Metody pracy animacyjnej

obowiązkowe

kulturoznawstwo

I stopień

Celem laboratoriów jest wykształcenie praktycznych kompetencji w zakresie metodyki tworzenia projektów animacyjnych oraz pisania i redagowania wniosków projektowych, a także zaznajomienie uczestników z głównymi grupami metod i technik pracy animacyjnej, potrzebnymi do samodzielnego opracowania i przeprowadzenia warsztatu animacyjnego.

II rok

Ogólna orientacja w zakresie teorii animacji kulturowej.

lektorium Instytutu Kulturoznawstwa

Biblioteka Uniwersytecka

Metody aktywizujące: dyskusji i problemowe łączone z mini-wykładem i prezentacją multimedialną.

Laboratoria tworzą środowisko dla wypracowania praktycznych kompetencji animacyjnych w zakresie posługiwania się metodami i technikami pracy organizacyjnej i warsztatowej. Po odbyciu cyklu zajęciowego ich uczestnicy dysponują orientacją w zakresie tworzenia projektów animacyjnych i redagowania wniosków projektowych oraz posiadają praktyczną wiedzę na temat specyfiki pracy warsztatowej i form jej ewaluacji.

Laboratoria tworzą środowisko dla wypracowania praktycznych kompetencji animacyjnych w zakresie posługiwania się metodami i technikami pracy organizacyjnej i warsztatowej. Proces twórczego wynajdowania koncepcji działań animacyjnych, które w animacji krytycznej, każdorazowo muszą być dostosowywane do zapotrzebowań grupy odbiorczej i kontekstu miejsca, w którym toczy się projekt, inicjowany jest w ramach laboratorium w oparciu o elementy treningu twórczości, studia przypadków oraz metodę myślenia projektowego. Spotkania podzielone są na dwa bloki tematyczne. W ramach pierwszego z nich, studenci tworzą koncepcje zespołowych projektów animacyjnych: przeprowadzają wstępną diagnozę potrzeb grupy odbiorczej oraz formułują, wynikającą z wniosków diagnostycznych, misję i wizję projektu, planują budżet i ewaluację oraz formy promocji projektu. Blok drugi poświęcony jest przekładowi koncepcji projektowych na konkretne działania animacyjne. W ramach tej części, studenci przeprowadzają własne warsztaty animacyjne w oparciu o autorskie scenariusze oraz przygotowują raporty ich ewaluacji, sporządzone na podstawie informacji zwrotnych zgromadzonych w trakcie warsztatu. Po odbyciu cyklu zajęciowego ich uczestnicy dysponują orientacją w zakresie tworzenia projektów animacyjnych i redagowania wniosków projektowych oraz posiadają praktyczną wiedzę na temat specyfiki pracy warsztatowej i form jej ewaluacji.

Czyżewska A., Źródła finansowania animacyjnej aktywności, w: Akademia Rozwoju Animacyjnej Aktywności ARAA, Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna, http://wiadomosci.ngo.pl/wiadomosc/960502.html.

DLA: Animacja kultury: metody, działania, inspiracje, Towarzystwo Inicjatyw Twórczych ę, http://e.org.pl/publikacje/dla.pdf, fragmenty.

Nycz E., Animacja społeczno-kulturalna – między ideą a trudem codziennej realizacji, w: Kultura, animacja, zmiana społeczna, K. Nowak-Wolna, E. Nycz (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2013.

Kobylarek A. Animacja społeczno-kulturalna jako metoda aktywizacji środowiska lokalnego. Techniki animacji, w: Tworzyć, zmieniać, aktywizować. Animacja społeczno-kulturalna jako mobilizowanie potencjału indywidualnego i przeciwdziałanie bezradności społecznej, E. Zierkiewicz (red.), Wrocław 2006.

Krajewski M., Skórzyńska A., Diagnoza w kulturze, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2017, fragmenty.

Kozera J., Promocja i PR organizacji w: Akademia Rozwoju Animacyjnej Aktywności ARAA, Stowarzyszenie Pracownia Etnograficzna, http://wiadomosci.ngo.pl/wiadomosc/960502.html.

Kubin J., Diagnoza społeczna, w: Encyklopedia socjologii, t.1, Oficyna Naukowa, Warszawa 1998.

Koc A. Ewaluacja – co to jest i jak to się robi?, w: Akademia Rozwoju Animacyjnej Aktywności ARAA, http://etnograficzna.pl/ewaluacja-co-to-jest-i-jak-to-sie-robi/

Dziarmakowska K., Dziurlik M., Krzyżanowska Ł., Ewaluacja? Nie dziękuję. Parę słów o tym jak spojrzeć na ewaluację przychylnym okiem, www.cpe.poznan.pl

Skórzyńska A., Animacja kulturowa, http://cpe.poznan.pl/dictionary/animacja-kulturowa/

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student/studentka:

- zna i rozumie specyfikę oraz zasady pracy w instytucjach i organizacjach kulturalnych oraz podstawowe aspekty współczesnej polityki kulturalnej w skali lokalnej, a także zasady animacji kulturowej różnych grup i społeczności lokalnych,

- potrafi aktywnie uczestniczyć w pracach zespołów profesjonalnych w obszarze działalności kulturalnej pod względem merytorycznym i organizacyjnym,

- wie jak gromadzić, analizować i interpretować informacje niezbędne do pracy w zespołach profesjonalnych w instytucjach i organizacjach kulturalnych oraz w realizacji projektów kulturalnych, w tym animacyjnych i kuratorskich,

- jest gotów/gotowa do wykorzystania wiedzy kulturoznawczej we wspieraniu rozwoju współczesnego człowieka oraz kultur lokalnych i współczesnych społeczeństw, ma także świadomość swej odpowiedzialności za zachowanie ich dziedzictwa kulturowego,

- jest gotów/gotowa do współtworzenia relacji i współpracy z różnymi grupami, wnosząc do ich działań indywidualny i twórczy wkład,

- jest przygotowana/przygotowany do oceny własnych kompetencji oraz wiedzy, dostrzega i rozumie konieczność własnego rozwoju i kształcenia (np. potrzebę uczenia się przez całe życie).

praca pisemna (wniosek projektowy, scenariusz warsztatu, raport ewaluacyjny), prezentacja (warsztat)

5,0 – bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne

4,5 – więcej niż dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne

4,0- dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne

3,5 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne ze znacznymi niedociągnięciami

3,0 – zadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne, lecz z licznymi błędami

2,0 - niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne