Warsztat mediologa - spec. komunikacja medialna

obowiązkowe

filologia polska

I stopień

Cele modułu kształcenia:

- przypomnienie i przyswojenie najważniejszych narracji na temat historii i teorii mediów,

- zaznajomienie studentów z dziedziną „mediologii”,

- zaznajomienie studentów z historią literatury i filmu rekonstruowaną z perspektywy mediologicznej,

- doskonalenie umiejętności wykorzystania mediologii do interpretacji zjawisk literatury i kultury.

III rok

Biblioteka Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej.

Dyskusja z elementami wykładu, wspólna lektura i analiza tekstów naukowych, prezentacja pracy samodzielnie przygotowanej przez studenta.

2

Treści programowe dla przedmiotu:

- mediologia – definicja, dziedzictwo, aktualne zadania,

- mediologiczna lektura tekstu literackiego,

- film jako dyskurs mediologiczny,

- wiedza popularna/masowa na temat mediów,

- istotniejsze epizody z historii i teorii mediów,

- najważniejsi teoretycy mediów.

Zalecana literatura:

M. Lister, J. Dovey, S. Giddings, I. Grant, K. Kelly, Nowe media. Wprowadzenie, przeł. M. Lorek, A. Sadza, K. Sawicka, Kraków 2009.

Kody McLuhana. Topografia nowych mediów, red. A. Maj, M. Derda-Nowakowski, Katowice 2009.

Media audiowizualne. Podręcznik akademicki, red. W. Godzic, Warszawa 2010.

Zmierzch telewizji? Przemiany medium. Antologia, red. T. Bielak, M. Filiciak, G. Ptaszek, Warszawa 2011.

D. Barney, Społeczeństwo sieci, przeł. M. Fronia, Warszawa 2008.

R. Debray, Wprowadzenie do mediologii, przeł. A. Kapciak, Warszawa 2010.

T. Goban Klas, Zarys historii i rozwoju mediów. Od malowideł naskalnych do multimediów, Kraków 2001.

D. Mersch, Teorie mediów, przeł. E. Krauss, Warszawa 2006.

Ch. Vandendorpe, Od papirusu do hipertekstu. Esej o przemianach tekstu i lektury, przeł. A. Sawisz.

Szczegółową listę lektur podaje prowadzący zajęcia.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:

- wyjaśnić, czym jest mediologia,

- zaprezentować mediologiczną lekturę tekstu literackiego bądź filmowego,

- scharakteryzować „wiedzę popularną” na temat mediów,

- zreferować dorobek najważniejszych i najbardziej wpływowych teoretyków mediów,

- uzasadnić własne stanowisko metodologiczne wobec zagadnień historii i teorii mediów.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość filozofii mediologii; wysoki poziom wiedzy na temat dorobku mediologów; bardzo duża wiedza na temat historii i teorii mediów; wysoka samodzielność w analitycznym i interpretacyjnym działaniu o charakterze mediologicznym; umiejętność bardzo sprawnego powiązania mediologii z historią i teorią literatury.

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra znajomość filozofii mediologii; wysoki poziom wiedzy na temat dorobku mediologów; wiedza na temat historii i teorii mediów; samodzielność w analitycznym i interpretacyjnym działaniu o charakterze mediologicznym; umiejętność sprawnego powiązania mediologii z historią i teorią literatury.

dobry (db; 4,0): dobra znajomość filozofii mediologii; wysoki poziom wiedzy na temat dorobku mediologów; niezła wiedza na temat historii i teorii mediów; samodzielność w analitycznym i interpretacyjnym działaniu o charakterze mediologicznym; umiejętność powiązania mediologii z historią i teorią literatury; dopuszczalne niewielkie braki merytoryczne w wyznaczonym tu zakresie.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość filozofii mediologii; przeciętny poziom wiedzy na temat dorobku mediologów; podstawowa wiedza na temat historii i teorii mediów; umiejętność zaprezentowania mediologicznej lektury tekstu literackiego i filmowego; umiejętność powiązania mediologii z historią i teorią literatury na przeciętnym poziomie; dopuszczalne braki w wyznaczonym tu zakresie.

dostateczny (dst; 3,0): podstawowa znajomość filozofii mediologii; podstawowy poziom wiedzy na temat dorobku mediologów; podstawowa wiedza na temat historii i teorii mediów; umiejętność zaprezentowania mediologicznej lektury tekstu literackiego i filmowego; umiejętność powiązania mediologii z historią i teorią literatury na przeciętnym poziomie; dopuszczalne bardzo wyraźne braki w wyznaczonym tu zakresie.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość filozofii mediologiii; niewystarczający poziom wiedzy na temat dorobku mediologów; niewystarczająca wiedza na temat historii i teorii mediów; nieumiejętność zaprezentowania mediologicznej lektury tekstu literackiego i filmowego; nieumiejętność powiązania mediologii z historią i teorią literatury na przeciętnym poziomie.

Kryteria oceniania:

- obecność i aktywność w trakcie zajęć i wartość merytoryczna wypowiedzi (udział w dyskusji),

- wartość merytoryczna oraz sposób przedstawienia prezentacji przygotowywanych na zajęcia,

- poziom wiedzy i umiejętność jej zaprezentowania na kolokwium zaliczeniowym.