Opracowanie redakcyjne publikacji - spec. edytorstwo naukowe

obowiązkowe

filologia polska

II stopień

– poznanie podstawowych pojęć z zakresu edytorstwa;

– opanowanie umiejętności przygotowania maszynopisu do druku, sprawowania opieki redakcyjnej nad publikacją;

– zapoznanie się z narzędziami potrzebnymi do stworzenia warsztatu redaktora;

– rozwinięcie umiejętności pracy w zespole.

I rok

Zaliczony przedmiot nauki pomocnicze na I roku studiów

Materiały udostępnione na stronie domowej Zakładu Nauk Pomocniczych i Edytorstwa www.poledyt.amu.edu.pl (sylabus przedmiotu z listą lektur, materiały dydaktyczne)

Zajęcia warsztatowe z elementami wykładu, praca w grupach.

2 pkt

Chwałowski Robert, Typografia typowej książki, Gliwice 2002.

Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, red. K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa 2001.

Garbal Łukasz, Edytorstwo. Jak wydawać współczesne teksty literackie, Warszawa 2011.

Górski Konrad, Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1978.

Jadacka Hanna, Kultura języka polskiego. Fleksja, słowotwórstwo, składnia, Warszawa 2013.

Karpowicz Tomasz, Kultura języka polskiego. Wymowa, ortografia, interpunkcja, Warszawa 2012.

Loth Roman, Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.

Łozińska Malwina, Zdunek Urszula, O znaczeniu i roli różnych źródeł poprawnościowych w warsztacie redaktora, „Język Polski” 2011, z. 2-3, s. 152-159.

Markowski Andrzej, Kultura języka polskiego. Teoria. Zagadnienia leksykalne, Warszawa 2012.

Mitchell Michael, Wightman Susan, Typografia książki. Podręcznik projektanta, przeł. Dorota Dziewońska, Kraków 2012.

Osuchowska Barbara, Poradnik autora, tłumacza i redaktora, Warszawa 2005.

Pasek Monika, Redakcyjne działania na tekście (na przykładzie książki naukowej), w: Działania na tekście. Przekład – redagowanie – ilustrowanie, red. M. Nowosad-Bakalarczyk, S. Niebrzegowska-Bartmińska, T. Piekot, Lublin 2015, s. 129-141.

Podracki Jerzy, Gałązka Alina, Słownik interpunkcyjny, Warszawa 2002.

Polszczyzna na co dzień, red. Mirosław Bańko, Warszawa 2006.

Repucho Ewa, Bierkowski Tomasz, Typografia dla humanistów. O złożonych problemach projektowania edycji naukowych, Warszawa 2018.

Saloni Zygmunt, Co wolno redaktorowi językowemu? (wypowiedź dyskusyjna), „Język Polski” 1997, z. 1, s. 67-68.

Tomaszewski Andrzej, Architektura książki dla wydawców, redaktorów, poligrafów, grafików, autorów, księgoznawców i bibliofilów, Warszawa 2011.

Trzaska Filip, Poradnik redaktora, Warszawa 1976.

Trzynadlowski Jan, Edytorstwo, tekst, język, opracowanie, Warszawa 1983.

Trzynadlowski Jan, Autor, dzieło, wydawca, Warszawa 1989.

Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz, Warszawa 2006.

Vandendorpe Christian, Od papirusu do hipertekstu. Esej o przemianach tekstu i lektury, przeł. Anna Sawisz, Warszawa 2008.

Weiner January, Technika pisania i prezentowania przyrodniczych prac naukowych, Warszawa 2009.

Wielki słownik ortograficzny. Wydanie zaktualizowane, red. Edward Polański, wyd. 4, Warszawa 2018.

Wielki słownik poprawnej polszczyzny, red. Andrzej Markowski, Warszawa 2006.

Wolański Adam, Edycja tekstów. Praktyczny poradnik, Warszawa 2008.

Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi:

‒ posługiwać się podstawową terminologią z zakresu edytorstwa;

‒ przygotować tekst do druku z uwzględnieniem trzech poziomów opracowania (edytorskiego, przedmiotowego i językowego);

‒ korzystać ze źródeł poprawnościowych;

‒ wykonać adiustację językowo-stylistyczną i techniczną, opracować wersję elektroniczną tekstu;

‒ zaproponować rozwiązania typograficzne, odpowiednie do typu wydawanego tekstu;

‒ wykonać korektę złamanego tekstu na papierze z użyciem znaków korektorskich oraz w wersji elektronicznej z użyciem odpowiednich funkcji programu Acrobat, zgodnie z zasadami dobrego składu i łamania;

‒ opracować i przygotować do druku materiały informacyjno-pomocnicze i uzupełniające (przypisy, bibliografia, spis treści).

‒ test ze znajomości podstawowych terminów związanych z opracowaniem tekstu – pytania jednokrotnego wyboru, pytania wielokrotnego wyboru, pytania opisowe – ocena liczona do oceny końcowej podsumowującej;

‒ wykonanie korekty kilku zdań z użyciem znaków korektorskich – ocena liczona do oceny końcowej podsumowującej;

‒ adiustacja tekstu wykonywana na zajęciach – ocena formująca;

‒ adiustacja przypisów – ocena liczona do oceny końcowej podsumowującej;

‒ ocena aktywności na zajęciach i ocena poprawności wykonywanych na zajęciach zadań – ocena formująca;

‒ obecność na ćwiczeniach (dopuszcza się 2 godziny nieusprawiedliwione bez konieczności uzupełnienia zajęć w ramach konsultacji z prowadzącym).