Descriptive grammar of Hungarian

Kurs wprowadza podstawowe wiadomości na temat struktury języka węgierskiego w zakresie fonetyki, fonologii, morfologii oraz części mowy.

1. Charakterystyka ogólna dziedzin fonetyki i fonologii oraz ich poddziedzin.

2. Podstawowe terminy z zakresu fonetyki i fonologii.

3. Opis aparatu artykulacyjnego.

4. Wymiary i cechy artykulacyjne relewantne dla głosek języka węgierskiego.

5. Artykulemizacja głosek języka węgierskiego.

6. Opozycja fonologiczna oraz jej neutralizacja.

7. Akcent i intonacja w języku węgierskim.

8. Omówienie przedmiotu badań morfologii.

9. Podstawowe terminy z zakresu morfologii.

10. Budowa morfologiczna wyrazów języka węgierskiego.

11. Stosunek leksykalizacji do gramatykalizacji, a w jej ramach słowotwórstwa do fleksji.

12. Słowotwórstwo węgierskie (derywacja, kompozycja i inne procesy słowotwórcze).

13. Węgierska fleksja nominalna i werbalna.

14. Kryteria podziału wyrazów języka węgierskiego na klasy części mowy.

15. Klasy części mowy w języku węgierskim.

16. Przegląd części mowy języka węgierskiego.

Podstawowa:

HEGEDŰS Rita. 2005. Magyar nyelvtan. Formák, funkciók, összefüggések. Budapeszt: Tinta Könyvkiadó.

KESZLER Borbála – LENGYEL Klára 2002. Kis magyar grammatika. Budapeszt: Nemzeti Tankönyvkiadó.

M. KORCHMÁROS Valéria. 2006. Lépésenként magyarul. Magyar nyelvtani kézikönyv. Szeged: szegedi Tudományegyetem. Hungarológia Központ.

Dodatkowa:

BAŃCZEROWSKI, Jerzy – POGONOWSKI, Jerzy – ZGÓŁKA, Tadeusz. 1982. Wstęp do językoznawstwa. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

GAÁL Edit. 2002. A magyar nyelv kis könyve. Budapeszt: Műszaki Könyvkiadó.

KASSAI Ilona. 1998. Fonetika. Budapeszt: Nemzeti Tankönyvkiadó.

KIEFER Ferenc (red.). 2000. Strukturális magyar nyelvtan 3. Morfológia. Budapeszt: Akadémiai Kiadó.

KIEFER Ferenc (red.). 2006. Magyar nyelv. Budapeszt: Akadémiai Kiadó.

É. KISS Katalin – KIEFER Ferenc – SIPTÁR Péter. 1999. Új magyar nyelvtan. Budapeszt: Osiris Kiadó.

TOMPA József (red.). 1970. A mai magyar nyelv rendszere. Leíró nyelvtan. I. Budapeszt: Akadémiai Kiadó.

Po ukończeniu kursu student:

1. Zna i stosuje podstawową polską i węgierską terminologię z zakresu fonetyki i fonologii, morfologii oraz części mowy języka węgierskiego.

2. Wymienia wymiary i cechy artykulacyjne relewantne dla głosek języka węgierskiego oraz opisuje głoski pod względem posiadanych cech artykulacyjnych.

3. Zna, odróżnia i opisuje zjawiska fonologiczne zachodzące w języku węgierskim.

4. Opisuje i stosuje najważniejsze elementy suprasegmentalne języka węgierskiego.

5. Zna i analizuje budowę morfologiczną wyrazów języka węgierskiego.

6. Wymienia główne typy procesów słowotwórczych oraz rozpoznaje je w odniesieniu do wyrazów języka węgierskiego.

7. Zna i wymienia kategorie fleksyjne węgierskiej klasy nominalnej i werbalnej.

8. Opisuje kryteria podziału wyrazów języka węgierskiego na klasy części mowy.

9. Wymienia klasy części mowy oraz wymienia typy poszczególnych części mowy z uwagi na różne kryteria.

Warunki zaliczenia przedmiotu:

- regularne uczestnictwo w zajęciach (maksimum 4 godziny nieusprawiedliwione w semestrze),

- uzyskanie ocen pozytywnych z wszystkich kolokwiów cząstkowych w procesie kształcenia (łącznie 3 pisemne kolokwia, kryteria oceny: <61% - ndst, 61-70% - dst, 71-75% - dst+, 76-85% - db, 86-90% - db+, >90% - bdb),

- uzyskanie oceny pozytywnej z ustnego egzaminu końcowego (jej warunkiem jest minimum dostateczna odpowiedź na 3 zagadnienia z zakresu objętego treściami kształcenia).