Literatura staropolska i oświeceniowa

Dzieła literatury polskiej epok średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia oraz ich usytuowanie w procesie rozwojowym literatury rodzimej i na tle literatur powszechnych.

Przebieg procesu historycznoliterackiego w średniowieczu, renesansie, baroku i oświeceniu oraz jego jednostki: formacje, epoki, prądy, kierunki, nurty, style.

Proces historycznoliteracki epok staropolskich i oświecenia na tle przekształceń kultury rodzimej i europejskiej (oraz różnorodnych zjawisk z dziejów kultury, takich jak humanizm, reformacja, sarmatyzm).

Historia jako determinanta i kontekst zjawisk literackich epok staropolskich i oświecenia

Historia literatury a dzieje idei i filozofii – ich wzajemne relacje, inspiracje, konteksty.

Literatura dawna wobec innych sztuk.

Metarefleksja literacka epok staropolskich i oświecenia (autotematyzm literatury, poetyki sformułowane, rola retoryki jako teorii i praktyki komunikacyjnej, podstawowe pojęcia i kategorie estetyczne).

Egzystencjalny wymiar literatury dawnej (literatura jako wyraz doświadczenia egzystencjalnego), parenetyka, literatura a etyka).

Biografie twórcze wybitnych autorów staropolskich i oświeceniowych.

Literatura staropolska i oświecenia jako wyraz przeżyć zbiorowych oraz źródło wzorców postaw społecznych (w tym patriotycznych); literatura oświecenia postanisławowskiego wobec dramatu rozbiorów.

Trzy kluczowe tradycje kultury europejskiej (antyczna grecko-rzymska, hebrajska i chrześcijańska) jako tradycja własna literatury epok staropolskich i oświecenia.

Literatura staropolska i oświeceniowa w ujęciu komparatystycznym (jej pokrewieństwa z innymi literaturami europejskimi oraz „obszary swoistości”); dwujęzyczność polskiej literatury dawnej.

Życie literackie, instytucje kulturotwórcze oraz geografia literacka epok staropolskich i oświecenia.

Rozwój form podawczych literatury oraz języka artystycznego w epokach staropolskich i w oświeceniu.

Literatura polskiego średniowiecza, renesansu, baroku i oświecenia jako tradycja oraz układ odniesienia dla kultury i literatury epok następnych; rola literatury oraz kultury staropolskiej i oświecenia w budowaniu współczesnej tożsamości zbiorowej Polaków.

Praktyczne i teoretyczne aspekty warsztatu literaturoznawczego (ze zwróceniem uwagi na specyfikę warsztatu historyka literatury epok staropolskich i oświecenia).

Doskonalenie umiejętności sporządzania pisemnej wypowiedzi naukowej o charakterze literaturoznawczym.

- obecność, przygotowanie i jakość uczestnictwa w zajęciach konwersatoryjnych;

- stopień zaznajomienia się z materią przedmiotową (ujętą w przedłożonym studentom spisie lektur);

- postępy w umiejętności operowania wiedzą zaczerpniętą z literatury przedmiotu (opracowań);

- poziom merytoryczny i warsztatowy pracy pisemnej;

- poziom wiedzy i umiejętności zaprezentowanych na egzaminie.