Kultura języka i retoryka
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 08-KUDL-KJR |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.9
|
Nazwa przedmiotu: | Kultura języka i retoryka |
Jednostka: | Wydział Nauk Społecznych |
Grupy: |
Przedmioty dla 3 semestru Kulturoznawstwa I stopnia |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | język polski |
Rodzaj przedmiotu: | fakultatywne |
Kierunek studiów: | kulturoznawstwo |
Poziom przedmiotu: | I stopień |
Cele kształcenia: | 1. Rozwijanie umiejętności posługiwania się językiem w różnych sytuacjach (wypowiedź ustna/pisemna, oficjalna/potoczna, naukowa/popularyzatorska, literacka/ publicystyczna, itp.). 2. Omówienie najczęściej popełnianych błędów językowych. 3. Refleksja nad tendencjami rozwojowymi współczesnej polszczyzny. |
Rok studiów (jeśli obowiązuje): | I rok |
Skrócony opis: | |
Pełny opis: |
1. Pojęcie "kultury języka". 2. Podstawowe zagadnienia związane z kulturą języka (norma językowa, uzus, innowacja a błąd językowy). 3. Najczęstsze błędy językowe - rodzaje, mechanizmy powstawania oraz analiza przykładów. 4. Wybrane zagadnienia ortograficzne i interpunkcyjne. 5. Tendencje rozwojowe współczesnej polszczyzny (język reklamy, język polityków, język współczesnych tekstów publicystycznych, język "najmłodszej polszczyzny"). 6. Zapożyczenia we współczesnej polszczyźnie (uzus a normy prawne). 7. Etykieta językowa. 8. Wulgaryzacja języka (wulgaryzmy i tabu językowe). 9. Poprawna wymowa. 10. Elementy retoryki - dawnej i współczesnej. 11. Akcent językowy - podstawowa problematyka. 12. Polski dowcip językowy. |
Literatura: |
M. Bugajski, Pół wieku kultury języka w Polsce 1945-1995, Warszawa 1999; M. Bańko, M. Krajewska, Słownik wyrazów kłopotliwych, Warszawa 2002; D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego, t. I, Warszawa 1971; t. II, Warszawa 1982; Hanna Jadacka, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa 2006; Tomasz Karpowicz, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, Warszawa 2009; M. Korolko, Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1990; Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 1999; Kultura języka dziś, red. W. Pisarek, H. Zgółkowa, Poznań 1995; Andrzej Markowski, Kultura języka polskiego. Teoria, zagadnienia leksykalne, Warszawa 2005; J. Miodek, Kultura języka w teorii i praktyce, Wrocław 1983; Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, red. W. Pisarek, Kraków 1999. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student: 1. Ma świadomość roli języka w różnych sytuacjach życiowych – codziennych i zawodowych. 2. Zdaje sobie sprawę z istnienia różnych rejestrów języka (ustny/pisemny, oficjalny/potoczny, naukowy/popularyzatorski, literacki/ publicystyczny) oraz potrafi odpowiedniego rejestru użyć w swojej wypowiedzi w konkretnej sytuacji komunikacyjnej. 3. W swoich wypowiedziach ustnych i pisemnych stosuje się do najważniejszych zasad poprawnej polszczyzny. 4. Zna podstawowe mechanizmy popełniania błędów językowych, rozpoznaje błędy w analizowanych wypowiedziach ustnych lub pisemnych. 5. Jest „samodzielny językowo”, to znaczy przede wszystkim wie, gdzie szukać odpowiedzi na pytania dotyczące poprawności językowej. |
Metody i kryteria oceniania: |
Na ocenę końcową składają się: 1. aktywny udział w zajęciach 2. wynik sprawdzianu (testu) końcowego 3. ocena z przygotowanej wcześniej (w małych grupach bądź indywidualnie) prezentacji (poszukiwanie i analiza krytyczna błędów językowych) |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.