Praktyki komunikacyjne

fakultatywne

sztuka pisania

II stopień

Cele modułu kształcenia:

Celem przedmiotu Praktyki komunikacyjne jest przyswojenie przez studentów wybranych teorii komunikacji społecznych, zwłaszcza w skali mikrospołecznej, lecz przede wszystkim analityczne ćwiczenia w zakresie odczytywania i nadawania przekazów w możliwie konkretnych okolicznościach – prezentacja, autoprezentacja, argumentacja, manipulacja, oddziaływanie na innych, budowanie wizerunku w rzeczywistości analogowej i cyfrowej.

II rok

Dyskusja, praca z tekstem, metoda warsztatowa, metody aktywizujące.

3

Treści programowe dla przedmiotu:

- komunikacja społeczna: warianty historyczne i współczesne,

- nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktu,

- właściwości sytuacji komunikacyjnej i aktywności jej uczestników,

- etyczne aspekty praktyk komunikacyjnych: manipulacja, nadużycie wpływu, dominacja, wykluczenie etc.,

- cechy i wzory prezentacji, autoprezentacji, budowania wizerunku,

- komunikacja niewerbalna.

Zalecana literatura:

P. Burke, Varieties of Cultural History, Cambridge 1997.

E. Domańska, Mikrohistorie. Spotkania w międzyświatach, Poznań 2005.

A. Briggs, P. Burke. Społeczna historia mediów: od Gutenberga do Internetu, Warszawa 2011.

E. Leach. Kultura i komunikowanie, Warszawa 2011.

W. B. Pearce. Making Social Worlds. A Communication Perspective, Oxford 2011.

Nowe media a praktyki komunikacyjne, od red. K. Pokornej-Ignatowicz, S. Jędrzejewskiego, J. Bierówki, Kraków 2013.

Praktyki komunikacyjne, pod red. J. Kędzior, Wrocław 2019.

G. Rebel, Naturalna mowa ciała w socjotechnicznych metodach osiągania celu, Wrocław 1999.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- potrafi określić znaczenie praktyk komunikacyjnych w kulturze i życiu codziennym,

- rozróżnia prezentacje i promocję (autoprezentację i autopromocje),

- identyfikuje działania manipulacyjne skierowane do dużych i małych grup ludzkich,

- potrafi ocenić i reagować na nadużycia komunikacyjne w Internecie,

- rozumie podstawy tzw. mowy ciała,

- umie zainicjować interakcje w obrębie grupy studenckiej, podczas spotkania literackiego, dyskusji panelowej etc.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, bardzo dobra umiejętność posługiwania się terminologią, bardzo dobra umiejętność odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami zwłaszcza w zakresie umiejętności odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).

dobry (db; 4,0): dobra znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, dobra umiejętność posługiwania się terminologią, dobra umiejętność odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja), wykazująca jednak szerszy niż wyżej zakres niedociągnięć.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, zadowalająca umiejętność posługiwania się terminologią, wyróżniająca się stosunkowo dużymi problemami umiejętność odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).

dostateczny (dst; 3,0): ogólna znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, zadowalająca umiejętność posługiwania się podstawową terminologią, wyróżniająca się bardzo dużymi problemami umiejętność odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).

niedostateczny (ndst; 2,0): niezadowalająca znajomość problematyki poruszanej podczas zajęć, niezadowalająca umiejętność posługiwania się terminologią, brak umiejętności odczytywania i nadawania przekazów uzależnionych formą i treścią od okoliczności (prezentacja i autoprezentacja).