Biologiczne podstawy zachowań

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	08-PSZ5-BPZ
Kod Erasmus / ISCED:	14.4 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0313) Psychologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Biologiczne podstawy zachowań
Jednostka:	Wydział Nauk Społecznych
Grupy:	Przedmioty na II semestrze X-N5-Psych5
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	język polski
Rodzaj przedmiotu:	obowiązkowe
Kierunek studiów:	Psychologia
Poziom przedmiotu:	jednolite magisterskie
Cele kształcenia:	Dostarczenie wiedzy z zakresu budowy i funkcji układu nerwowego Wykształcenie umiejętności komunikowania się z przedstawicielami nauk medycznych w zakresie wiedzy o układzie nerwowym i jego funkcjach
Rok studiów (jeśli obowiązuje):	I rok
Literatura:	1. Cozolino, L. J. (2004). Neuronauka w psychoterapii. Budowa i przebudowa ludzkiego mózgu (s. 9-25). Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo. 2. Cummings, J., Mega, M. (2005). Neuropsychiatria. Wrocław: Urban & Partner. 3. Domańska, Ł., Borkowska, A. R. (red.) (2009). Podstawy neuropsychologii klinicznej (s. 30-33, 41-57, 113-125). Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej. 4. Felten,D., Józefowicz, R., Netter, F. (2007). Atlas Neuroanatomii i Neurofizjologii Nettera. Wrocław: Elsevier Urban & Partners. 5. Fitzgerald M., Gruener G., Mtui E. (2004). Neuroanatomia, Urban I Partner,. 6. Grabowska, A. (2000). Asymetria półkul mózgowych. W: T. Górska, A. Grabowska, J. Zagrodzka, (red.), Mózg a zachowanie (s. 400-429). Warszawa: PWN. 7. Kaczmarek, B. L. J. (1998). Mózg, język, zachowanie(s. 48-65). Lublin: Wydawnictwo UMCS. 8. Kądzielawa, D. (2003). Neuropsychologia kliniczna: charakterystyka dyscypliny (s. 649-662). W: J. Strelau (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki (t. III, s. 649-650, 655-658). Gdańsk: GWP. 9. Lindsay, K., Bone, I. (2006). Neurologia i Neurochirurgia. Wrocław: Elsevier Urban & Partners, 10. Maćkowiak, K. (2003). Lateralizacja a obraz własnego ciała: podstawy rozwoju w okresie dzieciństwa. W: A. Brzezińska, S. Jabłoński, M. Marchow (red.), Ukryte piętno. Zagrożenia rozwoju w okresie dzieciństwa (s. 109-131). Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora. 11. Matysiak, J. (2000). Psychologia fizjologiczna (s. 95-129). W: J. Strelau (red.), Psychologia. Podręcznik akademicki (t. I, s. 97-103). Gdańsk: GWP. 12. Narkiewicz O., Moryś O. (2006): Neuroanatomia czynnościowa i kliniczna, Warszawa: PZWL. 13. Pąchalska, M. (2007). Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu (t I, s. 29-76, 116-122, 138-141). Warszawa: PWN. 14. Prigatano, G.P. Rehabilitacja neuropsychologiczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. 15. Szczudlik, A., Liberski, P. (2004). Barcikowska, M. (red.) Otępienie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego,. 16. Walsh, K., Darby, D. (2008). Neuropsychologia Kliniczna Walsha. Gdańsk: GWP. 17. Wygotski, L. S. (1971). Problem rozwoju i rozpadu wyższych funkcji psychicznych. W: L. S. Wygotski, Wybrane prace psychologiczne (s. 489-507). Warszawa: PWN.
Efekty uczenia się:	Po zakończeniu modułu (przedmiotu) i potwierdzeniu osiągnięcia efektów kształcenia student potrafi: 1) Posługiwać się refleksyjnie wiedzą na temat budowy układu nerwowego i jego organizacji funkcjonalnej, a także podstawowymi pojęciami z zakresu neuronauki 2) Opisywać zaburzenia czynności poznawczych w oparciu o wiedzę o organizacji funkcjonalnej układu nerwowego oraz koncepcje związku struktura funkcja 3) Umie współpracować z innymi osobami pracując nad danymi dotyczącymi budowy i funkcji mózgu
Metody i kryteria oceniania:	Uzyskanie pozytywnej oceny z testu (co najmniej 50% poprawnych odpowiedzi; próg zaliczenia może zostać skorygowany po uwzględnieniu rzeczywistego rozkładu wyników oraz usunięciu z puli pytań tych, które okazały się najtrudniejsze lub najłatwiejsze).

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.