Jak dobrze pisać? - spec. dziennikarstwo i public relations

obowiązkowe

filologia polska

II stopień

Cele modułu kształcenia:

- rozwijanie sprawności redagowania tekstów,

- kształcenie umiejętności językowych (przede wszystkim w zakresie stylistyki, retoryki oraz pragmatyki),

- doskonalenie umiejętności dyskursywnych (dyskusja, polemika, dialog, spór),

- usprawnianie umiejętności argumentacyjnych (krytyka tekstu pisanego, ocena własnych i cudzych prac itp.),

- rozbudzanie i rozwój możliwości twórczych w zakresie tekstów pisanych o zróżnicowanym charakterze,

- kształtowanie świadomości językowej i kulturowej.

II rok

Wykład konwersatoryjny, wykład problemowy, dyskusja, praca z tekstem, metoda analizy przypadków, rozwiązywanie zadań, metoda ćwiczeniowa, metoda warsztatowa, praca w grupach.

4

Treści programowe dla przedmiotu:

- trud pisania. Jak zacząć, żeby dobrze skończyć,

- specjalnie dla… Jak trafić do adresata,

- teksty w kontekstach. Jak nie zaprzepaścić szansy,

- twórca, autor, narrator. Jak ocalić nadawcę,

- przekleństwo słownika. Jak dobierać słowa,

- treści, myśli, sensy. Jak posługiwać się danymi,

- anatomia tekstu. Jak to wszystko poukładać,

- cechy tekstu. Jak zrobić wrażenie,

- cytaty z Tacyta. Jak używać cudzych słów,

- same opisy. Jak przedstawiać świat,

- dramat, groza, horror. Jak wybrać konwencję,

- żeby nas czytano. Jak zaistnieć.

Zalecana literatura:

Bartmiński J., Styl potoczny, [w:] Język a kultura, t. 5: Potoczność w języku i kulturze, red. J. Anusiewicz, F. Nieckula, Wrocław 1992 (dostępny online).

Dutka E., Kompozycja jako problem (nie tylko) retoryczny, [w:] Retoryka, red. M. Barłowska, A.Budzyńska-Daca, P. Wilczek, Warszawa 2009, s. 77-97.

Eco U., Kilka weryfikacji: komunikat reklamowy, przeł. A. Weinsberg, [w:] tegoż, Pejzaż semiotyczny, Warszawa 1972.

Gajda S., Trudny powrót stylu, [w:] Style współczesnej polszczyzny. Przewodnik po stylistyce polskiej, red. E. Malinowska, J. Nocoń, U. Żydek-Bednarczuk, Kraków 2013, s. 23-28.

Grzelka M., Kula A., Przytoczenie w przekazie medialnym, Poznań 2012, rozdz. 1, s. 17-36.

Jerzyk E., Proces kreatywności i jego uwarunkowania w obszarze marketingu, Poznań 2007.

Korolko M., Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny, Warszawa 1998, s. 49-54 (1.7-1.8).

Kula A., Cechy stylowe publicystyki ekonomicznej na materiale „Polityki” z lat 1957-2004, Poznań 2010, rozdz. 1, s. 32-69.

Leśniewska Z., Kreatywność i oryginalność w reklamie: sztuka dla sztuki czy szansa na zwiększone sprzedaż?, „Harvard Business Review Polska”, nr 4, 2005.

Lewiński P. H., Retoryka reklamy, Wrocław 1999, s. 43-69.

Łysakowski T., Wpływowe osoby. Gramatyka i perswazja, Warszawa 2005.

Maćkiewicz J., Jak dobrze pisać. Od myśli do tekstu, Warszawa 2010, cz. I, s. 11-41.

Nieckula F., Język ustny a język pisany, [w:] Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, Lublin 2001, s. 98-113.

Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, red. E. Bańkowska, A. Mikołajczuk, Warszawa 2003, s. 108-118.

Przyborska-Borkowicz A., Scenariusze komunikacyjne uwarunkowane sytuacją, [w:]

http://cd-magazine.uni.wroc.pl/artykul/scenariusze_komunikacyjne_uwarunkowane_sytuacja/

Wilcz-Grzędzińska E., Wróblewski T., Pisać skutecznie. Strategie dla każdego autora, Wrocław 2011, cz. I, s. 13-43.

Wilkoń A., Spójność i struktura tekstu, Kraków 2002, s. 135-157.

Zdunkiewicz-Jedynak D., Wykłady ze stylistyki, Warszawa 2008, s. 37-58.

Żydek-Bednarczuk U., Wprowadzenie do lingwistycznej analizy tekstu, Kraków 2005, s. 229-253.

Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi:

- przedstawić zróżnicowanie współczesnej polszczyzny pisanej,

- wyjaśnić rolę konwencji, gatunków i stylów w kulturze,

- czytać ze zrozumieniem i samodzielnie komentować prace teoretyczne z zakresu teorii aktu twórczego, warsztatu pisarskiego i studiów nad językiem,

- pisać teksty zróżnicowane pod względem celu, stylu i obiegu (np. paraliteracki, dziennikarski, promocyjny, urzędowy, popularnonaukowy etc.),

- dokonać w piśmie lub w mowie analizy krytycznej i interpretacji tekstów powstałych w ramach zajęć (prac własnych i cudzych),

- samodzielnie uzasadnić określony wybór środków kształtowania wypowiedzi,

- współpracować w zespole nad zadaniami twórczymi i krytycznymi.

Skala ocen:

bardzo dobry (bdb; 5,0): bardzo dobra umiejętność pisania tekstów zróżnicowanych pod względem celu, stylu i obiegu, bardzo dobre korzystanie z repertuaru środków kształtowania wypowiedzi, bardzo dobra znajomość zróżnicowania współczesnej polszczyzny pisanej, bardzo dobra znajomość konwencji, gatunków i stylów, bardzo dobra umiejętność samodzielnego komentowania prac teoretycznych, bardzo dobra umiejętność krytycznego analizowania tekstów cudzych, bardzo wysoka kultura dyskusji.

dobry plus (+db; 4,5): jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami w zakresie praktycznym – pisania tekstów zróżnicowanych pod względem celu, stylu i obiegu i ich krytycznego analizowania.

dobry (db; 4,0): dobra umiejętność pisania tekstów zróżnicowanych pod względem celu, stylu i obiegu, dobre korzystanie z repertuaru środków kształtowania wypowiedzi, dobra znajomość zróżnicowania współczesnej polszczyzny pisanej, dobra znajomość konwencji, gatunków i stylów, dobra umiejętność samodzielnego komentowania prac teoretycznych, dobra umiejętność krytycznego analizowania tekstów cudzych, wysoka kultura dyskusji.

dostateczny plus (+dst; 3,5): zadowalająca umiejętność pisania tekstów zróżnicowanych pod względem celu, stylu i obiegu, zadowalające korzystanie z repertuaru środków kształtowania wypowiedzi, zadowalająca znajomość zróżnicowania współczesnej polszczyzny pisanej, przeciętna znajomość konwencji, gatunków i stylów, zadowalająca umiejętność samodzielnego komentowania prac teoretycznych, zadowalająca umiejętność krytycznego analizowania tekstów cudzych, kultura dyskusji na poziomie zadawalającym (np. przewaga czynników emocjonalnych nad merytorycznymi).

dostateczny (dst; 3,0): niezadowalająca umiejętność pisania tekstów zróżnicowanych pod względem celu, stylu i obiegu (np. teksty nieoryginalne, wtórne, z błędami, niespełniające określonych kryteriów), przeciętne korzystanie z repertuaru środków kształtowania wypowiedzi, zadowalająca znajomość zróżnicowania współczesnej polszczyzny pisanej, nikła znajomość konwencji, gatunków i stylów, słaba umiejętność samodzielnego komentowania prac teoretycznych, słaba umiejętność krytycznego analizowania tekstów cudzych, niska kultura dyskusji.

niedostateczny (ndst; 2,0): nieumiejętność pisania tekstów zróżnicowanych pod względem celu, stylu i obiegu, ubogi repertuar środków kształtowania wypowiedzi, niezadowalająca znajomość zróżnicowania współczesnej polszczyzny pisanej oraz wynikające z niej dalsze braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu, w tym brak umiejętności samodzielnego komentowania prac teoretycznych, nieumiejętność krytycznego analizowania tekstów cudzych, bierność w dyskusji.