Fonetyka i fonologia języka niemieckiego

obowiązkowe

I stopień

Głównym celem modułu jest opanowanie teoretycznej wiedzy z zakresu fonetyki artykulacyjnej i fonologii oraz pozyskanie umiejętności zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce i w samokształceniu. Moduł ma również w zamyśle wsparcie zdobywania umiejętności analitycznych w odniesieniu do jego treści oraz umiejętności porozumiewania się z ekspertami z danej dziedziny.

I rok

Znajomość języka niemieckiego na poziomie co najmniej B1

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień, dyskusja, praca z tekstem, metoda ćwiczeniowa, demonstracje dźwiękowe i/lub video, praca w grupach

moduł składa się z dwóch typów zajęć (wykład i konwersatoria) kończących się egzaminem, student wybiera grupę konwersatoryjną rejestrując się na zajęcia w USOS

Obszar badawczy fonetyki i fonologii

Etapy produkcji wypowiedzi ustnych wraz z deskrypcją budowy aparatu mowy i opisem bazy artykulacyjnej języka niemieckiego

Płaszczyzna segmentalna języka niemieckiego: klasyfikacja głosek języka niemieckiego oraz ich opis (samo- i spółgłoski)

Transkrypcja fonetyczna

• Czochralski, Jan: Gramatyka niemiecka dla Polaków, Warszawa 1998.

• Darski, Józef: Deutsche Grammatik. Ein völlig neuer Ansatz, Frankfurt am Main 2010.

• Krech, Eva-Maria u.a.: Deutsches Aussprachewörterbuch, Berlin/New York 2009.

• Mangold, Max (ed.): Duden. Das Aussprachewörterbuch, Mannheim u.a. 2005.

• Mikołajczyk, Beata: Deutsche Grammatik. Eine Einführung. Teil 1. Grundbegriffe. Phonetik und Phonologie. Poznań 2006.

• Morciniec, Norbert/Prędota, Stanisław: Podręcznik wymowy niemieckiej, Warszawa 2005.

• Pompino-Marschall, Bernd: Einführung in die Phonetik, Berlin 2009.

• Rausch, Rudolf/Rausch, Ilka: Deutsche Phonetik für Ausländer. Ein Lehr- und Übungsbuch. Leipzig 1998

student/ka orientuje się w terminologii z zakresu fonetyki artykulacyjnej i fonologii języka niemieckiego.

Umiejętnie stosuje terminologię w celach analitycznych na zajęciach oraz w kontaktach z ekspertami z danej dziedziny.

Posiada uporządkowaną wiedzę szczegółową w zakresie fonetyki artykulacyjnej i fonologii języka niemieckiego.

Na podstawie zdobytej wiedzy rozpoznaje i ocenia zjawiska w danym zakresie, przy czym wskazuje na zróżnicowaną naturę języka mówionego.

Ma świadomość konieczności ciągłej aktualizacji posiadanej wiedzy i umiejętności w kontekście wykonywanego zawodu.

Samodzielnie korzysta ze słowników wymowy języka niemieckiego

test, kolokwium pisemne, egzamin pisemne

bardzo dobry (bdb; 5,0): od 90%

dobry plus (+db; 4,5): od 80%

dobry (db; 4,0): od 70%

dostateczny plus (+dst; 3,5): od 60%

dostateczny (dst; 3,0): od 50%

niedostateczny (ndst; 2,0): poniżej 50%

Skala dotyczy kolokwiów pisemnych, testu zaliczającego obowiązkowy wykład oraz egzaminu pisemnego z całego modułu. W przypadku kolokwiów pisemnych, które nie zostały zaliczone, student musi poprawić dany materiał na ocenę pozytywną. Średnia ocen uzyskana z kolokwiów pisemnych stanowi ocenę zaliczeniową konwersatorium. Niezaliczenie testu podsumowującego wykład wymaga od studenta jego poprawy. Uzyskanie oceny pozytywnej z zaliczenia jest warunkiem przystąpienia do egzaminu. Uzyskanie oceny niedostatecznej z egzaminu skutkuje powtarzaniem całego modułu (konwersatorium i wykład).