Diagnoza i terapia afazji u osób dorosłych - spec. logopedyczna
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 03-DTA-11PDM-E |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.3
|
Nazwa przedmiotu: | Diagnoza i terapia afazji u osób dorosłych - spec. logopedyczna |
Jednostka: | Instytut Filologii Polskiej |
Grupy: |
Moodle - przedmioty Szkoły Nauk o Języku i Literaturze Przedmioty obowiązkowe dla spec. logopedycznej (studia magisterskie) |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | język polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Kierunek studiów: | filologia polska |
Poziom przedmiotu: | II stopień |
Cele kształcenia: | Cele modułu kształcenia: - przekazanie wiedzy z zakresu przyczyn, epidemiologii oraz rodzajów afazji, - rozwinięcie umiejętności zastosowania wiedzy z zakresu afazjologii w praktyce, - kształcenie umiejętności przeprowadzenia pełnej diagnozy neurologopedycznej, - kształcenie umiejętności przeprowadzenia diagnozy różnicowej, - zaznajomienie słuchaczy z najnowszymi narzędziami (programami komputerowymi, platformami do terapii interaktywnej, pomocami książkowymi) służącymi do terapii afazji. |
Rok studiów (jeśli obowiązuje): | I rok |
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji: | Podstawowa wiedza z zakresu poszczególnych podsystemów języka polskiego (fonetyki i fonologii, słowotwórstwa, systemu leksykalnego, fleksyjnego i składniowego), wiedza z zakresu przyczyn i specyfiki afazji dziecięcej, tj. specyficznego zaburzenia językowego (SLI), znajomość treści wdrażanych w ramach zajęć z dyslalii, dysleksji oraz APD. |
Informacja o tym, gdzie można zapoznać się z materiałami do zajęć: | Platforma Moodle. |
Metody prowadzenia zajęć umożliwiające osiągnięcie założonych EK: | Elementy wykładu informacyjnego/dyskusja problemowa/metoda analizy przypadków. |
Nakład pracy studenta (punkty ECTS): | 3 |
Pełny opis: |
Treści programowe dla przedmiotu: - biologiczne podstawy języka (lokalizacjonizm, koneksjonizm, neoasocjacjonizm, model dwustrumieniowy), - przyczyny zaburzeń afatycznych oraz epidemiologia afazji, - modele klasyfikacyjne afazji: medyczne, językoznawcze, tekstologiczne, psychologiczne, - afazje ruchowe, czuciowe, anomiczne, dynamiczne, - anomia w afazji i anomia afatyczna, - nietypowe formy afazji, afazje podkorowe, skrzyżowane, transkorowe, przewodzenia, PPA, - metody diagnozowania afazji, metodologia postępowania i testy, - metody rehabilitacji zaburzeń afatycznych; pomoce i programy terapeutyczne, sprzęt rehabilitacyjny. |
Literatura: |
Zalecana literatura: W. Ambrosius, J.P. Mejnartowicz, W. Kozubski 2003, Strukturalne podstawy afazji w świetle czynnościowych metod obrazowania, „Udar Mózgu” t. 5, nr 2, s. 25–30. Ardila A. 2010, A proposed reinterpretation and reclassification of aphasic syndromes, „Aphasiology” 24(3), s. 363–394. S.T. Engelter, M. Gostynski, S. Papa, M. Frei, C. Born i in. 2006, Epidemiology of Aphasia Attributable to First Ischemic Stroke Incidence, Severity, Fluency, Etiology, and Thrombolysis, „Stroke” nr 37, s. 1379–1384. A. Herzyk 1993, Mózgowa organizacja języka w onotogenezie. Ujęcie neuropsychologiczne, „Audiofonologia” V. R. Jakobson 1989, Dwa aspekty języka i dwa typy zakłóceń afatycznych, [w:] W poszukiwaniu istoty języka. Wybór pism, t. I, Warszawa, s. 150–174. S.D. Kasselimis, P.G. Simos, Ch. Peppas, I. Evdokimidis 2017, The unbridged gap between clinical diagnosis and contemporary research on aphasia: A short discussion on the validity and clinical utility of taxonomic categories, „Brain and Language” 164, s. 63–67. E. Ormezowska, M. Zawirski, D. Jaskólski 2012, Koncepcja dynamicznej lokalizacji funkcji w rehabilitacji afatycznych zaburzeń mowy, „Aktualności Neurologiczne” 12(4), s. 215–221. M. Pąchalska 2003, Terapia chorego z afazją, [w:] Logopedia – pytania i odpowiedzi, t. 2: Zaburzenia komunikacji językowej u dzieci i osób dorosłych, s. 700–771, Opole. M. Pąchalska 2011, Afazjologia, Warszawa: Wydawnictwo PWN. M. Rutkiewicz-Hanczewska, M. Krawczak-Olejniczak, R. Kaźmierski 2012, Afazja podkorowa po udarze niedokrwiennym jąder podkorowych lewej półkuli mózgu, „Logopedia” 41, s. 197–211. M. Rutkiewicz-Hanczewska 2014, Komunikacja niewerbalna w afazji oraz sposoby jej wspomagania systemem MAKATON jako forma terapii językowej, [w:] Makaton w rozwoju osób ze złożonymi potrzebami komunikacyjnymi, pod red. B.B. Kaczmarek, Kraków, s. 233–257. M. Rutkiewicz-Hanczewska 2016, Neurobiologia nazywania. O anomii proprialnej i apelatywnej, Poznań. D. Ryglewicz, D. Milewska 2004, Epidemiologia afazji u chorych z udarem mózgu, „Udar Mózgu” t. 6, nr 2, s. 65–70. A. Siudak 2017, Problemy diagnostyczne afazji, [w:] Mózg – język – komunikacja, pod red. M. Rutkiewicz-Hanczewskiej, J. Sławek, E. Kaptur, Poznań, s. 109–122. |
Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu przedmiotu (modułu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów uczenia się student/ka potrafi: - posługiwać się podstawową terminologią z zakresu afazjologii, - charakteryzować zaburzenia o typie afazji, - porównać zaburzenia afatyczne z innymi zaburzeniami języka i mowy (z dyzartrią, z dyspragmatyzmem, z apraksją mowy), - przygotować diagnozę zaburzeń mowy o typie afazji, - budować program terapii zburzeń afatycznych, - zna i rozumie przyczyny afazji. |
Metody i kryteria oceniania: |
Skala ocen: bardzo dobry (bdb; 5,0) dobry plus (+db; 4,5) dobry (db; 4,0) dostateczny plus (+dst; 3,5) dostateczny (dst; 3,0) niedostateczny (ndst; 2,0) Kryteria oceniania: - wartość merytoryczna samodzielnie przygotowanych pomocy, - wartość merytoryczna prezentacji (studium przypadku), - ocena z egzaminu końcowego (ustnego). |
Praktyki zawodowe: |
tak (80 godzin) |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.