Proza gatunkowa: warsztat

fakultatywne

sztuka pisania

II stopień

Cele modułu kształcenia:

Cel przedmiotu Proza gatunkowa: warsztat jest zdecydowanie praktyczny. Chodzi o to, by pod okiem znawców prozy popularnej, powieści kryminalnej, sensacyjnej, miłosnej, popularnej powieści historycznej, czy podróżniczej, wreszcie utworów mających wyrazistego adresata, a także pisarzy uprawiających wspomniane i pokrewne formy, studenci szlifowali umiejętności samodzielnego konstruowania utworów tego typu.

Ćwiczenia polegają więc na analizie utworów funkcjonujących w obiegu czytelniczym oraz prób pisarskich, podejmowanych przez studentów.

I rok

Dyskusja, praca z tekstem, metoda analizy przypadków, rozwiązywanie zadań

3

Treści programowe dla przedmiotu:

- poetyka powieści popularnej,

- przemiany gatunkowe kryminału, romansu, popularnej powieści historycznej, przygodowej, dla dziewcząt, kobiet, chłopców itd.,

- wokół zagadnień techniki literackiej, warsztatu pisarza, estetycznego oportunizmu, stosunku konwencjonalności oraz inwencji w prozie gatunkowej,

- podmiot i odbiorca prozy gatunkowej,

- aksjologa „tej trzeciej”: wtórność? konformizm? „łatwa uroda”? a możliwości krytycznej prezentacji i oceny świata.

Zalecana literatura:

R. Caillois, Odpowiedzialność i styl. Eseje, Warszawa 1967.

J. Dunin, Papierowy bandyta. Książka kramarska i brukowa w Polsce, Łódź 1974.

U. Eco, Superman w literaturze masowej, Warszawa 1996.

Kolbuszewski, Od Pigalle po kresy. Krajobrazy literatury popularnej, Wrocław 1994.

S. Lasić, Poetyka powieści kryminalnej: próba analizy strukturalnej, Warszawa 1976.

A. Martuszewska, „Ta trzecia”. Problemy literatury popularnej, Gdańsk 1997.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka:

- zna reguły gatunkowe prozy popularnej, problemy aksjologiczne związane z tym typem twórczości, a także podstawowe uwarunkowania z obszaru socjologii obiegów literackich,

- potrafi sformułować „przepis” na kryminał, romans itd., czyli potraktować gatunek jako rodzaj instrukcji budowy tekstu,

- potrafi wskazać mistrzowskie realizacje każdego z analizowanych gatunków i omówić ich funkcję wzorotwórczą dla autorów uprawiających daną formę,

- umie skonstruować partyturę własnego utworu - plan fabularny, kompozycyjny itd.,

- potrafi krytycznie analizować własne propozycje twórcze.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra znajomość problemów poruszanych na zajęciach, wysoka wartość merytoryczna stylistyczna zadanych prac pisemnych, umiejętność uzasadniania własnych racji i wyborów podczas prezentacji i w polemice, bardzo wysoki poziom przygotowania do udziału w dyskusji, zaawansowana umiejętność oceniania tekstu oraz operowania wartością w odniesieniu do tekstu literackiego, zaawansowana umiejętność wyznaczania priorytetów, dostrzegania hierarchii wartości i problemów problemu.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami; szczególnie w zakresie prac pisemnych i przygotowania do udziału w dyskusji; rozwinięta umiejętność oceniania tekstu oraz operowania wartością w odniesieniu do tekstu literackiego, rozwinięta umiejętność wyznaczania priorytetów, dostrzegania wagi problemu.

dobry (db; 4,0): możliwy szerszy zakres niedociągnięć: gorsza znajomość problemów poruszanych na zajęciach, mniejsza ilość i wartość prac pisemnych oraz słabsze zaangażowanie w dyskusje podczas zajęć; słabsza umiejętność oceniania i wyznaczania priorytetów

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca znajomość najważniejszych pojęć i problemów poruszanych na zajęciach, poprawne wykonanie zadań praktycznych, słabe zaangażowanie w przebieg zajęć; elementarna umiejętność wartościowania oraz oceny wagi problemu.

dostateczny (dst; 3,0): podstawowa znajomość podstawowych pojęć poruszanych na zajęciach, bardzo mała aktywność na zajęciach, mała ilość i niewielka wartość merytoryczna i stylistyczna zadanych prac pisemnych, znajomość podstawowych zagadnień z zakresu aksjologii.

niedostateczny (ndst; 2,0): brak aktywności w trakcie zajęć (udziału w dyskusji i w pracy zespołowej); zbyt mała ilość i bardzo mała wartość merytoryczna i stylistyczna zadanych prac pisemnych, brak elementarnej wiedzy i umiejętności przewidzianych programem ćwiczeń; brak znajomości zagadnień z zakresu aksjologii i nieumiejętność ich stosowania.