Praktyki zawodowe spec. logopedycznej

obowiązkowe

filologia polska

I stopień

Cele modułu kształcenia:

- zaznajomienie słuchaczy ze stosowanymi w logopedii metodami i technikami prowadzenia terapii różnego typu i pochodzenia zaburzeń mowy i języka,

- zaznajomienie słuchaczy z typami pomocy stosowanych w poszczególnych typach deficytów językowych,

- wykształcenie umiejętności sprawnego prowadzenia wywiadu logopedycznego,

- wykształcenie umiejętności stawiania diagnozy z wykorzystaniem odpowiedniej terminologii używanej przez współczesnych terapeutów oraz przez system ICD-10.

Wiedza zdobyta w trakcie zajęć na kierunku filologia polska ze specjalnością logopedyczną, umiejętność pracy z dziećmi i osobami dorosłymi.

3

Treści programowe dla przedmiotu:

- zawartość merytoryczna dostępnych podręczników i pomocy naukowych właściwa poszczególnym zaburzeniom mowy i języka,

- znajomość metod i technik rehabilitacji mowy i języka,

- projektowanie procesu terapeutycznego właściwego dla danych rodzajów zaburzeń mowy i/lub języka,

- zdolność programowania języka dla osób, które go nie nabyły lub utraciły.

Zalecana literatura:

J. Cieszyńska-Rożek, Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dziecka, Kraków 2016.

J. Cieszyńska, Wczesna diagnoza i terapia zaburzeń autystycznych. Metoda Krakowska, Kraków 2014.

Diagnoza i terapia logopedyczna osób z niepełnosprawnością intelektualną, red. J.J. Błeszyński, K. Kaczorowska-Bray, Gdańsk 2012.

Logopedia – pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki, t. 1 i 2, red. T. Gałkowski i G. Jastrzębowska, Opole 2003.

G. Kupis-Krasowicz, SLI i inne zaburzenia językowe. Od badań mózgu do profilaktyki psychologicznej, Sopot 2012.

Neurologopedyczne studia przypadków, t. 1-2, red. E. Stecko, Warszawa 2011.

Wczesna interwencja logopedyczna, red. K. Kaczorowska-Bray, S. Milewski, Gdańsk 2016.

Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju u dzieci z chorobami genetycznymi, red. T. Kaczan, R. Śmigiel, Kraków 2012.

W. Strassmeier, Interwencja wczesnodziecięca. 260 praktycznych ćwiczeń dla małych dzieci z trudnościami w rozwoju, przekł. Magdalena Wojdak-Piątkowska, Gdańsk 2012.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia słuchacz potrafi:

- dokonać właściwej diagnozy obserwowanych w czasie hospitacji zajęć zaburzeń mowy i/lub języka,

- omówić obserwowane zaburzenia mowy i/lub języka,

- nawiązać dobry kontakt z dzieckiem i/lub dorosłym niekomunikującym się językiem werbalnym,

- właściwie dobrać pomoce do przeprowadzenia terapii logopedycznej,

- samodzielnie zaprojektować zestaw pomocy i ćwiczeń do terapii danego typu deficytów językowych.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanej terapii, starannie przygotowane pomocy do terapii oraz ich wartość.

dobry plus (+db; 4,5): bardzo dobra wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanych sesji terapeutycznych.

dobry (db; 4,0): dobra wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanych sesji terapeutycznych.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanych sesji terapeutycznych.

dostateczny (dst; 3,0): zadowalająca wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanych sesji terapeutycznych, stosunkowo liczne uchybienia w doborze metod i materiałów.

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanych sesji terapeutycznych.

Kryteria oceniania: wartość merytoryczna przygotowanego planu terapii oraz pomocy do jej zrealizowania.

tak (80 h)