Semiotyka kultury - spec. komunikacja medialna

obowiązkowe

filologia polska

I stopień

Cele modułu kształcenia:

- zapoznanie studentów z podstawowymi informacjami z zakresu semiotyki, semantyki i semiologii,

- pokazanie narzędzi interpretacyjnych służących kodowaniu i dekodowaniu znaków w ramach różnych praktyk komunikacyjnych,

- zdobycie przez studentów umiejętności analizy tekstów kultury rozumianej jako zbiór znaków, symboli i obrazów,

- wprowadzenie i funkcjonalizacja pojęcia mitu jako systemu semiotycznego,

- zrozumienie przez studentów historyczności poszczególnych elementów semiotycznych – zdobycie umiejętności porównywania znaczenia znaków w zależności od kontekstu czasowego, w jakim zostały użyte.

I rok

Biblioteka Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej.

Dyskusja z elementami wykładu, interpretacja tekstów naukowych oraz tekstów kultury (ze szczególnym uwzględnieniem tekstów medialnych), prezentacja zagadnienia samodzielnie przygotowana przez studenta.

2

Treści programowe dla przedmiotu:

- semiotyka; teorie znaków,

- semiotyka wizualna,

- semiotyka ciała i mody,

- metafora i mit w perspektywie semiotycznej,

- semiotyka przestrzeni,

- semiotyka w mediach elektronicznych,

- semiotyka w reklamie.

Zalecana literatura:

Z zagadnień semiotyki sztuk masowych, red. Alicja Helman, Maryla Hopfinger, Hanna Książek-Konicka, Wrocław, 1977.

Jacek Jadacki, 1990, O rozumieniu: z filozoficznych podstaw semiotyki, Warszawa.

Urszula Żegleń,2000, Wprowadzenie do semiotyki teoretycznej i semiotyki kultury, Toruń.

Maria Lizisowa,2006, Tekst-kontekst-interpretacja: w poszukiwaniu semiotyczno-dyskursywnych wzorców konkretyzacji języka, Kraków.

Umberto Eco, 2007, Rakiem: gorąca wojna i populizm mediów, Warszawa.

Jerzy Pelc,1982, Wstęp do semiotyki, Warszawa .

Znak, styl, konwencja, wyb. Michał Głowiński, Warszawa, 1977.

Em Griffin, 2003, Podstawy komunikacji społecznej, Gdańsk.

Apresjan, J.D., 1972, Definiowanie znaczeń leksykalnych jako zagadnienie semantyki teoretycznej, [w:] A.Wierzbicka, red., Semantyka i słownik, Wrocław, s.39-75.

Apresjan, J., D., 1982, Semantyka leksykalna. Synonimiczne środki języka, Wrocław.

Apresjan, J.D., 1994, Naiwny obraz świata a leksykografia, „Etnolingwistyka” 6, red.J.Bartmiński, Lublin, s. 5-12.

Bartmiński, J., 2006, Językowe podstawy obrazu świata, Lublin.

Grzegorczykowa, R., 1998, Profilowanie a inne pojęcia opisujące hierarchiczną strukturę znaczenia, [w:] Profilowanie w języku i w tekście, red. J.Bartmiński, R.Tokarski, Lublin, s. 9-19.

Lakoff, G., Johnson, M., 1988, Metafory w naszym życiu, Warszawa.

Wierzbicka, A., 1999, Język – umysł – kultura. Wybór prac, red. J.Bartmiński, Warszawa.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:

- posługiwać się pojęciami z zakresu semiotyki, semantyki i semiologii,

- dostrzegać interpretacyjny charakter zjawisk kultury i samodzielnie je interpretować,

- dostrzegać historyczną zmienność znaków oraz analizować przyczyny i konsekwencje zmian,

- dostrzegać praktyczne zastosowania semiotyki (w mediach, reklamie, biznesie, itp.),

- analizować zjawiska medialne w perspektywie semiotycznej,

- korzystać z narzędzi semiotycznych podczas konstruowania własnych wypowiedzi, tekstów oraz materiałów multimedialnych.

Kryteria oceniania:

- obecność i aktywność w trakcie zajęć oraz wartość merytoryczna wypowiedzi (udział w dyskusji),

- wartość merytoryczna oraz sposób przedstawienia prezentacji przygotowywanych na każde zajęcia (według listy podanej na pierwszym spotkaniu).