Retoryka praktyczna - spec. dziennikarska

obowiązkowe

filologia polska

I stopień

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student:

w zakresie wiedzy:

- przedstawia podstawowe zagadnienia teorii retoryki w odniesieniu do jej pięciu działów: inventio, dispositio, elocutio, memoria, pronuntiatio

- zna mechanizmy perswazji i sposoby oddziaływania na ludzi

- wskazuje i opisuje elementy retoryczne w różnych typach tekstów, w tym zwłaszcza w tekstach dziennikarskich

w zakresie umiejętności:

- zna techniki komponowania tekstów rozumianych jako świadomie uporządkowany zbiór znaków, które pełnią określoną funkcję i prowadzą do określonego celu

- korzysta ze zbioru środków, strategii i technik perswazyjnych i argumentacyjnych

- tworzy własne teksty w określonej sytuacji retorycznej i wybiera najskuteczniejsze strategie retoryczne w danych warunkach komunikacyjnych

w zakresie kompetencji społecznych:

- ma świadomość tego, jak rzeczywistość ukazywana jest w języku i jak język i różne formy przekazu wpływają na sposób postrzegania rzeczywistości

- posiada praktyczne umiejętności komunikacyjne (formułowania swoich poglądów w określonej dziedzinie, polemiki z poglądami innych, przekonywania innych do swoich racji) w formie wymagającej kompetencji retorycznej i dyscypliny wypowiedzi

II rok

zaliczone zajęcia z komunikacji interpersonalnej

wykład, lektura indywidualna, praca indywidualna i zespołowa (w trakcie zajęć), praca indywidualna poza godzinami kontaktowymi i wystąpienie w trakcie zajęć

2

Treści kształcenia

1. Sposoby rozumienia retoryki

2. Genologia retoryczna

3. Nadawca i odbiorca w akcie retorycznym

4. Pragmatyczne i etyczne aspekty manipulacji

5. Pojęcie i zakres retorycznej inwencji

6. Argumentowanie

7. Zagadnienia kompozycji

8. Perswazyjne aspekty stylu

9. Analiza retoryczna

10. Zasady dyskusji

Arystoteles, Retoryka. Warszawa 1998.

Błażejewska J., Językowe środki perswazji w nagłówkach publikacji politycznych, [w:] Regulacyjna funkcja tekstów, red. J. Michalewski. Łódź 2000.

Iłowiecki M., Krzywe zwierciadło. O manipulacji w mediach. Lublin 2003.

Kalisz R., Pragmatyka językowa. Gdańsk 1993.

Kochan M., Pojedynek na słowa. Techniki erystyczne w publicznych sporach. Kraków 2005.

Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Wyd. II. Warszawa 1998.

Kwintylian M.F., Kształcenie mówcy, tłum. M. Brożek. Warszawa 2002.

Lewiński P. H., Retoryka reklamy. Wrocław 1999.

Lichański J., Retoryka, t.1: Historia i teoria retoryki. Warszawa 2007.

Perelman Ch., Imperium retoryki. Retoryka i argumentacja. Warszawa 2002.

Schopenhauer A., Sztuka prowadzenia sporów, czyli dialektyka erystyczna. Warszawa 1996.

Szymanek K., Wieczorek K.A., Wójcik A.S., Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny. Warszawa 2001.

Tokarz M., Argumentacja, perswazja, manipulacja. Gdańsk 2006.

Wasilewski J., Skibiński A., Prowadzeni słowami. Warszawa 2008.

Ziembiński Z., Logika praktyczna. Warszawa 1994.

Ziomek J., Retoryka opisowa. Wrocław 1990.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

- zreferować podstawowe zagadnienia teorii retoryki w odniesieniu do jej pięciu działów: inventio, dispositio, elocutio, memoria, pronuntiatio,

- wymienić i opisać wybrane chwyty erystyczne, rozpoznawać chwyty erystyczne wykorzystane w różnych typach dyskursów

- wskazać i opisać elementy retoryczne w różnych typach tekstów, w tym zwłaszcza w tekstach medialnych,

- tworzyć własne teksty w określonej sytuacji retorycznej i wybrać najskuteczniejsze strategie retoryczne w danych warunkach komunikacyjnych

- wskazać i opisać zabiegi perswazji i manipulacji językowej w różnych typach tekstów, zwłaszcza w tekstach reklamowych i dziennikarskich

- czynnie uczestniczyć w procesie oglądu i oceny różnych zjawisk retorycznych

Kryteria oceniania

- aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji, w pracy indywidualnej i zespołowej);

- wartość merytoryczna i projekt prac pisemnych przygotowanych przez studenta,

- sprawność retoryczna w zakresie analizy i budowania tekstów perswazyjnych, zwłaszcza dziennikarskich,

- umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy,

- obecność na zajeciach.