Dramaturgia mediów
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 03-DM-21MDM | Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Dramaturgia mediów | ||
| Jednostka: | Instytut Teatru i Sztuki Mediów | ||
| Grupy: | |||
| Punkty ECTS i inne: |
(brak)
  zobacz reguły punktacji |
||
| Język prowadzenia: | język polski | ||
| Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
||
| Kierunek studiów: | II SUM Media Interaktywne i Widowiska |
||
| Poziom przedmiotu: | II stopień |
||
| Cele kształcenia: | 1. Cel kształcenia: - Omówienie dramaturgicznych źródeł procesów kulturowych, form sztuki i rozwoju mediów; - Wskazanie najważniejszych obszarów przenikania się gatunków sztuk w ramach struktur medialnych - Analiza i interpretacja wybranych form multimedialnych |
||
| Pełny opis: |
Dramaturgia mediów – podstawowe definicje pojęcia, konteksty teoretyczne i kulturowe Dramat jako źródło procesów kulturowych, omówienie na wybranych przykładach Relacje pomiędzy strukturami dramaturgicznymi i mediami technologicznymi na wybranych przykładach Teorie artystyczne zakładające łączenie sztuk wykonawczych i wizualno-audialnych w XX wieku, m.in. koncepcje B. Brechta, E. Piscatora, S. Eisensteina, W. Meyerholda, T. Kantora, H. Goebbelsa, R. Wilsona, i innych Analiza wybranych form medialnych takich jak na przykład czaruletka, teatr w internecie. Montaż, kolaż i inne strategie łączenia mediów Intermedialność Transmedialność Remediacja Kultura remiksu Strategia mashup’u Dramaturgia relacji dźwięku i obrazu Dramaturgia współczesnego spektaklu multimedialnego (na wybranych przykładach) Dramaturgia mediów jako przestrzeń rozwoju strategii reklamowych i niekonwencjonalnych kampanii Struktura dramatyczna i wizualna gier wideo |
||
| Literatura: |
• Multimedia from Wagner to Virtual Reality, pod red. R. Packera, K. Jordana, New York 2002. (wybrane rozdziały) • Christiane Paul, Digital Art, London 2005. (wybrane rozdziały) • Światy z pikseli. Antologia studiów nad grami komputerowymi, red. Mirosław Filiciak, Warszawa 2010. • Higgins, Dick, Intermedia, w: Nowoczesność od czasu postmodernizmu, tłum. P. Rybson, Gdańsk 2000 • Jay David Bolter, Richard Grusin, Remediations: Understanding New Media, Massachusetts 2000 • Henry Jenkins, Kultura konwengencji. Zderzenie starych i nowych mediów, tłum. M. Filiciak, Warszawa 2006 • Lawrence Lessig: Remiks. Aby sztuka i biznes rozkwitały w hybrydowej gospodarce, Warszawa 2009. • Remiks. Teorie i praktyki, red. M. Gulik, P. Kaucz, L. Onak, Kraków 2011 • Marshal McLuhan, Zrozumieć media. Przedlużenia człowieka, tłum. N. Szczuka, Warszawa 2004. • Kultura dźwięku. Teksty o muzyce nowoczesnej, pod red. Ch. Coxa, Daniela Warnera, Gdańsk 2010 • Multi-media: Video - Installation - Performance, pod red. N. Kaye’a, New York 2007. • Chris Salter, Entangled, Technology and The Transformation of Performance, Massachusetts, 2010 (wybrane rozdziały) • Philip Auslander, Liveness: Perfomance in a Mediated Culture, New York 2008 • Alexander Galloway, Gaming: Essays on Algotithmic Culture, Minneapolis 2006(wybrane rozdziały) • Kate Mondloch, Screens. Viewing Media Installation Art, Minneapols 2010. (wybrane rozdziały) • Bruce Block, Opowiadanie obrazem. Tworzenie wizualnej struktury w filmie, telewizji i mediach cyfrowych, tłum. M. Kuczbajska, Warszawa 2010. |
||
| Efekty uczenia się: |
Omówić problematykę dramaturgicznych źródeł wybranych procesów kulturowych ( na wybranych przykładach). Zanalizować funkcje struktur dramatycznych w rozwoju różnych form medialnych w XX wieku (na wybranych przykładach) Dokonać analizy i interpretacji wybranych form medialnych z uwzględnieniem narzędzi dramatologicznych i kulturowych, m. in. film, instalacja, esej fotograficzny. Przygotować i przedstawić prezentację o tematyce teoretycznej zainicjować i przygotować profesjonalny projekt na podstawie baz danych i źródeł naukowych. Wskazać i omówić aktualnie silnie rozwijające się zjawiska w przestrzeni współczesnej sztuki i kultury medialnej Wskazać i zanalizować współczesne medialne formy dramatyczne |
||
| Metody i kryteria oceniania: |
4. Kryteria oceniania − aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji i w pracy zespołowej); − wartość merytoryczna i projekt prezentacji oraz sposób jej przedstawienia; − znajomość problematyki (współczesnej i historycznej) dramatu i mediów technologicznych − umiejętność wskazywania analizy dzieł sztuki przy wykorzystaniu narzędzi dramatologicznych − aktywność w czasie pracy zespołowej i umiejętność prezentowania wspólnie wypracowanych efektów − umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy. Skala ocen: 5,0 – bardzo dobra znajomość zagadnień związanych z dramaturgią mediów, teoriami, koncepcjami i ideami łączenia mediów w ramach dzieła sztuki. Biegłe orientowanie się we współczesnych osiągnieciach z zakresu kultury konwergencji, intermedialności, remediacji i transmedialności. Umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy w samodzielnie przygotowywanych projektach 4,5 – jak wyżej, z nieznacznymi niedociągnięciami w umiejętności wykorzystania zdobytej wiedzy w samodzielnie przygotowywanych projektach 4,0 – możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsze umiejętności we wskazywaniu pełnego zakresu kontekstów dla danych zjawisk, niższa zdolność krytycznego porównania poszczególnych koncepcji artystycznych łączenia mediów. 3,5 – zadowalająca znajomość zjawisk omawianych na zajęciach i zadowalająca umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy w samodzielnie przygotowywanych projektach 3,0 – zadowalająca znajomość zjawisk omawianych na zajęciach, słaba znajomość współczesnych komercyjnych zjawisk kultury medialnej i narzędzi jej analizy, słaba umiejętność wykorzystania zdobytej wiedzy w samodzielnie przygotowywanych projektach 2,0 - niezadowalająca znajomość zjawisk omawianych na zajęciach oraz wynikające z tego dalsze braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu |
||
| |||||
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.