i interpretacji zachowań społecznych i współczesnych wydarzeń w Finlandii i w Europie

- wypracowanie zdolności samodzielnego formułowania sądów na temat zachowań społecznych, sposobu zarządzania państwem

- rozwijanie zdolności komunikacyjnej oraz właściwej postawy i odpowiedzialnego stosunku do zajęć

II rok

• podstawowa wiedza dotycząca kultury państw Europy Północnej

Informację o dostępności materiałów przedstawia prowadzący.

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień ✔

Wykład konwersatoryjny ✔

Wykład problemowy ✔

Dyskusja ✔

Praca z tekstem ✔

Demonstracje dźwiękowe i/lub video ✔

Metody aktywizujące (np.: „burza mózgów”, technika analizy SWOT, technika drzewka decyzyjnego, metoda „kuli śniegowej”, konstruowanie „map myśli”)

Praca w grupach ✔

Inne - możliwe zadania w e-learningu ✔

Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem 30

Praca własna studenta*

Przygotowanie do zajęć 15

Czytanie wskazanej literatury 10

Przygotowanie projektu 10

Przygotowanie do egzaminu / zaliczenia 10

SUMA GODZIN 75

LICZBA PUNKTÓW ECTS DLA MODUŁU ZAJĘĆ/PRZEDMIOTU 3

Zalecana literatura:

• Cieślak, Tadeusz. 1983. Historia Finlandii. Wydawnictwo Ossolineum.

• Finlandia w faktach – praca zbiorowa. 2003. Otava.

• Klinge, Matti. 1997. Krótka Historia Finlandii. Otava.

• Klinge, Matti. 2003. Fińska tradycja. Eseje o strukturach i tożsamościach Północy. Wydawnictwo Atut.

• Szordykowska, Barbara. 2011. Historia Finlandii. Wydawnictwo Trio.

• Walczak, Wojciech. 1973. Finlandia. PWN.

Po zakończeniu modułu i potwierdzeniu osiągnięcia EU student /ka:

- rozumie pojęcia niezbędne dla opisu różnorodnych aspektów życia społecznego w Finlandii, prawidłowo stosuje związaną z tym terminologię w języku polskim i fińskim

- rozpoznaje i potrafi scharakteryzować geopolityczne, etnograficzne oraz mentalnościowe wyróżniki Finlandii i jej obywateli

- posiada wiedzę o obiektach przyrody, architektury i kultury zaliczanych do dziedzictwa kulturowego Finlandii i świata i stosuje związaną z tym terminologię w języku polskim i fińskim

- posiada wiedzę o systemie politycznym i społecznym w Finlandii oraz bieżącej sytuacji politycznej i społecznej

- potrafi określić znaczenie omawianych zjawisk społecznych i politycznych

- Wyszukuje, analizuje, ocenia, selekcjonuje i wykorzystuje informacje dotyczące Finlandii i obszaru Europy Północnej w zasobach informacji pisanych i elektronicznych

- analizuje i interpretuje zachowania społeczności fińskiej oraz innych społeczności, posługując się terminologią polską i fińską

- potrafi samodzielnie formułować sądy/ wnioski dotyczące życia społecznego i politycznego w Finlandii

- wykorzystuje zdobytą wiedzę w pracy zespołowej (twórczo uczestniczy w dyskusjach grupowych)

- potrafi współtworzyć trafne decyzje dotyczące kontaktów polsko-fińskich na poziomie indywidualnym i na poziomie przedsiębiorstwa, instytucji lub organizacji pozarządowej

- ma świadomość konieczności kierowania się w życiu zawodowym naukowym obiektywizmem oraz ogólnoludzkimi i europejskimi wartościami demokracji i tolerancji.

Kryteria oceniania wg skali stosowanej w UAM:

Podstawowe kryteria:

• aktywny udział i zaangażowanie w trakcie zajęć,

• znajomość zalecanej literatury przedmiotu,

• zaliczenie egzaminu końcowego.

Skala ocen

Kryteria oceniania

bardzo dobry (bdb; 5,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane, z ewentualnymi pojedynczymi nieścisłościami, które nie mają znaczenia dla osiągnięcia poszczególnych efektów;

dobry plus (+db; 4,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z nielicznymi błędami;

dobry (db; 4,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z szeregiem błędów i/lub pojedynczych braków;

dostateczny plus (+dst; 3,5): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z szeregiem błędów i/lub brakami;

dostateczny (dst; 3,0): zakładane efekty uczenia się zostały uzyskane z dużymi błędami i/lub brakami;

niedostateczny (ndst; 2,0): zakładane efekty uczenia się nie zostały uzyskane.