Podstawy foniatrii i audiologii - spec. logopedyczna

obowiązkowe

filologia polska

I stopień

Cele modułu kształcenia:

- zapoznanie słuchaczy z podstawową terminologią z zakresu foniatrii i audiologii oraz możliwościami wykorzystania tych dziedzin nauki w logopedii,

- zapoznanie studentów z anatomią oraz fizjologią układu oddechowego, fonacyjnego, artykulacyjnego oraz narządu słuchu,

- zdobycie przez studentów wiedzy na temat patologii w obrębie aparatu mowy i narządu słuchu oraz metod i technik wykorzystywanych w diagnostyce tych zaburzeń,

- ugruntowanie umiejętności krytycznej analizy wyników uzyskiwanych w anatomii czynnościowej układu fonacyjnego, artykulacyjnego i narządu słuchu oraz zrozumienia, że na wyniki badań wpływa po części obrana metoda, rodzaj badań oraz wykorzystywany sprzęt badawczy,

- zapoznanie studentów z możliwościami praktycznego zastosowania wiedzy o anatomii czynnościowej w identyfikacji klinicznych prezentacji uszkodzeń układu fonacyjnego, artykulacyjnego i narządu słuchu.

I rok

Wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień, elementy dyskusji.

3

Przedmiot zapoznaje studenta z podstawową, niezbędną dla przyszłego logopedy, wiedzą z zakresu foniatrii i audiologii. Obejmuje ona zarówno zagadnienia związane z anatomią i fizjologią aparatu mowy, jak też te dotyczące budowy i funkcjonowania narządu słuchu oraz tradycyjnych i najnowszych metod badania słuchu u dzieci i dorosłych.

Treści programowe dla przedmiotu:

- wprowadzenie do anatomii i fizjologii układów: oddechowego, fonacyjnego, artykulacyjnego oraz narządu słuchu,

- układ oddechowy; biomechanika klatki piersiowej i procesu oddychania,

- aparat głosowy – fonacja; budowa i fizjologia,

- metody i techniki badania głosu (metody instrumentalne – np. laryngoskopia, metody radiologiczne – np. laryngotomografia, metody akustyczne – np. testy do oceny sprawności generatora krtaniowego),

- obwodowy narząd mowy – artykulacja; budowa i fizjologia,

- budowa i czynność narządu słuchu,

- metody badania słuchu i dzieci i dorosłych (np. otoemisja akustyczna, audiometria impedancyjna, ocena progu słyszenia za pomocą BERA),

- możliwości praktycznego zastosowania wiedzy o anatomii czynnościowej w identyfikacji klinicznych patologii układu fonacyjnego, artykulacyjnego i narządu słuchu.

Zalecana literatura:

Atlas anatomii człowieka Nettera, tłum. i red. K.S. Jędrzejewski, W. Wodniak, wyd. 3, Wrocław 2011.

Diagnoza i terapia zaburzeń mowy, red. T. Zaleski, T. Gałkowski, Z. Tarkowski, Lublin 1993.

Foniatria kliniczna, red. A. Pruszewicz, Warszawa 1992.

Narząd głosu i jego znaczenie w komunikacji społecznej, red. A. Obrębowski, Poznań 2008.

Podstawy neurologopedii. Podręcznik akademicki, red. T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska, Opole 2005.

A. Pruszewicz, A. Obrębowski, M. Świdziński, Obiektywna topodiagnostyka uszkodzenia narządu słuchu, „Otolaryngologia Polska” 1990, nr 46.

I. Styczek, Logopedia, Warszawa 1980.

Audiologia kliniczna. Zarys, red. A. Pruszewicz, Poznań 1999.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:

- właściwie stosować terminologię związaną z foniatrią i audiologią w kontekście diagnozy i terapii logopedycznej,

- wykazać się znajomością budowy i fizjologii układów: oddechowego, fonacyjnego, artykulacyjnego oraz narządu słuchu,

- wykazać się znajomością zarówno podstawowych, jak i zaawansowanych metod badawczych odnoszących się do procesów czynnościowych aparatu fonacyjnego, artykulacyjnego oraz narządu słuchu,

- dostrzec związki między wynikami z różnych obszarów badawczych, a odnoszących się do anatomii czynnościowej aparatu fonacyjnego, artykulacyjnego oraz narządu słuchu,

- praktycznie zastosować wiedzę o anatomii czynnościowej w identyfikacji klinicznych prezentacji patologii aparatu fonacyjnego, artykulacyjnego oraz narządu słuchu

Skala ocen:

Egzamin składający się z pytań dotyczących całego omawianego materiału, z odpowiedziami do wyboru. Ocena pozytywna będzie zawsze wymagać uzyskania więcej niż 50% poprawnych odpowiedzi: dst od 51-59%; dst+ od 60-69%; db od 70-79%; db+ od 80-89%; bdb > 90%.

Wykład zalicza student, który: (1) zdał egzamin, (2) napisał pozytywnie kolokwium zaliczeniowe, (3) brał aktywny udział w zajęciach, (4) nie opuścił więcej niż 2 zajęcia.

Kryteria oceniania:

- egzamin ustny,

- pisemne kolokwium zaliczeniowe,

- poziom wykazywanej wiedzy z zakresu objętego programem zajęć,

- obecność na zajęciach.

tak (80 h)